"Nee! Jeremy..." Madeline's gezicht was wit van angst. Ze was geschokt door Jeremy's acties. Ze had nog nooit zo'n koude en gewelddadige kant van Jeremy gezien. Ze was bang dat het kind in haar buik zou ophouden te bestaan door hem. Jeremy gaf haar echter geen kans om te ontsnappen. Hij sloot haar in zijn armen. Ze had nooit gedacht dat Jeremy zo'n hekel aan haar had. Na een lange tijd voelde Madeline alleen ondraaglijke pijn over haar hele lichaam. Als gevolg daarvan viel ze in een diepe slaap, en in haar droom werd ze teruggezonden naar die prachtige zomerdag van 12 jaar geleden. De zon scheen fel op het strand en er stond een kamferboom. De jonge Madeline raapte schelpen aan de kust. Ze keek naar de stille jongen die in de verte op een rots zat. Hij zag er ongelukkig uit. Dat was de eerste keer dat ze Jeremy ontmoette. Hij was nog maar 12 jaar oud, maar was al knap. Hij had een lang en slank lichaam. Hij zag er echter erg overstuur uit. De jonge Madeline naderde hem voorzichtig, blootsvoets. Ze gaf hem een kleurrijke schelp die ze lange tijd had gezocht. "Hallo, dit is voor jou. Ik hoop dat je voor altijd gelukkig kunt zijn." Op dat moment keek Jeremy haar vanuit zijn ooghoeken aan. Zijn dunne ogen waren gevuld met voorzichtigheid. Hij droeg een merktrainingspak. Zelfs zijn schoenen waren limited edition. Aan de andere kant droeg Madeline een jurk die wit begon te worden door constant wassen. De twee leken uit verschillende werelden te komen. Uiteindelijk reikte hij toch zijn hand uit naar Madeline. De volgende dag kwamen ze elkaar op hetzelfde tijdstip weer tegen. Hij gaf haar een kopje melkthee en zei dat het een cadeautje was in ruil voor haar cadeau. Madeline accepteerde het stralend. Dat was de eerste keer dat ze melkthee proefde. Het was erg lekker. Niettemin keek Jeremy naar haar en dacht dat haar glimlach nog zoeter was dan de melkthee. Gedurende die zomer kwamen ze elkaar steeds weer tegen op het strand. Telkens wanneer ze elkaar tegenkwamen, speelden ze samen. Op een dag werd Madeline's voet opengesneden door een paar glasscherven. Jeremy was degene die haar naar de kliniek droeg. Op dat moment leunde ze tegen zijn rug en haar wangen waren rood geworden door de zonsondergang. Bovendien klopte haar hart extreem snel. Ze bloosde en sloeg haar armen om Jeremy heen. "Jeremy, ik wil voor altijd bij je blijven. Ik wil elke dag met je spelen." Jeremy antwoordde haar zonder aarzelen: "Goed. Als ik groot ben, zal ik je tot mijn bruid maken. Op die manier kunnen we elke dag met elkaar spelen." Echter, na die naïeve en onschuldige belofte werden ze jarenlang gescheiden. Ze had niet verwacht hem na die dag nooit meer te zien. Toen ze hem weer tegenkwam, was hij al iemand naar wie iedereen opkeek. Om nog maar te zwijgen van het feit dat hij al een vrouw had van wie hij hield: Meredith. Na het ontwaken opende Madeline vermoeid haar ogen. Wat ze vervolgens zag, was een vreemde omgeving. Bovendien voelde ze haar hele lichaam pijnlijk aan. Elke keer dat ze bewoog, overweldigde slopende pijn haar. "Oh, ik dacht dat je dood was. Je hebt eindelijk besloten om je ogen te openen, hè?" Een vrouwenstem klonk naast haar, en het klonk uiterst sarcastisch. Madeline hief haar hoofd op en zag Meredith's mooie gezicht. Haar sluwe ogen waren gevuld met woede en jaloezie. Jaloezie? Madeline begreep niet waar ze jaloers op was. "Madeline, je bent de meest speciale vrouw die ik ooit heb gezien. Je gebruikt zelfs dit soort manieren om in het ziekenhuis te worden opgenomen." Ziekenhuis opgenomen? Madeline keek om zich heen en zag dat ze inderdaad in het ziekenhuis was. Ze herinnerde zich wat er was gebeurd voordat ze in slaap viel, en plotseling begreep ze waarom Meredith jaloers was. Ze vond het echter erg ironisch, maar ze glimlachte zegevierend. "Jij trut!" Bij het zien van haar uitdrukking begonnen Meredith's aderen uit te puilen. "Madeline, jij schaamteloze slet!"