De koude beschuldigingen van de man regenden op Madeline neer, en ze voelde zich extreem ironisch. "Was u er al niet van op de hoogte, meneer Whitman?" Madeline's antwoord maakte Jeremy nog woedender. Hij tilde haar kin boos op terwijl hij haar aankeek met zijn bodemloze, zwarte ogen die vol woede zaten. "Dus, je bent op zoek gegaan naar je oude vlam, hmm?" 'Oude vlam? Hij moet het over Daniel hebben.' Daniel was ooit Jeremy's klasgenoot geweest. Ze waren twee jaar ouder dan haar en waren haar senioren. Toen Daniel Madeline zijn liefde verklaarde tijdens hun diploma-uitreiking, dacht iedereen op school dat ze daarna een relatie begonnen. Madeline wist niet dat Jeremy die geruchten ook geloofde. "Madeline, ik zeg je, zelfs als ik je er op een dag uit zou schoppen, denk dan niet dat je naar andere mannen kunt vluchten. Ik wil zien wie het durft om afval op te rapen dat ik eerder heb gebruikt!" Afval. Hij beschreef haar met zulke woorden. Madeline's hart deed pijn. Ze duwde de man weg met een kracht waarvan ze niet wist dat ze die had. "Jeremy, alleen omdat jij niet trouw bent aan dit huwelijk, betekent dat niet dat ik een affaire zou hebben zoals jij! Ik heb maar één man gehad al die tijd en dat ben jij! Dus, je hebt me niet alleen vernederd met je woorden, maar je hebt ook jezelf vernederd!" Nadat ze dat had gezegd, rende Madeline snel terug naar haar kamer. Aan de andere kant bleef Jeremy op de plek staan; de leegte in zijn armen bracht hem op de een of andere manier in een verdoving. Hij hief zijn hoofd op om naar Madeline's rug te kijken en fronste zachtjes. Het maanlicht scheen op zijn gezicht, en zijn uitdrukking was onduidelijk. … Madeline ging zoals gewoonlijk naar haar werk. Maar zodra ze het kantoor binnenstapte, werd ze door de personeelsafdeling geroepen. Haar manager gaf haar meteen een ontslagbrief, en Madeline was verward. Desalniettemin zei hij alleen koud: "Ons bedrijf verwelkomt geen lichte vingers." Madeline begreep dat het het resultaat was van de video waarin ze 'gestolen' had, die online was gezet. Ze had het bewijs gehad om haar onschuld te bewijzen. Maar Jeremy had het openlijk vernietigd. Nu was ze slechts een schaamteloze dief in de ogen van iedereen. Madeline voelde zich onrecht aangedaan en woedend. Maar ze kon er niets aan doen. In Glendale zou alles Jeremy's kant op gaan als hij zijn mond opende. Maar hij zou haar nooit helpen. Hij wenste zelfs dat ze voor altijd zou verdwijnen. Madeline bracht haar cv naar een paar andere sollicitatiegesprekken, maar ze wezen haar allemaal zonder aarzeling af. Bovendien, misschien was het een hersenschim, maar ze voelde zich onwel. Van tijd tot tijd voelde ze pijn vanuit haar buik komen. Madeline maakte zich zorgen over haar kind, dus ging ze meteen naar het ziekenhuis voor een controle. Er waren veel mensen in het ziekenhuis. Terwijl ze op haar resultaten wachtte, keek Madeline naar de zwangere vrouwen die echtgenoten aan hun zijde hadden en voelde ze zich jaloers. Ze durfde er niet eens van te dromen dat Jeremy ooit met haar mee zou gaan voor een zwangerschapscontrole. Het was vrijwel onmogelijk. "Oh? Nou, als het Maddie niet is," klonk Meredith's stem plotseling. Madeline hief haar hoofd op en zag Meredith in een los shirt. Ze glimlachte zachtjes naar haar. "Ben je hier ook voor je zwangerschapscontrole? Is Jeremy niet bij je?" Meredith glimlachte volop. Ze zag er naïef en onschuldig uit. Madeline voelde een steek in haar hart, maar ze wilde haar zwakte niet laten zien. "Jeremy is ook niet bij jou. Hij komt er vroeg of laat wel achter over dat bastaardkind in je buik." Meredith's uitdrukking veranderde abrupt toen ze ongelukkig werd. Maar in een oogwenk glimlachte ze en voelde ze zich tevreden toen ze zei: "Oh, je bedoelt Jeremy? Hij helpt me nu met het ophalen van mijn resultaten."