Aan de andere kant, in Tideview Manor, was Justin enkele seconden verbijsterd toen zijn ex-vrouw de telefoon ophing. Ze was zo resoluut en koud. Hoe kon zij dezelfde vrouw zijn die huilde en hem smeekte niet van haar te scheiden? Had ze in de afgelopen drie jaar dan geen gevoelens voor hem gehad? Had ze zijn familie de afgelopen drie jaar om een bepaalde reden verdragen? Justin werd steeds bozer naarmate hij erover nadacht. "Meneer Salvador, uw koffie." Ian kwam binnen en zag de plechtige uitdrukking van zijn baas, dus vroeg hij voorzichtig: "Heeft u contact opgenomen met de jonge mevrouw? Heeft u haar nieuwe telefoonnummer gekregen?" Justin hield gefrustreerd zijn voorhoofd vast. Hij was zo boos dat hij het doel van zijn telefoontje was vergeten. Hij dacht dat hij gelukkig zou zijn nadat Anna was vertrokken, maar hij was alleen maar boos en geïrriteerd omdat ze bij Asher was. Hoe durfde ze zijn emoties te manipuleren? "Misschien de volgende keer. Ik wil nu niet met die vrouw omgaan." Justin pakte de koffie en fronste nadat hij een slok had genomen. "Wat is er aan de hand? De smaak is niet goed." "Maar ik heb het gemaakt volgens het recept dat de jonge mevrouw me heeft gegeven." Ian krabde verward op zijn hoofd. "Recept?" "De jonge mevrouw gaf me een klein notitieboekje voordat ze vertrok. Ze schreef uw voorkeuren en beperkingen voor eten en drinken op. Ze noteerde zelfs alles wat u at met een gedetailleerde datum en tijd." Terwijl hij dit zei, haalde Ian het kleine notitieboekje tevoorschijn en gaf het aan Justin. Justin pakte het aan en aarzelde om het te openen. Wat hij zag waren rijen netjes handschrift, net zo gedisciplineerd als Anna was voor de scheiding. ——"Voeg een snufje zout toe aan de koffie om de smaak te verbeteren. Justin vindt dat lekker." ——"Justin heeft vanmiddag twee kommen vissoep met verse sint-jakobsschelpen gedronken. Ik zou het in de toekomst vaker voor hem moeten maken." ——"Justin houdt niet van zoete gerechten. De volgende keer maak ik kaascrackers of boterkoek voor de theetijd. Misschien vindt hij ze lekker." ——"Ik heb vorig jaar verschillende stropdassen voor Justin gekocht, maar hij heeft nog nooit een van de stropdassen met rode elementen gedragen. Justin haat waarschijnlijk rood." Justin. Justin. Justin. Elke zin in het notitieboekje ging over hem. Justin was geschokt toen hij langzaam door de pagina's bladerde. Hij hield zijn adem in alsof hij bang was dat hij per ongeluk de woorden op de pagina's zou wegblazen. Zijn ogen werden geleidelijk donkerder en hij hield het boek zo hard vast dat het papier kreukte. "Ze bestudeert me in detail. Dit bewijst alleen maar dat ze verborgen motieven heeft!" Hoewel Justin gemengde gevoelens had over wat er in het notitieboekje stond, was hij nog steeds boos op Bella. Dus gooide hij het notitieboekje gewoon in de prullenbak. "Meneer Salvador, gooi het niet weg! De jonge mevrouw heeft hard gewerkt om al deze informatie over u de afgelopen drie jaar te verzamelen. Als ze niet om u geeft, waarom zou ze de moeite nemen om uw voorkeuren te onthouden? Het laat zien hoeveel ze van u houdt!" Ian raapte het haastig op, zich medelijdend voelend met Bella. "Noem haar geen jonge mevrouw meer. Ze verdient het niet!" Op dit moment hoorden ze geluiden van buiten de studeerkamer komen. Het leek van de rechterkant van de gang te komen. Die kamer was vroeger van Anna. "Ga kijken wat er aan de hand is." Justin wreef vermoeid over zijn slapen. Ian liep haastig de studeerkamer uit en keerde gehaast terug met een gecompliceerde blik. "Meneer Salvador, mevrouw Gold veroorzaakte het lawaai. Ze..." "Wat is er mis met Rose?" "Ze gooit alles weg in de kamer van de jonge mevrouw... Ik bedoel, van uw ex-vrouw." Op dit moment maakte Rosalind ruzie in Anna's slaapkamer. "Die bitch! Ze is maar een meisje van het platteland! Hoe kan ze zo arrogant zijn alleen maar omdat de oude man haar begunstigt? Wat is er zo geweldig aan die domme armband?! Hoe durft ze op me neer te kijken!" Toen Bella de scheidingspapieren ondertekende, verliet ze het huis met lege handen. Dit gaf Rosalind de gelegenheid om Bella's huidverzorgingsproducten en de decoraties op het nachtkastje als afval op de grond te gooien. De kamer was een puinhoop toen Justin binnenkwam. "Rose! Wat doe je?" Justin fronste. "Ik haat het dat er sporen van haar hier zijn!" Rosalind begon weer te huilen toen ze Justin zag. "Als zij er niet was geweest, hadden we niet drie hele jaren samen gemist. Ze heeft mijn plaats gestolen, maar ze doet alsof ik de slechterik ben! Ze laat me eruit zien als een huisvredebreker!" "Rose, je bent geen huisvredebreker. Laat je fantasie niet de vrije loop." Justin's ogen werden donkerder. Hij bukte zich om de jade pad op te rapen die op de grond was geslagen. Hij was verbaasd toen hij ontdekte dat het padbeeldje knipoogde en een vredesteken maakte. Het deed hem glimlachen. Op dit moment opende Rosalind de kast en gooide Anna's kleren eruit. "Wat is dit?" Rosalind opende nonchalant een grote doos en zag een mooi op maat gemaakt mannenpak van hoogwaardige stoffen. "Hah! Is dit een cadeau dat Anna voor meneer Thompson heeft voorbereid? Heeft ze al zo snel een andere man gevonden?" Toen Justin dit hoorde, keek hij somber en liep naar de doos toe. "Justin, deze vrouw is verachtelijk! Ik dacht dat ze met je trouwde omdat ze van je hield en oprecht voor je zou zorgen. Het bleek dat ze je gewoon voor de gek hield!" Rosalinds ogen waren rood. Ze pakte het fruitmes op de salontafel en rende naar voren om het pak te snijden. Justin had snelle reflexen, dus beschermde hij de doos met zijn lichaam. Als gevolg hiervan sneed het mes in Justin's arm en weekte helderrood bloed door zijn witte shirt. "Ah! Oh mijn god! Het spijt me zo, Justin!" Het mes in Rosalinds hand viel op de grond. Ze was zo bang dat ze haar mond bedekte en haar geest leeg werd. Het enige wat ze kon doen was huilen. "Oh mijn god! Wat is er aan de hand?!" Shannon kwam binnen met een paar dienstmeisjes. Ze schrok toen ze zag dat Justin gewond was. Bloed druppelde op het witte tapijt en kleurde het rood. "Justin, hoe heb je jezelf gesneden?!" "Ian, regel een auto om mevrouw Gold naar huis te brengen." Justin verdroeg de pijn en zuchtte hulpeloos. "Justin, ik wil niet naar huis. Ik wil bij je zijn!" Rosalind omhelsde Justin haastig. "Inderdaad. Je moet Rose hier laten blijven. Het is zo laat. Ze kan voor je zorgen nu je gewond bent." Shannon zag een kans om haar nichtje te helpen. Het was in Shannons belang dat Justin en Rosalind trouwden, dus ze wenste dat Rosalind kon blijven slapen en vannacht met Justin kon slapen. "Nee, ze moet naar huis gaan." Onverwachts was Justin vastbesloten in zijn beslissing. "Rose zal toch vroeg of laat met je trouwen." "Als we trouwen, hebben we alle tijd van de wereld om samen te zijn. Nu moet ze thuis blijven, zodat ze meer tijd met haar familie kan doorbrengen. Ten tweede hebben Anna en ik de scheiding nog niet afgerond, dus het is ongepast dat Rose hier blijft." Toen dit werd genoemd, had Shannon niets meer te zeggen. Nadat hij Rosalind had weggestuurd, keek Justin naar de staat van de kamer en zuchtte. Hij gaf de dienstmeisjes de opdracht om de rommel op te ruimen. "Meneer Salvador, kom eens kijken!" Ian stond met een verraste blik voor de kast en haalde een ingewikkeld kostuum tevoorschijn. Justin liep naar hem toe en bekeek het kostuum van dichtbij. De jurk was gemaakt van een zachtroze, gladde stof en geborduurd met levensechte pioenrozen. Hij kon in één oogopslag zien dat het erg duur moest zijn. Pioenrozen symboliseren ware schoonheid. Zijn lange wimpers trilden en zijn gedachten wankelden. "Treedt de jonge mevrouw op het toneel op? Als dat het geval is, is ze geweldig!" Ian uitte zijn bewondering. Hij had altijd een hernieuwde indruk van de ex-vrouw van zijn baas. Ian kon ook niet begrijpen waarom zijn baas op zo'n coole en mooie vrouw neerkijkt. "Heb je nog nooit van een gezegde gehoord?" "Huh?" "Artiesten zijn grote leugenaars." Justin perste zijn dunne lippen tot een rechte lijn en voelde zich onverklaarbaar geïrriteerd.