"Dus, zullen we een stukje lopen om erover te praten?" Ik keek naar Cassie, maar ze staarde recht vooruit. "Cas?" "Kunnen we doen alsof het nooit is gebeurd?" Haar stem was zacht toen ik haar naar de zijkant van het winkelcentrum trok en naar haar toe boog. "Praat met me." "Wat wil je dat ik zeg?" Ze gooide haar handen in de lucht. "Het is ellendig om zo zwak te zijn. Elke weerwolf met meer macht dan wij eist dat we hun werk doen, of hun klusjes, of als we leuke dingen krijgen, pakken ze het af." Cas keek me aan en ik voelde haar pijn. "We hebben hier geen alfa-vrouw die ons beschermt. De bèta en gamma proberen het wel, maar ze hebben hun eigen taken." Cas veegde haar gezicht af. "We hebben geleerd ermee om te gaan, en als het echt erg wordt, dan bemoeit je vader zich ermee." "Cas..." "Jij bent er niet, en je moeder ook niet. Als je er te veel bij betrokken raakt, dan lijden we alleen maar als je weggaat." Ze keek me aan en schudde zichzelf toen wakker. "Kom op, laten we sieraden uitzoeken voor je jurk. Welke ga je dragen?" "Maak je geen zorgen. Je komt toch bij mij thuis om je klaar te maken? Zodat ik je make-up en haar kan doen?" "Ik heb niets om aan te trekken." Cassie keek opzij. "Nee joh, je leent gewoon iets van mij. Laten we sieraden gaan uitzoeken." Ik haak mijn arm in de hare en trek haar naar de winkel. "Kan ik iets van jou dragen?" Cas glimlachte naar me op toen we de winkel binnenliepen. "Natuurlijk kan dat. Je bent mijn beste vriendin." Ik stootte haar heup aan en liep naar de balie. Een set met onyx stenen trok mijn aandacht. Het was prachtig. En dan een zacht gouden exemplaar met diamanten. "Pardon?" "Ja?" De verkoopster kwam aangelopen en ik wees naar de twee sets. "U heeft een goede smaak." Ze haalde de sets tevoorschijn en ik was verbaasd. "Ik neem ze allebei." Ik glimlachte. "Ik zal ze even inpakken." "Wacht even." Een nieuwe weerwolf die ik nog nooit eerder had gezien, kwam binnen met Amanda op sleeptouw. "Ik wil dat gouden exemplaar voor mijn nichtje." Ik draaide me om en glimlachte naar de groep vrouwen. "Sorry. Ik had al besloten het te kopen." De nieuwe weerwolf zette haar borst vooruit en trok haar wenkbrauw op. "Ben jij degene die de jurk voor mijn nichtje heeft gekocht?" "Er moet een misverstand zijn. Kijk, wij hadden de jurk eerst." Ik glimlachte naar de nieuwe wolf, maar ze tilde alleen haar lip op en stootte haar aura uit. Ze was zeker sterk, maar ze bereikte niet eens het gamma-niveau. "Je spreekt me niet zo aan, meisje." "Tante..." begon Amanda, maar ik sneed haar de pas af. "Als ik jou was, zou ik heel kieskeurig zijn over met wie je zo praat." Ik glimlachte naar haar en sneed mijn ogen naar Amanda. Nix, spreek tot Amanda's wolf en verbied hen te spreken over wie ik ben tegen haar tante. Slim. Nix trok zich terug en ik keek toe hoe Amanda opschrok en ik grijnsde. "Wie denk je wel dat je bent?" Ze gromde voordat ze naar de menselijke verkoopster keek. "Ik wil die ketting voor mijn nichtje. Dit kleine meisje kan het niet betalen." "Wie zegt dat?" Ik trek mijn wenkbrauw op, verrast door de brutaliteit van deze wolf. "Ik wel! Weet je wel wie ik ben?" Ze stampte met haar voet als een kind en ik draaide me gewoon om. Ik hoefde en wilde niet meer met haar omgaan. "Draai me niet je rug toe." "Het kan me niet schelen, en ik wil ook niet weten wie je bent." "Ik ben de toekomstige...vrouw van de man die hier de leiding heeft." Ze keek zelfgenoegzaam en Cassie en ik barstten in lachen uit. "Wilt u deze alstublieft inpakken voor mij." Ik glimlachte naar de arme verkoopster en overhandigde haar mijn zwarte kaart. De kaart was van mijn vader, maar deze keer zou ik mijn eigen geld verdienen. Mijn gedachten dwaalden af naar mijn vorige leven, waar de roedel van mijn vader failliet ging door Brandon en Nix gromde in mijn gedachten. Deze keer zal hij ons niet kunnen dwingen toe te kijken hoe hij deze roedel wegvaagt met behulp van onze band. Nee, dat zal hij niet. Ik beloofde dat hij deze keer spijt zou hebben van alles wat hij ons heeft aangedaan. "Ik zei nee." De vrouw greep naar me, maar ik bewoog me uit de weg. "Raak me niet aan." Nix gromde in mijn gedachten. Maar ik hield mijn kracht in bedwang. "Alsjeblieft, mevrouw." De verkoopster overhandigde me de tas met beide sets en mijn kaart terug. "Dank u wel." Ik glimlachte en sloeg mijn arm weer om Cassie's arm. Toen draaide ik me om naar de groep vrouwen. Ik verbood hen allemaal om over ons te spreken. Goed. "Ik zie jullie allemaal vanavond." Ik grijnsde en draaide me om om weg te gaan, maar de tante, de domme vrouw, greep me weer vast en ik liet een lage grom horen. "Ik heb je al eens gezegd dat je me niet moet aanraken. Toekomstige vrouw of niet, ik ken de man die de leiding heeft en hij zou niet willen dat je jonge meisjes aanraakt." Ik liet mijn ogen naar haar flitsen. "Je zou er goed aan doen me die ketting te geven." Gromde ze. "En je zou er goed aan doen deze interactie vanavond te onthouden." Ik rukte mijn arm uit haar greep en trok Cassie de winkel uit. Toen we eenmaal een eindje weg waren, draaide ik me naar haar toe. "Wie was dat?" "Aurora. Een weerwolf die vorig jaar naar de roedel is verhuisd. Ze heeft een oogje op je vader en hij leek geïnteresseerd de laatste keer dat ik ze zag." "Dat kan niet." Ik schudde mijn hoofd toen we naar mijn favoriete sushi-tent gingen. "Mijn vader zou dat nooit doen." "Nou, sommigen van ons denken van wel. En zij zou de slechtste keuze zijn voor ons allemaal. Zij is degene die de niet-gerangschikte wolven aanmoedigt om ons lastig te vallen. De gamma en bèta trappen niet op haar tenen omdat je vader haar aandacht geeft." "Ik zal hem aanpakken." We gingen zitten in de cabine waar de ober ons naartoe bracht en ik klapte in mijn handen. "Nu zal ik haar onze dag niet laten verpesten. Ik heb zo lang geen lopende band sushi meer gehad." Ik gilde en Cassie lachte. "Ik weet niet waarom je deze plek zo leuk vindt." "Omdat het geweldig is." Toen greep ik naar mijn borden. "Laten we eten, dan kunnen we terug naar huis." Dus dat deden we.