Madeline voelde zich zo beroerd alsof haar hart duizend keer door een mes was gesneden. "Jeremy, ik zeg de waarheid!" "Voor mij is niets belangrijker dan Meredith's gevoelens. Wat voor onzin kraam je uit?" Zijn antwoord was onbegrijpelijk. Het was zo recht door zee dat het Madeline's hart doorboorde als een scherp zwaard. Dus voor hem was de waarheid niet belangrijk. Het belangrijkste was dat hij van Meredith hield en dat overtroefde alles. Ze voelde haar hart zinken als een steen. Het was alsof ze alle hoop had verloren en alleen maar naar deze man kon verlangen. Madeline glimlachte jammerlijk en zei: "Goed, ik zal mijn excuses aanbieden." Ze doorstond de slopende pijn in haar lichaam en boog haar hoofd om haar excuses aan te bieden aan Meredith. Ze zag Meredith in het geheim grijnzen. Die zegevierende glimlach was buitengewoon verblindend voor haar. Ze had nooit gedacht dat Jeremy de waarheid zou negeren voor Meredith. De enige reden was dat hij van haar hield. Hij hield zoveel van haar. In de dagen die volgden, zag Madeline Jeremy nooit meer. Ze wilde een baan zoeken om haar op te vrolijken; ze wilde zichzelf niet kwellen alleen omdat Jeremy niet meer van haar hield. Madeline had sieradenontwerp gestudeerd en was cum laude afgestudeerd. Ze stuurde haar cv online en na een tijdje nodigden twee bedrijven haar uit voor een sollicitatiegesprek. Na de twee bedrijven te hebben vergeleken, koos Madeline het bedrijf dat dichter bij huis was. Ze dacht dat ze het werk kon gebruiken om zichzelf af te leiden, maar ze kon het nog steeds niet laten om aan Jeremy te denken. Ondanks hoeveel hij haar haatte en verachtte. De vroege herfstnachten waren een beetje fris, dus de werknemers in het bedrijf waren al klaar met werken. Aan de andere kant was Madeline alleen op kantoor gebleven om haar werk af te maken. Als ze naar huis ging, zou ze toch alleen zijn. Daarom bleef ze liever daar en verdoofde ze zichzelf met werk. Het was bijna tien uur en Madeline voelde zich een beetje hongerig. Ze raakte haar buik aan en herinnerde zich dat ze een kind in haar baarmoeder droeg. Plotseling voelde ze zich warm en voldaan. Toen ze op het punt stond te vertrekken, ging de aangepaste ringtone van haar telefoon af. Madeline's hart sloeg een tel over en ze greep haar telefoon in paniek. De naam op de beller-ID leek surreëel. Jeremy belde haar vrijwillig. Nadat Madeline een tijdje had geaarzeld, nam ze de telefoon blij op. "Jeremy..." "Ah... Ja, Jeremy, je bent zo geweldig. Ik hou van je..." Het gekreun van een vrouw was aan de andere kant van de telefoon te horen. Het drong door in Madeline's oren en werd gevolgd door het lage gekreun van een man. Madeline hield de telefoon in haar hand terwijl ze voelde alsof haar hart van de hemel naar de hel was gestort. Een oncontroleerbare pijnscheut viel haar hart onmiddellijk aan. Ze hing snel de telefoon op, in de hoop die stemmen uit haar geheugen te wissen. Er waren echter al tranen oncontroleerbaar uit haar ogen beginnen te ontsnappen. Ze sleepte haar vermoeide lichaam terug naar huis en haalde een fles rode wijn uit Jeremy's drankenkast. Na een paar slokken deed Madeline deze manier van marteling eindelijk van de hand. Ze kon de baby in haar buik niet met haar laten lijden. Madeline werd echter uiteindelijk toch dronken. In haar slaperige toestand zag ze de man van wie ze al 12 jaar hield naar haar toe lopen. Hij was lang en super knap. Zijn temperament en uiterlijk waren ongelooflijk uitstekend. Dit was de man waar ze dag en nacht naar verlangde. Dit was de man van wie ze hield maar die ze niet kon krijgen. Madeline gooide haar glas weg en strompelde naar Jeremy toe. Ze sloeg haar armen om zijn nek en tilde haar rode, dronken gezicht op om naar hem te kijken. "Jeremy, ik sta niet toe dat je met andere vrouwen omgaat. Als je iets nodig hebt, kun je naar me toe komen. Ik ben je vrouw!" Ze stond op het punt om alles uit de kast te halen. Ze zei iets laags wat ze nog nooit eerder had gezegd. Madeline hield van hem. Ze hield zielsveel van hem. Ze kon alle waardigheid en arrogantie voor hem weggooien. Jeremy was gefrustreerd en duwde haar walgend weg. Niettemin was Madeline als toffee. Ze wierp zich weer op hem en begon zelfs te proberen zijn kleren uit te trekken. Vervolgens ging ze op haar tenen staan en probeerde hem te kussen. Ze rook de penetrante geur van parfum op hem. Het was het parfum dat Meredith gebruikte. Toch dwong ze zichzelf om de geur te negeren en bleef ze zich onbeheerst gedragen. Misschien was dit de laatste kans voor haar om wat genegenheid van hem te krijgen. Ze was bereid de goedkoopste en meest schaamteloze vrouw te worden die hij ooit had gezien. Ze wilde alleen maar wat mooie herinneringen redden voordat ze vertrok...