Meredith begon tegen haar te schreeuwen, terwijl jaloezie haar gezicht op een afschuwelijke manier vertrok. Madeline glimlachte nonchalant. "Als Jeremy's vrouw ben ik blij hem van zijn problemen te ontdoen." "Madeline, jij... je bent zo goedkoop!" "Ik kan me niet met jou vergelijken, Mer. Jij hebt Jeremy gedrogeerd zodat je met hem kon trouwen. Waarom? Had Jeremy geweigerd je aan te raken toen hij nuchter was?" Meredith's gezicht zag er ongemakkelijk uit, alsof Madeline iets had onthuld. Ze behield echter een kalme en trotse uitdrukking. "Natuurlijk houdt Jeremy ervan me aan te raken. Hij vindt het heerlijk om me lastig te vallen! Hij is elke nacht aan mijn zijde, in tegenstelling tot jou. Jij kunt alleen maar thuis zitten terwijl je man weg is." Meredith's woorden waren met stekels doorspekt. Vervolgens haalde ze enkele documenten tevoorschijn en legde ze voor Madeline neer. "Dit zijn de scheidingspapieren die Jeremy je heeft laten ondertekenen. Teken ze snel. Jeremy wil nooit meer zo'n onbeschaafde en arme sloerie als jij zien." Madeline had veel doorgemaakt om een masker op te zetten waardoor ze er zelfverzekerd en op haar gemak uitzag. Ze verstarde echter toen ze de scheidingspapieren zag. Echtscheiding. Jeremy wilde van haar scheiden. Madeline voelde alsof ze in een ijskoude grot was gevallen. Het was zo koud dat elke cel in haar lichaam pijn deed. Ze had geweten dat deze dag zou komen. Ze had echter niet verwacht dat het zo snel zou gebeuren. Jeremy hield van Meredith. In deze liefdesachtervolging was Madeline de verliezer. Ze was gedoemd tot een verpletterende nederlaag. Toen ze Madeline's gezicht zag, dat steeds bleker werd, begon Meredith woest te lachen. "Madeline, kijk toch eens naar jezelf. Jeremy zal nooit verliefd worden op een vrouw als jij. Jeremy heeft me meerdere keren verteld dat je de meest walgelijke en schaamteloze vrouw bent die hij ooit heeft gezien. Met jou trouwen was de grootste smet op zijn leven!" Meredith liep naar haar toe en wierp een minachtende blik op Madeline. Die laatste had haar hoofd gebogen en keek naar de scheidingspapieren. Aan de andere kant grinnikte Meredith koud en werd steeds arroganter. "Jij schaamteloze trut! Ga Glendale uit nadat je de papieren hebt ondertekend. Anders sla ik je elke keer in elkaar als ik je zie!" "Hmpf." Plotseling hoorde Meredith een gegrinnik van Madeline. In de volgende seconde pakte Madeline de scheidingspapieren en verscheurde ze met een paar snelle bewegingen in stukken. Er verscheen een glimlach op haar bleke lippen en ze gooide de stukjes papier in Meredith's gezicht. "Net zoals je tegen Jeremy zei, zal ik hem lastig blijven vallen, zelfs nadat ik dood ben. Je wilt dat ik van Jeremy scheid? Mooi niet!" "Wat?" Meredith was woedend nadat ze was verbluft. "Hoe durft een trut als jij zo tegen me te praten, Madeline! Ben je het leven beu?" Haar wrede aard was blootgelegd. Meredith stak haar hand uit om naar Madeline's gezicht te slaan. In het heetst van de strijd had ze niet verwacht dat Madeline eerst zou handelen. Madeline gebruikte al haar kracht en sloeg Meredith krachtig in het gezicht. "Luister goed, Meredith. Ik zal nooit van Jeremy scheiden, zelfs niet als ik dood ben! Ik zal je ware gezicht aan Jeremy onthullen. Een vrouw die zo gemeen en harteloos is als jij, is geen partij voor Jeremy!" Nadat ze dat had gezegd, begon Madeline over haar hele lichaam te beven. Nadat ze erachter was gekomen dat ze slechts een pion was in Meredith's duivelse plan, gaf ze hun relatie volledig op. Nee, ze moest zeggen dat er geen sprake meer was van zusterlijke of familiale liefde tussen hen. Er waren alleen hypocriete uitingen van genegenheid en berekenende plannen. "Madeline, hoe durf je me te slaan!" riep Meredith uit. Haar gelaatstrekken waren vertrokken. "Ik zal je dit laten betreuren!" Ze wees naar Madeline en draaide zich boos om. Madeline was onverschillig. Ze ging weer op bed zitten, onzeker of ze te veel kracht had gebruikt, want haar slopende pijn was weer terug. Na een tijdje kwam Meredith terug. Op het moment dat ze de kamer binnenkwam, ging ze op de grond zitten en hield haar gezicht vast. Ze zag er uiterst gekrenkt uit. "Maddie, doe niet zo. Het is allemaal mijn schuld. Wees alsjeblieft niet boos. Je moet alle schuld maar op mij schuiven. Maar wees niet boos op het kind in mijn buik. Dit is Jeremy's kind." Wat? Madeline was extreem verward. Maar toen ze de man bij de deur zag, begreep ze alles.