Op dit moment bond Bella haar haar in een nonchalante knot en versierde het met een diamanten haarspeld. Ze droeg een hemelsblauwe kostuum en zong "Think of Me" uit "Phantom of the Opera", met Asher als haar publiek. Haar ogen waren zo expressief en charmant. Nadat het lied was afgelopen, applaudisseerde Asher en glimlachte liefkozend. "Niet slecht! Celeste heeft je goed les gegeven. Als we in de oudheid leefden, zou je zeker het hart van een prins kunnen veroveren!" "Wie wil er nou een prinses zijn? Als ik mag kiezen, wil ik een regerende koningin zijn!" Bella knipte luid met haar vingers. "Nou, onze drie stiefmoeders behandelen je zeker als een prinses." Asher glimlachte hulpeloos. Bella sloeg haar ogen neer en ging naast haar oudste broer zitten. Ze voelde zich schuldig tegenover haar drie stiefmoeders. "Bella, ze hebben je de afgelopen drie jaar ontzettend gemist. Ze geven veel om je en hebben me in privé naar je gevraagd." "Wat heb je ze verteld?" "Bella, toen je wegging en je aansloot bij Artsen zonder Grenzen, wist ik dat je het deed omdat je boos was op papa." Asher hief zijn arm op en hield haar schouders voorzichtig vast. Hij fronste zijn wenkbrauwen en zei met een vleugje verdriet: "Maar we kunnen het gedrag van onze vader niet controleren. Bovendien is niemand in deze wereld perfect. Zelfs Justin heeft zijn fouten. Je hebt jarenlang van hem gehouden. Heb je al zijn fouten niet opgemerkt nadat je drie jaar met hem getrouwd was?" Bella's lange wimpers trilden. Ze hield de koele jade armband om haar pols vast. "Het enige verschil is dat je ervoor kunt kiezen om Justin te verlaten, maar je kunt nooit de bloedband met onze vader verbreken. Aangezien je de banden met papa niet kunt verbreken, waarom probeer je hem dan niet te accepteren zoals hij is? Papa houdt heel veel van je. Zijn drie vrouwen zijn ook aardige mensen. Ze hebben het huis al die jaren goed onderhouden en zijn niets anders dan bescheiden geweest. Ik kan daarvoor instaan." In feite wist Asher niet dat Bella haar drie stiefmoeders al twee jaar geleden had geaccepteerd. * Ian verbond Justins wond en verliet de kamer. Justin kreeg hoofdpijn toen hij dacht aan Rosalind die huilde, stampij maakte en dingen kapot gooide. In zijn herinnering was Rosalind zachtaardig en lief. Ze zou niets doen wat niet bij haar paste. Hij zuchtte en dacht dat het niet meer dan normaal was dat mensen veranderden. Toch was Rosalind zijn jeugdliefde. Ze begeleidde hem door zijn donkerste en meest wanhopige dagen, dus hij was geobsedeerd door haar. Justin stond erop om met Rosalind te trouwen, wat er ook gebeurde. Hij doorstond de pijn en tekende enkele documenten. Onbedoeld viel Justins oog op het pak dat op de bank lag. Justin stond op en liep naar het pak toe om het op te pakken. Hij bekeek het zorgvuldig. Hoewel hij ongeveer even lang was als Asher Thompson, waren zijn schouders iets breder dan die van Asher en was hij forser gebouwd. Justin bekeek het pak en merkte dat het meer zijn maat was. "Wat lelijk." Hij grijnsde. Een paar minuten later paste Justin het pak. Hij stond voor de spiegel en bekeek zichzelf terwijl hij zijn armen uitstrekte. Het paste perfect en de afwerking was vergelijkbaar met die van high-end merken. Hoe kon een boerenmeisje zo'n goede smaak hebben in pakken? Op dat moment werd er op de deur geklopt. Wilma, Justins kindermeisje, kwam binnen met een glas warme melk. "Oh? Jonge Meester, u draagt eindelijk het pak dat de jonge mevrouw voor u heeft gemaakt! Ze zal heel blij zijn als ze erachter komt!" Wilma kon haar vreugde niet verbergen. Niemand in Tideview Manor, behalve Wilma, nam Anna serieus. Wilma was Justins kindermeisje, die hem in haar eentje had opgevoed. "Wat zei je?" Justin schrok. "Is dit niet het pak dat de jonge mevrouw voor u heeft gemaakt? Ik denk niet dat ik me vergis... De jonge mevrouw vroeg me om het een maand geleden op te halen bij een kleermaker en zei me om het geheim te houden, omdat het uw verjaardagscadeau is." 'Verjaardagscadeau?' Justin was verbijsterd. Zijn verjaardag was nog ver weg. "Wilma, ik weet dat je close bent met Anna, maar ze is weg, dus je hoeft haar niet meer te steunen." Justin fronste zijn wenkbrauwen. "Jonge Meester, ik heb u zien opgroeien sinds u een baby was. Als er iemand is die ik in dit gezin moet steunen, bent u het zeker!" Wilma kwam naar hem toe en bekeek de knappe man in de spiegel. "De jonge mevrouw zei dat het lang duurt om een pak te maken. Ze heeft elke steek zelf genaaid en zelfs de stoffen en knopen uitgekozen en op maat laten maken. Ze heeft het meestal druk met huishoudelijke taken en kan maar een beetje tijd vrijmaken om naar de kleermaker te gaan. Daarom heeft ze het een maand van tevoren gemaakt en in haar kast verstopt uit angst dat u het voor uw verjaardag zou vinden." Justin voelde alsof iemand hem in de borst had geslagen. Hij sperde zijn ogen ongelovig open. "Als u me niet gelooft, kijk dan eens naar het label. Er staat zelfs uw naam op." Justin trok snel zijn jasje uit en gooide het alsof het in brand stond op de bank. "We zijn gescheiden. Ik ben niet geïnteresseerd in wat ze voor me heeft gedaan. Je kunt beter teruggaan naar je kamer en rusten." "Jonge Meester, waarom wilt u scheiden van de jonge mevrouw? Ze is een goede vrouw die volledig aan u is toegewijd." "Toegewijd aan mij?" Justin grijnsde. "Hoe kan ze aan mij toegewijd zijn als ze zich direct nadat ze me heeft verlaten in de armen van een andere man heeft geworpen?" "De jonge mevrouw zou dat niet doen!" Wilma was geschokt. "Het duurt even voordat je iemands ware kleuren ziet." Justin stopte met nadenken over Anna. Het bloed steeg hem naar het hoofd. "Als ze niet van me hield, waarom moest ze dan zo lang doen alsof? Dacht ze dat ik na verloop van tijd verliefd op haar zou worden? Dacht ze dat ik makkelijk voor de gek te houden was en dat ze me makkelijk kon manipuleren?!" "Jonge Meester, ik denk dat er sprake moet zijn van een misverstand. Ik kon zien hoeveel de jonge mevrouw van u hield." Wilma schudde haar hoofd vol spijt en liep naar het pak toe om het op te vouwen. "Dat is genoeg. Stop met haar te verdedigen." "Jonge Meester, u zult er ooit spijt van krijgen dat u haar bent kwijtgeraakt." * Bella wilde uitslapen, maar haar biologische klok maakte haar om 17.00 uur wakker. Meestal zou ze op dit uur het ontbijt voor de Salvadors moeten maken. Nu hoefde ze geen kookdampen meer in te ademen en voor een groot gezin te koken. Ze hoefde zich niet meer om hen te bekommeren. Scheiden was geweldig! Bella waste zich snel en trok strakke sportkleding aan. Daarna ging ze paddleboarden op het meer achter de villa. Het meer was omgeven door prachtige bloemen en de vogels fluiten vrolijk. Bella's gracieuze en slanke figuur doorkruiste snel het kalme meer en liet wat rimpelingen achter. Na haar training at ze ontbijt en waste ze zich. Daarna ging ze naar beneden, er verjongd uitzien. Stevens ogen werden groot toen hij Bella op de trap zag. Vandaag had Bella haar lange haar opgestoken en gedurfde make-up gedragen. Haar huid was vlekkeloos en haar ogen glinsterden. Ze droeg een lange zwarte jas met een rode kanten jurk eronder die haar slanke rondingen liet zien. Haar lange en gespierde benen deden Steven zwijmelen. "Hé, veeg je kwijl af." Bella liep naar hem toe en knipte met haar vingers. Steven bloosde van schaamte. "Mevrouw Bella, u ziet er prachtig uit vandaag." "Steve, je bent Ashers hoofdsecretaris. Kun je alsjeblieft stoppen met eruit te zien als een verliefde idioot als je een mooie vrouw ziet?" Bella schudde haar hoofd teleurgesteld. Bella's Rolls-Royce reed naar het KS World Hotel. De mooie baas verscheen onaangekondigd in het restaurant. Hoewel ze een schoonheid van wereldklasse was, durfde geen van de werknemers naar haar te kijken. Ze waren bang, als muizen die een kat zagen. Ze durfden niet eens te luid te ademen. De werknemers hadden gisteren hun lesje geleerd en durfden niet te bezuinigen op het werk. De marmeren vloer van het hotel was perfect gepolijst en alle bereide ingrediënten waren vers. Bella inspecteerde het hotel, gaf enkele instructies en keerde terug naar het kantoor. "Steve, ik red me hier voorlopig wel, dus je kunt teruggaan naar mijn broer." "Ik hoef niet terug te gaan." zei Steven met een glimlach, "Meneer Asher zei dat ik vanaf nu jouw secretaris ben." "Wat?!" Bella's mooie ogen vernauwden zich lichtjes. "Asher zei dat hij vandaag een cadeau voor me heeft. Zou jij het kunnen zijn?!" Steven knipperde onschuldig met zijn grote ogen en knikte. Bella dacht: 'Wat is dit nou weer! Asher heeft echt een gave voor het geven van cadeaus. Hij heeft me een echt persoon cadeau gedaan!' Toen ze zag dat Bella zweeg, raakte Steven een beetje in paniek. "Mevrouw Bella, wilt u me niet omdat ik een tweedehands secretaris ben?" Bella keek nors. "Dat is onzin! Het heet een rijke werkervaring hebben!" "Hehe, juist. Ik hoop dat ik veel van u zal leren in de toekomst! Ik vraag niet veel, alleen een hogere salarisverhoging!" grapte Steven. "Is geld überhaupt een probleem? Als je het goed doet, zal ik je schatrijk maken. Maar als je het niet goed doet, maak ik je een derdehands secretaris." Bella liet haar kin rusten op haar handen en krulde haar mooie rode lippen op een duivelse manier. Steven hapte naar adem en rapporteerde snel over de huidige voortgang van het hotel. "Zoals u gisteren had gevraagd, is al het beddengoed van Alia Furniture vervangen. We hebben ook alle hotels onder de KS Group op de hoogte gebracht om hun beddengoed binnen een week te vervangen." Op dit moment werd er dringend op de deur geklopt.