Neah "Ik… ik weet niet wat Bloed van Wolfswortel is?" fluister ik. Hij fronst me aan. "Je broer zei dat je het verschil tussen planten kende." "Ik…" Ik had geen antwoord. Ik kon het me niet herinneren, niet helemaal. "Bloed van Wolfswortel is Wolfswortel gevoed met ons bloed. De bladeren zullen een rode tint hebben. Ik kan me niet voorstellen dat een kind zou weten wat het is, omdat het niet vrij wordt gekweekt. Het verhaal van je broer klopt niet." "Oh." "Ik zal niet stoppen voordat ik erachter kom wie dit heeft gedaan, Neah." Zijn karmozijnrode ogen vernauwen. "Ik zal ze laten boeten voor het lijden dat je hebt doorstaan." Hij gaat op de rand van zijn bureau zitten en bestudeert me. "Op dit moment moet je iemand zien voor de infectie." Ik hield mijn mond dicht, ik probeerde nog steeds zijn nieuws te verwerken dat ik erin was geluisd. Waarom had mijn broer het nooit overwogen? "Kom, ik zal je onze slaapkamer laten zien. Je kunt douchen voordat we de roedeldokter zien." Bevroren op de plek, beweeg ik me niet. Zei hij nou 'onze slaapkamer'? Bedoelt hij dat we een slaapkamer delen? Ik denk dat hij denkt dat hij seks met me kan hebben wanneer hij maar wil als ik zijn contractbruid ben. Een rilling loopt over mijn rug bij de gedachte. Als ik opkijk, zie ik hem naar me kijken. Hij staat bij de open deur, op me te wachten. Ervoor zorgend dat mijn jurk me bedekt, stap ik de gang in. Er was niemand in de buurt en de gangen waren stil. Terwijl we ons verplaatsten, vertelde Alpha Dane me wat elke kamer was, maar hij leek meer gefocust om me naar de slaapkamer te brengen. Zijn slaapkamer is enorm, met enorme ramen, net als de rest van het huis. Het bed stond tegen de muur gedrukt. Er hingen overal dunne draperieën aan het plafond, maar ze waren vastgebonden aan elke bedstijl. Wat me het meest verbaasde, was dat het bad en de douche zich in dezelfde kamer bevonden. Alleen het toilet bevond zich in een kleine kamer aan de zijkant van de douche. Geen enkele privacy, hoe dan ook. Maar dat leek hem niet te schelen. Hij laat me schrikken als ik zijn warme adem op mijn huid voel. "Je hoeft niet bang te zijn." Ik kan hem dan misschien niet ruiken, maar hij zou de veranderingen in mijn emoties kunnen ruiken. Hij steekt de kamer over, trekt de glazen deur van de douche open en zet hem aan. Zodra hij de deur sluit, beslaat de stoom van de douche snel het glas. En toch ben ik bang. Hij gaf me geen idee van wat hij van me verwachtte. "Hé," Zijn ruwe vingers kantelen mijn gezicht omhoog. "Het zijn alleen jij en ik en voorlopig zal ik je in vrede laten douchen." Weglopend haalt hij zijn telefoon uit zijn zak en rommelt ermee voordat hij hem op het nachtkastje legt. "De wekker staat op tien minuten. Ik kom dan terug. Ik breng je iets om aan te trekken, dus blijf gewoon in de handdoek. Begrepen?" Hij staart me aan, wachtend op een antwoord en ik knik alleen maar. Een douche van tien minuten. Ik had geluk als ik thuis een douche van een minuut kreeg en het water was altijd koud. Hij beweegt zich naar de deur en met zijn hand op de deurknop kijkt hij over zijn schouder naar me terug. "Ik wou dat je meer zou praten, Neah." Alpha Dane laat me in vrede en ik ren als een gek naar de douche alsof ik in een soort fantasieland ben en dit allemaal een droom is. Misschien was het dat ook, misschien zou ik zo wakker worden in de kelder van mijn huis. De geuren van de zepen en shampoos zijn goddelijk terwijl ik ze in mezelf schuim. En mijn haar heeft nog nooit zo schoon aangevoeld. De wond op mijn buik stak toen het hete water erop kwam, maar het kon me niet schelen, het was het waard. Iemand in de kamer schraapt zijn keel en ik bevries. Ik dank de stoom dat ik semi-verborgen ben. "Neah, ben je klaar? De wekker ging vijf minuten geleden af." De stem van Alpha Dane lijkt hier luider. Ik was zo opgeslokt door de vrijheid van een simpele douche dat ik de wekker of de Alpha niet eens had gehoord terugkomen in de kamer. "Kom eraan," mompel ik, draai het water uit en trek een handdoek om me heen om de afschuwelijkheid eronder te verbergen. Als ik naar buiten stap, zie ik al dat mijn gescheurde jurk, ondergoed en versleten sandalen van de vloer zijn verwijderd. Alpha Dane zit op het einde van het bed met wat eruitziet als opgevouwen kleren op zijn schoot en een paar sportschoenen. "Het is niet veel, omdat we niemand hebben met zo'n kleine taille als jij." Hij glimlacht terwijl hij de kleren overhandigt. Een bijpassend marineblauw sweatshirt en joggingbroek. "Je zult het voorlopig zonder ondergoed moeten doen. Zou er morgenochtend moeten zijn." Hij bekijkt me met een opgetrokken wenkbrauw terwijl ik de joggingbroek aantrek en het sweatshirt over mijn hoofd trek voordat ik de handdoek verwijder. Misschien was hij het gewend dat de vrouwen zich voor hem uitsloofden, of zich op hem wierpen omdat hij macht had, maar zo was ik niet. "Laten we gaan." Hij staat op en deze keer volg ik hem. Iets zei me dat als ik deze wond niet liet bekijken, het hem in een slecht humeur zou brengen. De roedeldokter was jong, in tegenstelling tot die van thuis die oud was en bang om iemand anders het over te laten nemen. Ze glimlacht naar ons als we het roedelziekenhuis binnenkomen en wikkelt haar donkere haar in een knot. "Raven, dit is Neah." Alpha Dane stelt me voor met een grijns. Ik houd mijn ogen laag als ik Raven hoor zeggen: "Alpha Dane, wat lijkt het probleem te zijn, afgezien van de vreemde geur die ze heeft meegebracht." Het klonk niet als een kwetsende opmerking zoals ik gewend was, maar meer een opmerking van nieuwsgierigheid. "Ze zal het je zelf vertellen als ze haar tong vindt." "Ik heb een wond," fluister ik. "En je geneest niet?" vraagt Raven, verbaasd. "Ik heb mijn Wolf niet." Ik haatte het om het te zeggen. Het was gewoon een constante herinnering dat ik er niet bij hoorde. "Haar Wolf was gebonden toen ze een kind was." vertelt Alpha Dane haar. "Daarom is haar geur vreemd. Haar Wolf is er wel, opgesloten, wachtend om bevrijd te worden." Mijn ogen flikkeren op en zien hem recht terug naar me staren. Ik had altijd geloofd dat mijn Wolf weg was. Niet dat ze gevangen zat. De donkere ogen van Raven zweven over me heen. "Wauw, oké." Ze pakt mijn hand. "Deze kant op, laten we eens kijken naar die wond van je." Ze leidt me een lege kamer in en vraagt me op het bed te gaan liggen en haar mijn wond te laten zien. Ik trek het sweatshirt omhoog, net genoeg voor haar om de wond te zien. Haar ogen worden groter, een flikkering van woede glijdt eroverheen als ze de geïnfecteerde wond en de blauwe plekken eromheen ziet. Haar vingers drukken voorzichtig rond de wond. "Hoe lang geleden?" "Een paar dagen," mompel ik, hoewel ik het niet zeker wist. Elke mishandeling vloeide over in een andere. Elke dag dat ik niet werd geslagen was een goede dag. Raven schudt haar hoofd. "Dit is langer dan een paar dagen geleden, de infectie heeft minstens een week de tijd gehad om zich te ontwikkelen." "Neah, je moet ons de waarheid vertellen." beveelt Alpha Dane. "Ik weet het niet." "NEAH!" Zijn diepe stem rommelt door me heen en ik sluit mijn ogen, bang voor zijn woede. Woede bracht straf, straf bracht pijn. "Ik zweer het, ik weet het niet. De mishandelingen, ze gebeuren zo vaak dat ze gewoon een beetje... Ik zit nooit niet onder de blauwe plekken." Er was stilte, ik was bang om mijn ogen te openen. Alpha Trey had het keer op keer gezegd, dat als iemand erachter zou komen, hij mijn leven een ellende zou maken, meer dan het al was. Ik vroeg me altijd af wie er ooit achter de waarheid zou komen die het nog niet weet. En hier zat ik dan, in het ziekenhuis van een andere roedel, mijn duistere geheim te onthullen. "Genees haar!" schreeuwt Alpha Dane na wat een eeuwigheid lijkt. Hij stormt de kamer uit en haalt een telefoon uit zijn zak. "Je zult mijn broer moeten vergeven. Zijn lontje is kort, vooral als het om dit soort dingen gaat." mompelt Raven terwijl ze mijn wond voorzichtig inspecteert. "Je broer?" fluister ik, mijn ogen openend. "Ah, ik zie dat hij je heeft ingelicht. Ik vermoed dat hij je niet heeft verteld dat Jenson ook onze broer is?" Ik schud mijn hoofd, ik vermoed dat Jenson een van de mannen was die naar het huis van mijn broer kwam. Ze grinnikt. "Jenson wordt beschouwd als de Gamma van onze broer." "Gamma?" Ik had nog nooit van de term gehoord. "Yep en Alpha Dane heeft een haat/liefde verhouding met mij die hier werkt. Hij wil dat ik onze familie vertegenwoordig, maar hij weet dat dit is waar ik goed in ben." Ze pakt een pot crème uit de kast. "Nu moet dit drie keer per dag worden aangebracht. Het zou de infectie moeten opruimen, als het over een paar dagen niet is veranderd, zal ik er nog eens naar kijken. Mijn broer wacht buiten op je." "Bedankt," mompel ik, de pot crème van haar aannemend. Ik keek naar het etiket, maar kon het niet lezen. Ik had nooit leren lezen. Ze knikt me toe terwijl ik me haast om Alpha Dane aan de telefoon te vinden, die iemand afsnauwt. Hij hangt op zodra hij me ziet en vraagt wat Raven heeft gezegd. "Crème, drie keer per dag." Ik laat hem de pot zien en hij neemt hem van me aan. "Goed, kom." Hij loopt weg en ik moet rennen om hem bij te houden. Ik volg hem door het huis en het kantoor in. "Laat zien." beveelt hij, de deksel van de pot trekkend. Het was niet onderhandelbaar, niet toen hij dezelfde toon had gebruikt vlak voordat hij eerder mijn jurk openscheurde. Langzaam trek ik mijn sweatshirt omhoog, hij hurkt voor me neer en smeert de wond zachtjes in met de koude crème. "Ik wil niet dat je tegen me liegt, Neah. Nooit niet. Als je het je niet kunt herinneren, is dat wat je me moet vertellen. Is dat duidelijk? Ik wil niet hoeven te raden wat je bedoelt." "Oké." Ik kon niets anders zeggen, ik was overdreven gefocust op de warmte van zijn handen. Eén drukt tegen mijn onderrug en houdt me stabiel, terwijl de ander zachtjes crème in mijn wond wrijft. Tot nu toe was de enige aanraking die ik van een andere man had ontvangen een mishandeling. "Stop met je adem in te houden." vertelt hij me, opstaand. "Ik ga je geen pijn doen." Het leek onmogelijk te geloven gezien mijn geschiedenis. De daad, de woorden die uit hem kwamen. Het voelde gewoon niet echt.