Madeline was verbijsterd. Haar geest was volkomen leeg. "Maddie, Maddie." Na enige tijd hoorde Madeline iemand haar naam roepen. Ze kwam weer bij zinnen en zag een bekend gezicht. Het was haar enige beste vriendin, Ava Long. Ava keek naar Madeline, die extreem bleek was; ze voelde zich enorm boos en bezorgd. "Madeline, je bent zo'n slechte vriendin. Waarom heb je me zo'n groot nieuws niet verteld?" Madeleine was verward. "Ava, waarom ben je hier?" "Moet jij zeggen. Je belde me gisteravond, maar voordat je klaar was met praten, viel je flauw," Ava stak haar hand uit om Madeline's voorhoofd aan te raken terwijl ze sprak. "Madeline, ben je je geheugen kwijt?" Natuurlijk was Madeline haar geheugen niet kwijt. Ze herinnerde zich dat Jeremy haar wurgde voordat hij haar de avond ervoor verliet. Als gevolg daarvan stootte ze haar buik tegen de hoek van het bed en had ze zoveel pijn dat ze niet kon opstaan. Niettemin liep hij gewoon weg zonder zich iets aan te trekken. Hij zei zelfs die harteloze dingen voordat hij vertrok. Haar hart was opengesneden en de pijn drong door tot op het bot. Ava draaide zich om en ging op het bed zitten. Haar uitdrukking was serieus. "Waar is Jeremy? Hij is je man. Je bent opgenomen in het ziekenhuis en hij is nergens te bekennen." Madeline wendde haar blik schuldbewust af. "Jeremy is druk." "Hij is druk bezig met zijn maîtresse, Meredith, hè?" Ava sloeg de spijker op zijn kop. "Madeline, je bent zo gek op die man dat je verward en gedesoriënteerd bent geraakt. Je bent in deze toestand en je helpt hem nog steeds." Madeline lachte om zichzelf. "Het komt allemaal omdat ik hem leuk vind." "Ik denk dat je hem niet lang meer leuk zult vinden." Ava's woorden waren nog steeds recht voor zijn raap. "Heb je gehoord wat de dokter net zei?" Madeline was opnieuw verbijsterd. Ava keek naar haar, en ze voelde een brok in haar keel. "Je kunt in de toekomst nog een kind krijgen. Je leven is belangrijker." Madeline lachte om zichzelf. "Die zal er niet komen." Ava keek haar verward aan. Toen ze iets wilde zeggen, pakte Madeline plotseling haar hand vast. "Ava, vertel dit aan niemand. Vooral niet aan Jeremy." "Madeline, ben je gek? Wil je jezelf doden voor het kind?" Ava stond emotioneel op. Maar net toen ze tegen Madeline wilde schreeuwen, ging de aangepaste ringtone van haar telefoon af. Madeline was verbijsterd. Ze keek naar de beller-ID en nam na een paar seconden op. Jeremy was aan de andere kant van de telefoon te horen. "Madeline, doe je dit expres?" De beschuldigingen van de man brachten Madeline in verwarring. "Als ik je niet over een half uur in huis zie, kun je het vergeten om ooit nog op te dagen." Madeline herinnerde zich eindelijk wat Jeremy haar de avond ervoor had verteld. Vandaag was de 50e verjaardag van zijn moeder. Ze moest als zijn vrouw langskomen. Toen ze wilde instemmen, pakte Ava haar telefoon af. "Jeremy Whitman, is dit hoe een echtgenoot zich hoort te gedragen? Weet je niet dat je vrouw..." Madeline was bang dat Ava hem zou vertellen over de tumor, dus pakte ze de telefoon terug. "Ik kom er meteen aan!" Nadat ze dat had gezegd, hing ze de telefoon op. Ze durfde geen seconde meer te verspillen. Ava was boos op Madeline omdat ze niet aan haar verwachtingen had voldaan. Maar ze had geen keus. Voordat ze Madeline in de taxi zette, herinnerde Ava Madeline er zeer streng aan om goed voor zichzelf te zorgen. Madeline knikte instemmend. Toen Madeline bij Whitman Manor aankwam, was het feest al begonnen. Veel mooi geklede societyfiguren en rijke vrouwen waren te zien die in de tuin aan het kletsen waren. Omdat Madeline rechtstreeks uit het ziekenhuis kwam, droeg ze een casual, grijze outfit. Ze leek uit een andere wereld te komen. Dus liet ze haar hoofd zakken. Net toen ze op zoek wilde gaan naar Jeremy, draaide een vrouw zich om en botste tegen haar aan. De wijn spatte uit het glas van de vrouw toen ze voorbij liep. "Mijn jurk!" riep de vrouw uit. Ze keek Madeline boos aan. "Kun je niet uitkijken waar je loopt? Ben je blind? Hoe kunnen de Whitmans zo'n ongevoelige dienstmeid als jij hebben?"