"Auw..." Toen Maisie geleidelijk aan weer bij bewustzijn kwam, voelde ze alleen maar een barstende hoofdpijn en een kloppende pijn door haar hele lichaam, alsof ze net door een auto was aangereden. Ze fronste haar wenkbrauwen bij het onbehagen, maar ze kon de kracht niet vinden om het van zich af te schudden. Ze kon nauwelijks het silhouet van de man in het donker onderscheiden, maar rook de unieke geur van Gucci-cologne, die licht door de lucht zweefde. De man bleef de hele tijd stil terwijl hij zijn lichaam tegen haar aandrong, haar slanke nek kuste en eraan knabbelde… Toen de dageraad aanbrak, scheen de ochtendzon naar binnen. Maisie opende plotseling haar ogen. Ze was verbaasd zichzelf naakt in bed te vinden met een vreemde man naast haar. Hij had zijn rug naar haar toegekeerd. Maisie's gezicht werd bleek toen flitsen van de nacht ervoor plotseling terugkwamen. Het was toch geen droom! Hoe was ze hier terechtgekomen? Het enige wat Maisie zich van gisteravond kon herinneren, was dat ze haar verjaardag had gevierd met Willow. Nadat ze een paar slokken had genomen van de sangria die Willow voor haar had meegenomen, was ze flauwgevallen! Zou het kunnen dat er iets in haar drankje was gedaan!? Maisie knarste met haar tanden en stapte uit bed. Met alle kalmte die ze in zich had, probeerde ze zo rustig mogelijk te blijven. Ze trok snel haar kleren van gisteravond aan, maakte zichzelf in orde en vluchtte. Ze moest onmiddellijk naar huis om met Willow te praten en erachter te komen wat er was gebeurd! ***** Toen Maisie thuiskwam, zag ze haar vader op de bank zitten wachten op haar. Stephen vroeg met een kalme uitdrukking: "Waar was je gisteravond?" Maisie tuitte haar lippen, denkend aan de gebeurtenissen van gisteravond, voordat ze uiteindelijk antwoordde: "Ik ben in slaap gevallen bij een vriendin thuis." 'Bam!' Hij gooide een foto op tafel en brulde woedend: "Ik weet dat je de nacht hebt doorgebracht met een man in een hotelkamer! Hoe durf je tegen me te liegen?" De aanblik van de foto deed het bloed uit Maisie's gezicht wegtrekken. Het was een foto van een man die ze niet herkende, die haar een hotelkamer in hielp. Willow haastte zich op haar hoge hakken de trap af. "Papa, kalmeer." Terwijl ze bleef praten, liep ze naar Maisie toe en deed alsof ze op haar mopperde. "Zee, hoe kun je de familie zo in verlegenheid brengen? Zelfs als je verliefd bent op de man, moet je weten dat je de grens niet mag overschrijden voordat je getrouwd bent." Maisie was volkomen verrast. Wat bedoelde ze daarmee? Ze was duidelijk bewusteloos geweest op dat moment! Zoals ze al vermoedde, zou Willow nooit zo vriendelijk zijn om haar verjaardag voor haar te vieren. Het was allemaal een valstrik! Maisie probeerde zichzelf uit te leggen: "Papa, luister, ik was mijn verjaardag aan het vieren met Willow. Er zat iets in het drankje dat Willow me gaf—" "Genoeg!" Stephen stond op, wees met zijn vinger naar haar en gromde: "Willow is je oudere zus. Durf haar niet de schuld te geven van je eigen acties!" 'Zus?' Luisterend naar de beschuldigingen van haar vader, balde Maisie beide vuisten stevig tot ze trilden. Haar moeder had moeten weten dat haar vader een ontrouwe man was. Hij had vanaf het begin een vrouw aan de kant gehouden. Wie had kunnen vermoeden dat hij, binnen een jaar na het overlijden van haar moeder, zo snel zou hertrouwen met Leila Scott? Wat Maisie nog meer verraste, was de ontdekking dat ze al lang een eigen dochter hadden! Maisie had altijd geweten dat Willow al jarenlang probeerde hun vader voor zich te winnen. Ze gedroeg zich op een bepaalde manier in het bijzijn van hun vader en veranderde in iets anders achter zijn rug. Het was nooit bij Maisie opgekomen dat Willow zou proberen haar te saboteren op haar eigen verjaardag! "Ik was van plan om Vaenna Jewelry aan je door te geven wanneer je eindelijk volwassen zou worden, maar j-je… Ik kan niet geloven dat je zo'n stunt hebt uitgehaald om de familienaam te bezoedelen! Ik wil je gezicht nooit meer zien! De Vanderbilt kan het beter doen zonder zo'n schaamteloze sloerie als jij als dochter!" Maisie stamelde: "Papa, g-ga je… me eruit schoppen?" Stephen gooide de mok die hij vasthield recht voor haar voeten kapot. "Rot op hier!" Onbeheersbaar trillend hief Maisie haar hoofd op om Willow grijnzend naar haar terug te zien kijken, samen met de wantrouwende grimas van haar vader. Ze kon het niet helpen, maar voelde een kou in haar hart. Terwijl Maisie haar bagage door de voortuin sleepte, kwam Willow naar haar toe. Ze deed alsof ze lief was, stak een arm uit en bood aan te helpen met de bagage. Maar in plaats daarvan werd haar uitgestoken hand weggeslagen door Maisie. "Rot op." Toen Willow Maisie's vijandige houding jegens haar zag, liet ze eindelijk haar ware gezicht zien. "Ik zal eerlijk tegen je zijn. Ik heb gisteravond wel iets in dat drankje gedaan. Ik denk dat het vreselijk moet voelen om door een man bezoedeld te zijn." Met veel ontsteltenis beet Maisie op haar lippen. "Jij en Leila hebben gekregen wat jullie wilden door jullie manier ons huis in te wurmen. Wat willen jullie nog meer?" "Wat ik wil is jouw status!" Willow liep recht op haar af en staarde haar fel in de ogen. "Waarom ben ik het onwettige kind als jij het kroonjuweel van de Vanderbilts mag zijn? Je bent nobel en trots geboren, nietwaar? Nou, nu ben je niets meer dan een bezoedelde vrouw. Inmiddels zou je moeten weten waar je staat. Dus, waarom ga je niet gewoon weg." Willow zwaaide met veel plezier met haar telefoon voor Maisie's gezicht. "Als je niet wilt dat deze video naar de media wordt gelekt en je leven voorgoed verpest, dan moet je vertrekken. "En kom nooit meer terug!" Maisie staarde blanco terug. Ze ontspande haar gebalde vuisten. Met een strakke blik tilde ze haar bagage van de grond en liep zonder een tweede blik rechtstreeks naar haar auto. Willow keek toe hoe de auto steeds verder weg reed. Een zelfgenoegzame glimlach verspreidde zich over haar gezicht. Niet alleen Vaenna Jewelry behoorde nu aan haar toe, maar al het andere onder de Vanderbilt was voor haar te grijpen! Net toen ze zich wilde omdraaien, stopte er een Rolls-Royce voor hun voordeur. Vier bodyguards in het zwart stapten uit de auto en stonden op een rij ernaast. Met een lang been naar voren stapte een man uit. Hij was lang en had een atletisch postuur. Hij droeg een zwart gestreept pak, elegant en eenvoudig, maar tegelijkertijd chic. Willow was verstijfd, 'Is dat niet… Nolan Goldmann, de opvolger van de Goldmann-familie uit de koninklijke hoofdstad Bassburgh?' De CEO van Blackgold Group, ook wel bekend als de jongste koning van zaken en handel in het patriarchaat van Zlokova. Nolan Goldmann had een vermogen van honderden miljoenen. Om nog maar te zwijgen van het feit dat hij een zeer machtige man was binnen de koninklijke hoofdstad! Wat deed hij hier bij het Vanderbilt-landhuis? Nolan Goldmann's ongevoelige ogen dwaalden over haar heen. Hij sprak koud: "Bent u Willow Vanderbilt?" Haar hart sloeg een slag over. Hij herkende haar! Ze knikte opgetogen en kwetterde: "Ja, dat ben ik." "Was jij de vrouw die de nacht met mij heeft doorgebracht in het Empyrean Hotel, kamer 6228?" Willow's uitdrukking veranderde. Empyrean Hotel, kamer 6228! De kamer die ze met opzet had gereserveerd voor die schaamteloze trut? Zou het kunnen dat de man met wie Maisie gisteravond had geslapen niet de oude zak was die ze op het oog had? Maar in plaats daarvan was het Nolan Goldmann! 'Die verdomde trut! Ik kan niet geloven dat ze zoveel geluk heeft gehad! 'Maisie kan al het geluk van de wereld hebben, maar wat dan nog? Uiteindelijk was ze niets meer dan een opstapje. Oh, Nolan. Wie zou in zijn volle verstand ooit de kans voorbij laten gaan om je geliefde te worden?' Willow knikte met een grijns. "Inderdaad, dat ben ik."