In een oogwenk doorboorde een scherpe pijn zijn hart. 'Wat is er?' vroeg Sidonie toen ze zijn ongewone reactie opmerkte terwijl hij haar in zijn armen hield. 'Het... het is niets.' Trent perste zijn droge lippen samen. Hoe kan Quinn me nou laten zitten? Ik moet me eerder vergist hebben. De geweerschoten verstomden na een paar keer te hebben geklonken. Het beveiligingspersoneel van Whitethorn stormde snel het restaurant binnen en omsingelde de man van middelbare leeftijd die de schoten had afgevuurd. Op dat moment richtte de man van middelbare leeftijd zijn pistool op Julius, wat resulteerde in een patstelling. 'Julius... Mijn broer is failliet gegaan door de Whitethorn-familie. Hij verloor alles, inclusief zijn leven. Ik eis dat je betaalt voor het leven van mijn broer met je eigen leven!' schreeuwde de man van middelbare leeftijd, zijn toon vol haat. 'Echt?' Zelfs met een pistool op hem gericht, was er geen spoor van angst op Julius' gezicht te bekennen. Hij liep zelfs kalm naar de man van middelbare leeftijd toe. 'Er zijn velen die me dood willen, maar kun je het ook echt voor elkaar krijgen?' 'Kom... Kom niet dichterbij!' De man van middelbare leeftijd had duidelijk niet verwacht dat Julius hem zou benaderen en raakte in paniek. 'Als je nog een stap zet, schiet ik!' Julius stopte echter niet en versnelde in plaats daarvan zijn tempo met elk voorbijgaand moment. Iedereen in de omgeving hield praktisch zijn adem in terwijl ze toekeken hoe de scène zich ontvouwde. Toen Julius bijna bij hem was, bezweek de man uiteindelijk aan zijn paniek en haalde hij de trekker over. Maar in het volgende moment had Julius het pistool in de hand van de man gegrepen, waardoor de kogel zijn doel miste. 'Jij... Jij...' De man staarde ongelovig. In een oogwenk had het pistool dat de man vasthield zijn weg gevonden naar Julius' hand. De loop was nu in plaats daarvan op zijn slaap gericht. 'Wat... Wat ben je van plan te doen?' De stem van de man trilde. 'Heb je ooit nagedacht over de consequenties toen je op me schoot?' vroeg Julius, zijn gezicht kalm. Zijn slanke vingers haalden langzaam de trekker over. Klik! Het pistool spande, wat een collectief gegil veroorzaakte. De angst op het gezicht van de man nam toe. 'Je... Je zou het niet durven! Dat zou... moord zijn. Je gaat naar de gevangenis!' 'Nou, je zou kunnen wachten om te zien of ik in de gevangenis beland. Het is echter jammer dat je er geen getuige van kunt zijn,' antwoordde Julius op een neerbuigende toon. 'Laat dat pistool zakken!' klonk plotseling de stem van de vrouw. Tegelijkertijd werd een pistool tegen Julius' nek gedrukt. Op dat moment leek een flikkering van emotie door Julius' doodse blik te gaan. De wending van de gebeurtenissen was onverwacht. Zelfs de bewakers van de Whitethorn-familie hadden niet gemerkt dat iemand Julius naderde. Laura was verrast, haar mond viel open toen ze naar de scène voor haar keek. 'Hemel, wanneer is Quinn daar gekomen? Ze durft zelfs een pistool op de achterkant van Julius' hoofd te richten. Heeft ze een doodswens?' Trent en zijn gezellen waren allemaal even geschokt. Een zweem van spot flitste in Sidonie's ogen. Quinn is inderdaad dwazer dan ik dacht. Denkt ze echt dat ze haar imago zou verbeteren door zich zo te gedragen? Het beledigen van Julius zou er alleen maar voor zorgen dat Trent haar nog meer veracht. 'Ken je deze man?' vroeg Julius op een nonchalante manier, zijn koele stem weergalmde door het restaurant. 'Nee,' antwoordde Quinn. 'Waarom sta je dan aan de kant van een gewapende crimineel?' 'Hij heeft een misdaad begaan, en natuurlijk zal hij de wet onder ogen moeten zien. Wat jou betreft, je bent nu veilig en hij heeft niet langer de mogelijkheid om je pijn te doen. Daarom is het niet aan jou om te beslissen of hij leeft of sterft!' antwoordde Quinn met een onbewogen uitdrukking. 'Maar doe je niet hetzelfde met mijn leven door het pistool op me te richten?' repliceerde Julius. Quinn perste haar lippen samen en bleef stil. Het pistool dat Julius vasthield, werd nog dichter tegen de slaap van de man aangedrukt. De laatste beefde al van angst. 'Niet bewegen!' schreeuwde Quinn naar Julius. 'Ik heb altijd een hekel gehad aan mensen die zich met andermans zaken bemoeien. Ik dacht dat je een slimme vrouw was, mevrouw Bridger, maar het lijkt er nu op dat dat niet het geval is.' Toen zijn woorden vielen, overspoelde een gevoel van gevaar Quinn. Ze zag Julius zich plotseling naar haar toe draaien, gevolgd door een golf van moorddadige intentie. Instinctief nam Quinn een verdedigende houding aan. Plotseling stormde een groep politieagenten binnen, elk met een pistool in de hand. 'Niemand bewegen!' riepen de politieagenten. Julius' acties kwamen tot stilstand en Julius slaakte een zucht van opluchting. 'Wat is hier aan de hand? Wie heeft de politie net gebeld?' vroeg de officier. 'Ik!' antwoordde Quinn luid. De officier stapte naar voren en herkende Julius toen hij hem zag. 'Meneer Whitethorn, ik hoop dat u niet gewond bent.' 'Het gaat goed met me. Deze man wilde me vermoorden. Dit is het pistool dat hij voor de misdaad heeft gebruikt,' zei Julius en overhandigde het wapen aan de officier. De politie nam het aan en richtte vervolgens hun blik op Quinn en het pistool in haar hand. 'Wat is het verhaal met het pistool dat je vasthoudt? Als het van jou is, zou het een ernstige misdaad zijn!' 'Deze? Het is maar een speelgoedpistool. Ik heb het vandaag gekocht tijdens het winkelen in het winkelcentrum. U gaat toch geen speelgoedpistool in beslag nemen?' Quinn pronkte meteen met het realistisch ogende speelgoedpistool in haar hand. Julius, die zijn handen afveegde met een zakdoek die hem door zijn ondergeschikte was overhandigd, was verrast toen hij de opmerking hoorde. Hij keek Quinn aan met een vleugje verbazing. Een speelgoedpistool? Ik ben misleid door een simpel speelgoedpistool? Julius' lippen krulden plotseling in een halve glimlach. 'Mevrouw Bridger, ik neem terug wat ik net zei. Je bent veel interessanter dan ik aanvankelijk dacht.' In een oogwenk voelde Quinn een koude rilling over haar rug lopen. Dit is een ongelooflijk gevaarlijke man. Haar instinct waarschuwde haar dat het het beste was om afstand van hem te bewaren. Vanwege het incident gingen Quinn en de anderen allemaal naar het politiebureau om hun verklaringen af te leggen. Nadat ze de verhoorkamer had verlaten, zag ze Trent en zijn gezelschap, samen met Sidonie, in de centrale hal van het politiebureau. Toen Trent Quinn tevoorschijn zag komen, stapte hij naar voren om haar te berispen: 'Hoe kon je je zo roekeloos gedragen door een speelgoedpistool op Julius' hoofd te richten? Vergeet niet dat we man en vrouw zijn. Als je Julius beledigt, sleep je Grafton Technologies mee naar beneden!' 'Man en vrouw?' Quinn spotte, 'Als je me echt als je vrouw beschouwde, dan had je me niet weggeduwd om Sidonie te beschermen toen het geweerschot klonk!' Trent verstijfde even, een flits van schaamte trok over zijn gezicht. Van de zijkant spotte Yorick met Quinn: 'Sidonie is zwak; natuurlijk heeft ze bescherming nodig! Verwacht je ook beschermd te worden? Vlei jezelf niet!' 'Zeiden jullie niet altijd dat Sidonie sterk en onafhankelijk is, iemand die niet onderdoet voor een man? Dus waarom is ze nu ineens zwak en heeft ze bescherming nodig?' antwoordde Quinn sarcastisch. Yorick was verbijsterd, zijn gezicht liep onmiddellijk dieprood aan. Sidonie's ogen flikkerden licht. 'Quinn, Trent beschermde me gewoon uit vriendelijkheid. Denk je niet dat je een beetje te kleinzerig bent? Het is precies dit soort gedrag dat ervoor zorgt dat mensen zeggen dat vrouwen bekrompen zijn.' 'Wat een onzin!' Toen Laura deze woorden hoorde, stormde ze meteen op hen af en uitte haar verontwaardiging. 'Een man duwt zijn vrouw weg om zijn minnares te beschermen, en jij hebt het lef om tegen de vrouw te zeggen dat ze niet kleinzerig moet zijn? Sidonie, ik kan niet geloven wat een schaamteloze minnares je bent!' Laura was getuige geweest van de eerdere scène in het restaurant en was toen absoluut woedend. Toen ze haar stem verhief, trok het de aandacht van velen in het politiebureau die daar waren om verklaringen af te leggen over het incident. Plotseling waren alle ogen op haar gericht. Als reactie daarop vertrok Trents gezicht onmiddellijk. Sidonie antwoordde verontwaardigd: 'Noem me geen minnares!' 'Wat ben je anders dan een minnares? Trent is Quinn's echtgenoot. Toen het geweerschot klonk, duwde hij haar opzij om jou te beschermen. Was het omdat hij te aardig, te nobel was, of was het omdat je hem een grote gunst hebt bewezen? Heb je zijn hele familie eerder gered?' Laura's spervuur van woorden was niet te stoppen en vuurde af als een machinegeweer. Plotseling richtte iedereen in het politiebureau zijn blik op Sidonie.