“Kent artık burayı kullanmıyor,” diyor, “ama bir süre önce ben bir elden geçirdim. Eşyaların öylece kutularda durmasındansa bu halinin daha iyi olacağını düşündüm. Böylece bir şeye bakması gerekirse oturacak bir yeri olur.” “Yardımın dokunduğu için şanslı,” diye mırıldanıyorum etrafa bakınarak. “Onların hepsi eski aile yadigârları,” diyor Fiona, eliyle karşı duvarı işaret ederek, “ama şu,” diyerek