## Hoofdstuk 11: Rin Ze had die zes weken besteed aan het uitzoeken van een nieuw leven voor zichzelf, weg van deze plek, weg van Huston, Texas, waar hij haar misschien zou zien en zou beseffen dat ze niet had gedaan wat hij wilde. Een plek die ze zelf had gekozen, en een plek waar ze hem nooit meer onder ogen hoefde te komen of over hem hoefde te horen, precies zoals zij het wilde, niet zoals hij het wilde. Calvin wilde haar misschien wel naar het buitenland sturen, naar een plek waar hij nooit kwam, maar dat was ze niet van plan. Ze kon hem echter wel laten denken dat ze dat ging doen. Het zou niet eens zo moeilijk zijn. Hij zou haar dat internationale vliegveld zien binnenlopen, misschien zou hij er zich niet eens mee bemoeien, maar ze had het gevoel dat hij zou toekijken om er zeker van te zijn dat ze vertrok. Hij kon echter niet voorbij de security check-in, dus zodra ze daar voorbij was en zich in het daadwerkelijke vliegveld bevond, was het aan haar wat ze met zichzelf deed. Rin besteedde die weken aan het zoeken naar een klein, rustig huisje in de bergen, niet alleen buiten de stad, maar ver weg van alles wat zich in zijn domein van Texas bevond. Die ontmoeting in het trappenhuis, zijn woorden, dat ze nog steeds van hem zou zijn, zelfs na haar scheiding. Ze begreep dat het betekende dat hij haar altijd kon controleren, omdat hij het geld had om dat te doen. Ze wist niet waarom hij zo wreed moest zijn om haar weg te dwingen. Een simpele schikking, zoals hij had gezegd toen ze hun overeenkomst hadden gesloten, zou voldoende zijn geweest. Maar nee, hij was een miljardair en moest de controle hebben over iedereen om hem heen, inclusief haar. Ze kon hier niet blijven, of ergens zijn waar hij was, omdat hij, dat wist ze, een manier zou vinden om haar te laten vertrekken, om te krijgen wat hij wilde. Wat, naar alle waarschijnlijkheid, was dat ze ver weg was van de vrouw die hij had gevonden, die hij als mevrouw Perfect beschouwde. Ze had haar naamswijziging al geregeld, alle rompslomp afgehandeld en al het vereiste bewijs verkregen. Het enige wat ze hoefde te doen, was het in te dienen nadat haar scheiding was afgerond. Dat kon ze pas dan doen. Ze had die rechtszitting georganiseerd voor de dag dat ze eigenlijk zou vertrekken, alleen later in de middag. Alles was in orde en tot nu toe waren er geen problemen om haar wettelijk haar pseudoniem te laten worden, Marilyn Riddley, haar initialen zouden zelfs hetzelfde blijven. Niet dat het uit zou maken. Ze kon het veranderen in wat ze maar wilde. Ze had de afgelopen maand een paar keer naar haar toekomstige woonplaats in Bedford, Virginia, moeten reizen om het huis en het land te bekijken dat ze had gekocht. Ze had het al op naam van Marilyn Riddley gezet, ze had een zakelijke rekening onder de naam van haar auteur en het huis was daar nu aan gekoppeld. Ze had ook al haar geld al naar die rekening overgemaakt. Rin was er zelf naartoe gereden en had niet gevlogen. Ze wilde niet dat iemand wist dat ze op en af vluchten sprong en Calvin vertelde of hem vroeg waarom zijn vrouw ergens naartoe ging, en ze wist dat ze Calvin zelf goed zou kunnen tegenkomen. Hij reisde veel. Hoewel hij in de jaren dat ze getrouwd waren, voor zover zij wist, nog nooit naar de staat Virginia was gereisd. Dat was dus een goede plek om zich te vestigen en te verdwijnen, net zoals hij van haar wilde; alleen zou ze het op haar manier doen. Het was een stevige tweedaagse rit daarheen, en twee dagen terug, maar ze woonde alleen in Cliffside en dus bleef het onopgemerkt door iemand. Ze had rondgelopen in het huis waar ze een aanbetaling op had gedaan. Het lag op zes hectare grond, een prachtig wit landhuis in chaletstijl met slechts twee slaapkamers, met een mooie stromende beek die er aan de achterkant langs kronkelde, en er waren mooie natuurwandelpaden, in het bos met watervallen en wilde dieren in de buurt. Een rustige, afgelegen plek waar ze iemand compleet nieuws kon zijn, en niemand zou weten dat ze de ex-vrouw van een miljardair was. Ze zou gewoon Marilyn Riddley zijn, auteur. Ze deed flink wat inkopen. Zodra dat geld vorige week op haar rekening was gestort, had hij daadwerkelijk de vier miljoen betaald, plus de prijs die het huis waard was. Ze hoefde waarschijnlijk niet meer te werken als ze dat niet wilde. Ze had een hele nieuwe garderobe en ze had haar look en stijl veranderd, was alles aan het veranderen om in haar nieuwe leven te passen, om een nieuw persoon te zijn. Ze stond in de foyer van het huis met haar ene koffer toen Calvin bij het huis aankwam om haar op te halen. Hij was vandaag casual gekleed. Het leek erop dat hij niet wilde dat iemand hem herkende, gewoon een jeans en een T-shirt droeg. Ze zag hem zijn zonnebril omhoog duwen op zijn hoofd, zodat hij in zijn haar zat. "Rin." Begroette hij haar. Maar toen gingen zijn ogen over haar heen, ze droeg volle make-up en haar haar was los en gespreid rond haar schouders, in grote krullen, en ze stond op hakken en droeg een mooie, zwierige jurk tot op de knie. Het was een zachte abrikooskleur, met mouwen met een kleine ruche. Het had grote, donker abrikooskleurige bloemen vermengd met zachtroze bloemen met zwart en grijs vervaagde bladeren. Het was elegant, maar toch casual tegelijk. "Meneer Reeves." Begroette ze hem, en zijn ogen schoten recht naar de hare. Ze had hem Cal genoemd toen ze getrouwd waren. Calvin zodra ze die scheidingspapieren had getekend, en nu was het afgerond; vanaf middernacht gisteravond was ze officieel zijn ex-vrouw, dus meneer Reeves was passend voor hun nu niet-bestaande relatie. "Dat is een beetje formeel, vind je niet?" Ze keek hem aan. Nee, dat vond ze niet, ze legde de huissleutels op de foyer tafel bij de lege vaas, die normaal gevuld zou zijn met bloemen. "De huissleutels," zei ze, en legde toen de autosleutels ernaast. "De garagedeuropener zit in de auto zoals altijd, ik heb alles in huis laten wassen en de auto laten detailen." Vertelde ze hem. "De tuinman zal overmorgen hier zijn, ik heb hem vooruit betaald, en dan moet je het zelf regelen. Ik heb een lijst met dingen op de eettafel achtergelaten die binnen twee weken je aandacht nodig hebben. Om het huis te onderhouden." Ze reikte naar haar koffer en zijn hand landde erop. "Ik kan dat wel pakken." Mompelde hij, "Je weet Rin, je hoeft dit allemaal niet te doen." "Ik geef je gewoon alle dingen terug die je me hebt gegeven in dezelfde staat, een algemene beleefdheid nu we gescheiden zijn. Dat is alles." Ze liep het huis uit en zette haar zonnebril op. Het was vroeg en de zon scheen fel. Hij laadde de koffer in en stapte achter het stuur van zijn Bently en keek haar aan. "We zijn te laat als je niet snel vertrekt." Vertelde ze hem. "Heb je je paspoort en reisdocumenten?" Vroeg hij terwijl hij de auto in de versnelling zette en ze van het landgoed wegreed. "Ja." Zei ze eenvoudig, "Maak je geen zorgen, ik zal dat vliegtuig halen." Mompelde ze en draaide zich om om uit het raam te kijken. "Je ziet er heel anders uit," merkte hij op. "De jurk staat je goed." "Ik weet het." Antwoordde ze, "Je hoeft niet aardig tegen me te zijn, ik snap het Calvin." "Je snapt wat precies?" Vroeg hij. Ze schudde lichtjes haar hoofd. Hij dacht echt dat ze de waarheid niet kende. "Dat je de vrouw hebt gevonden met wie je wilt trouwen. Daarom scheiden we, zodat je met haar kunt trouwen." Hij was een lange tijd stil en zei toen: "Daar heb je gelijk in." "Hoe gaat ze zich voelen over mijn clausule? Ga je het haar niet vertellen? Weet ze überhaupt dat je me naar het vliegveld brengt?" "Ze is van alles op de hoogte," merkte hij op. Ze knikte alleen maar maar zei niets, vroeg zich wel af of die vrouw hem al had gekust, iets had gekregen wat zij nooit kon krijgen. Ze wist waarom, maar hoe kon ze het niet willen als ze de hele tijd met elkaar hadden geslapen, en al die dingen die zijn mond zou doen, al die plekken waar zijn mond naartoe zou gaan, en het enige wat hij in godsnaam niet zou doen, was haar op de mond kussen. Ze begreep dat ze erdoor geobsedeerd was, maar het was omdat ze verliefd op hem was en het gewoon één keer wilde ervaren. Ze had zijn hand moeten forceren om het zelfs te krijgen, een deal met hem sluiten dat ze zou vertrekken en nooit meer terug zou komen. Voor slechts één kus. Ze wist dat vrouwen hem eerder hadden gekust, hij was lange tijd vrijgezel geweest, was 8 jaar ouder dan haar en was een vrijgezel die de hele tijd vrouwen had, vriendinnen voor haar. Ze had hem op de society pagina's met andere vrouwen zien zoenen. Het was alleen haar die hij in godsnaam niet zou kussen.