Perspektywa Edwarda Byłem w Tatianie, ale mój umysł? Był przy Penelope. Z każdym pchnięciem, każdym jękiem – nie wyobrażałem sobie mojej narzeczonej. To była Penelope. Jej miękkie, pulchne uda zaciskające się wokół mnie, jej dłonie chwytające mnie, jakbym był jedyną rzeczą, która trzyma ją przy życiu. Ta myśl przeszyła mnie falą, której nie mogłem wytłumaczyć, nie mogłem zignorować. Nikt nigdy nie