Rin Ze zat aan de achterkant van het huis, in de schaduw van een grote boom op een deken. De ochtend was zonnig, maar koel, en de bries die van de oceaan kwam was zacht. Ze was deze ochtend buiten aan het werk, omdat ze het benauwd had gekregen van de afgelopen twee dagen in dat grote huis, zonder ook maar één woord van Cal. Ze begreep dat hij boos op haar was, en dat de woorden die hij had gesproken de waarheid waren. Het manuscript waar ze aan werkte was donker en emotioneel geworden, passend bij haar stemming. Hoewel ze die gevoelens van hartzeer en eenzaamheid had gebruikt om een nieuwe wending aan het verhaal te geven dat ze aan het schrijven was. Zelfs nu ze hier buiten aan het typen was, had ze niet echt veel geslapen vannacht. Ze had liggen woelen en draaien, en was uiteindelijk opgestaan om te schrijven, omdat dat het enige was dat haar eigen emoties kon uitschakelen of in haar schrijven kon gieten. Ze draaide haar hoofd bij het geluid van een auto die de oprit op kwam rijden en fronste meteen. Cal kwam nooit op dit tijdstip thuis. Ze was niet eens fatsoenlijk gekleed, ze zat hier gewoon in een oude korte broek en een T-shirt. Ze probeerde er altijd netjes uit te zien als hij in de buurt was. Dit waren kleren van vroeger. Ze voelde zich nostalgisch en had daarom in haar oude kleren gesnuffeld, om haar oude zelf te zijn. Ze had het gevoel dat ze op het punt stond terug in haar oude leven te worden geduwd, en dus was ze gekleed om bij haar stemming te passen. Ze wendde zich terug naar haar werk. Het was onwaarschijnlijk dat hij hier was om haar te zien. Op dit tijdstip had hij waarschijnlijk iets nodig van zijn kantoor; hij had er hier wel een, hoewel ze er nooit binnen ging. Hij had haar eens gezegd dat ze dat niet mocht doen, en had ook gewezen op de camera die daar stond. Die werd geactiveerd door beweging en zou zijn telefoon waarschuwen als ze er toch binnen ging. Ze had er niet echt om gegeven, ze werkte niet in zijn branche, hoewel ze er wel een paar kende die in zijn technische afdeling werkten. Ze had een graad in informatica en zou, als ze dat zou willen, in haar kantoor in zijn gebouw in de stad kunnen gaan zitten en de hele dag kunnen werken. Zij en het team waar ze voor werkte, waren overgenomen door C.R. Technology vlak voordat hij en zij het huwelijkscontract waren aangegaan; zo was hij haar tegengekomen. Zij was degene die controleerde op bugs en glitches in de gamingprogramma's die ze maakten. Ze was slim op het gebied van technologie, maar niet zo slim op emotioneel gebied. Ze had haar hart gegeven aan de man met wie ze getrouwd was, en dat had ze niet moeten doen. Ze zag beweging in haar ooghoek en keek op, en zag niet alleen Cal deze kant op komen, maar ook zijn vriend en advocaat, Wil. Haar ogen gingen naar de envelop in Wil's hand; die was groot. Wat duidde op een contract van een of andere soort. Daar komt het, zei ze tegen zichzelf, en ze vroeg zich af hoe ze aan het team zou uitleggen dat ze gescheiden was, terwijl alles in haar leven er zo geweldig uitzag, en dat ze zo'n geweldige echtgenoot had. Ze waren een team van meiden, en ze vonden allemaal dat ze zo'n geluk had met de liefde van een man als Calvin Reeves. Ze wisten niet dat ze zijn hart niet had, en toen ze hem naar haar toe zag lopen, besefte Rin eindelijk dat het waar was. Hij mocht dan wel het hare hebben, maar zij zou nooit het zijne hebben. Het was allemaal maar een show voor het publiek, iets om zijn publieke imago schoon en gezinsgericht te houden. Ze sloot haar laptop zodat geen nieuwsgierige ogen zouden zien waar ze aan werkte. Het had niets met zijn bedrijf te maken. Zelfs Cal wist niet dat ze een tweede carrière had. Ze had dat deel van haar leven alleen voor zichzelf moeten houden, voor de dag dat ze zou scheiden en weer helemaal alleen zou zijn. Ze had het nooit aan iemand verteld, ze was altijd bang geweest dat het een complete mislukking zou worden. Maar dat was het niet, het was anderhalf jaar geleden heel goed aangeslagen, en als ze eerlijk was tegenover zichzelf, had ze het met opzet voor Cal verborgen gehouden, omdat ze wist dat deze dag zou komen, en ze iets nodig had om op terug te vallen. Ze had een geheime carrière onder haar pseudoniem Marilyn Riddley. Haar romantische romans verkochten vrij goed, en ze had nu twee boeken in druk. De rest stond allemaal online, maar ze had het gemaakt, en kon er daadwerkelijk van leven. Niet superrijk worden, maar genoeg om thuis te zitten en aan de volgende te werken, in plaats van naar kantoor te moeten gaan en in het computerlab te werken. Wanneer hun scheiding definitief was, zou ze haar leven als Marrin Reeves verlaten en Marilyn Riddley worden, weg verhuizen uit deze stad, waar iedereen haar zou kennen als de ex-vrouw van Calvin Reeves. Ze zou verhuizen naar een plek waar niemand haar zou kennen en ze haar leven klein en vredig kon leiden, en nooit zijn naam hoefde te horen of hem met een andere vrouw aan zijn arm hoefde te zien, omdat ze wist dat het gewoon pijnlijk voor haar zou zijn om te zien, erover te lezen in de kranten of online te zien. Ze zou zijn bedrijf moeten verlaten, dat was onderdeel van het huwelijkscontract. Wanneer ze scheidden, zou ze uit het bedrijf stappen om geen roddels of ongemak voor hem te veroorzaken. Hoewel hij haar had verteld dat hij persoonlijk een lovende aanbeveling voor haar zou schrijven voor het werk dat ze binnen zijn bedrijf had verricht. Het zou dus makkelijk voor haar zijn om een andere baan in haar vakgebied te vinden. Hij zou haar misschien zonder problemen in haar vakgebied op die conferenties kunnen zien, maar ze betwijfelde of ze hem met een andere vrouw aan zijn arm zou kunnen aankijken, zonder zich ongemakkelijk in haar borst te voelen. Als hij de brutaliteit zou hebben om een andere vrouw voor haar te kussen, zou ze waarschijnlijk helemaal door het lint gaan, ook al zouden die lippen van hem nooit van haar zijn, niet voor een seconde. Dat betekende niet dat ze er niet over nadacht hoe het zou voelen om door hem gekust te worden. Zou het zacht en sensueel zijn? Of zou het hard en veeleisend zijn? Of zou het zelfs licht en speels zijn? Ze wilde het allemaal ervaren, maar zou het nooit kunnen. Nee, dat was alleen voor de vrouw van wie hij zou houden, Mrs. Right. Haar hart deed pijn toen ze naar hem keek. Hij was zoals altijd onberispelijk gekleed; een donkerblauw pak, een wit overhemd en een blauw-gouden stropdas. Hij had een hand in zijn broekzak terwijl hij met Wil naast hem over het gazon naar haar toe liep. Ze zag hem zachtjes grinniken en zelfs Wil grinnikte meteen na hem. Een klein deel van haar klampte zich vast aan de hoop dat ze het mis had. Dit ging helemaal niet over hun scheiding, want hoe kon hij glimlachen en lachen met Wil? Als ze hier waren om haar de scheidingspapieren te overhandigen. Dat was geen grappige kwestie, maar een serieuze kwestie. Ze stond op om ze te begroeten, en ze zag zijn ogen haar outfit bekijken, en een frons ontsierde zijn knappe gezicht; hij vond het niet leuk dat ze dit soort kleding droeg. Het was niet iets wat hij voor haar had gekocht of had goedgekeurd dat ze het droeg. Ze glimlachte naar hem zoals ze altijd deed. "Cal, je bent hier normaal niet op dit tijdstip," zei ze. "Is dat waarom je zo gekleed bent?" vroeg hij meteen terug, en ze kon de afkeuring in zijn stem horen. "Heb ik niet de juiste zomerkleding voor je gekocht?" Ze keek naar haar oude kleren en glimlachte half. "Ik ga wat tuinieren. Dit is geschikte kleding daarvoor." Ze keek hem weer aan. "Hmm, ik veronderstel dat ze alleen goed zijn om vies te worden." Hij knikte en keek haar recht aan. "Het is tijd om te scheiden, Rin," vertelde hij haar. Er was geen aarzeling in zijn woorden. "Als je de papieren vandaag zou kunnen tekenen, zou ik dat waarderen. Het duurt zes weken voordat het definitief is." En daar was het. Ze had het niet mis gehad, en ze wist gewoon dat die ene vraag die ze hem stom genoeg had gesteld dit had veroorzaakt. Waarom oh waarom had ze het niet voor zich kunnen houden? Niets zeggen en haar behoefte om een baby te krijgen met de man van wie ze hield negeren. Monumentaal stom, zei ze tegen zichzelf terwijl ze daar stond en naar hem staarde. Zich afvragend of hem vertellen dat het haar spijt en dat ze het niet meende, zou werken om hem aan haar zijde te houden. Hoewel het slechts een vluchtige gedachte was, wist ze dat hij een beslissing had genomen. Haar ogen gingen naar Wil toen hij de envelop die hij droeg opende en de documenten eruit haalde. Het was niet zomaar een simpel stuk papier, het zag er behoorlijk uitgebreid uit. Ze kon zich goed voorstellen dat er ook een geheimhoudingsverklaring bij zat, zodat ze nooit over hun huwelijkscontract zou praten. "Het is een scheiding zonder verzet, zoals afgesproken in ons huwelijkscontract," zei Cal. "Ik heb ook geregeld dat je op vakantie naar het buitenland gaat. Je hebt de afgelopen drie jaar, dat we getrouwd waren, geen vakantie kunnen nemen. Ik heb daar rekening mee gehouden en er is een volledig betaalde reis voor je georganiseerd, als onderdeel van de scheidingsovereenkomst."