"Pak je koffers, Amy." Mijn moeder kwam binnen, waardoor ik opkeek van de lijst die ik aan het maken was. "Wat?" Ik keek op. "Waarom?" "Je gaat de zomer doorbrengen met je vader. Ik heb al toestemming van de Alpha gekregen." Mama glimlachte naar me. "Kom op, schat. Pak je tas en maak je klaar." Ik sprong op en rende naar mijn moeder. "Mag ik gaan?" "Alleen voor de zomer, schat, daarna ben je weer hier bij mij. Ik moest beloven dat je hier terug zou komen." Ik pruilde. "Mam, ik wil hier echt niet zijn." Ik wilde ze laten boeten, maar ik zou niet riskeren dat hij me vond. "Het is oké, schat, je zult het begrijpen als je je vader ziet." Ze aaide mijn haar en kuste mijn wang. "Maak je nu klaar." "Oké, mam." Ik kuste haar terug en toen liet ze me alleen. Ik pakte mijn telefoon om hem te vergrendelen en draaide me toen weer om naar mijn kast. Ik pakte mijn tas in en ging toen naar mijn badkamer toen ik de deur beneden hoorde dichtslaan. "Ik wist het verdomme." Ik hoorde Shannon beneden schreeuwen. Ik negeerde haar toen ik alles uit mijn badkamer pakte en toen pakte ik mijn laptop en opladers. Ik stopte alles in mijn rugzak en ging naar beneden. "Shannon, waarom schreeuw je?" Morgan zat aan tafel met zijn koffie, en mijn moeder rende rond toen ik mijn koffer de kamer in duwde. "Ik ben niet Brandon's partner, papa." Shannon vloog de kamer in en dook in zijn armen. "Hoe weet je dat zo zeker?" Morgan sloeg zijn armen om haar heen, maar ik grijnsde alleen maar. Ze richtte haar ogen op mij en vloog op me af. "Jij bent het. Jij stomme slet." Shannon probeerde mijn ogen uit te krabben. Maar ik sloeg haar gewoon weg met een backhand. "Amy!" Morgan stond op, maar mijn moeder tskte. "Morgan, je mag niet tegen Amy schreeuwen omdat ze zichzelf verdedigt. Shan viel haar eerst aan." Mijn moeder zette mijn ontbijt op tafel. "Amy, kom eten. Je hebt een lange dag voor de boeg." "Schat? Waarom heeft Amy een koffer?" "Ze gaat voor de zomer weg. Naar haar vaders." Mijn moeder draaide zich naar me toe en opende haar armen. "Kom schat. Kom eten. De auto komt eraan en je moet klaar zijn om te gaan." Ik liep naar haar toe en ging zitten en begon te eten. "Waarom gaat ze naar haar vaders?" Morgan liep naar haar toe om Shannon op te pakken. "Ze wilde de zomer doorbrengen met haar vaders voor haar studie en wie ben ik om nee te zeggen?" Mijn moeder glimlachte naar me en ik glimlachte terug naar haar. Ik wist niet wat er deze zomer zou gebeuren om me te beschermen tegen Brandon die erachter kwam dat ik zijn partner was, maar ik had het nodig. Wat het ook was, ik had het nodig. "Ja, mijn vader belde me vanochtend en aangezien ik hem sinds de kerstvakantie niet meer heb gezien en toen hij aanbood om me te laten invliegen, vroeg ik het aan mijn moeder." Ik glimlachte liefjes naar Morgan en Shannon glimlachte. "Je gaat weg?" Shannon stond op. "Yup. Ik ben de hele zomer weg." Ik grijnsde naar haar. "Maar mijn kamer is op slot en dat blijft zo." Mijn glimlach verdween toen ik naar haar staarde en mijn alpha-bevel gebruikte. "Amy!" Morgan schreeuwde. "Je weet dat je je stiefzus geen alpha-bevel mag geven!" "En dat zou ik ook niet doen, Morgan, als ik haar vanochtend niet in mijn kamer had gevonden, terwijl ze dingen uit mijn kast probeerde te halen." Ik draaide me om en hief mijn wenkbrauw op, haar uitdagend om te proberen te liegen. "Is dat waar?" Morgan keek naar Shannon en ik staarde haar alleen maar aan. Ik zag haar haar mond openen om het te ontkennen. "Ik zou niet liegen. Ik beveel je gewoon om de waarheid te vertellen." Ze krijste en stampte met haar voet. "Ja!" schreeuwde ze. "Ben je blij? Ja, ik ging haar kast in om wat kleren te stelen omdat ik weet dat ze Brandon's partner is." "Hoe?" Ik gooide mijn handen in de lucht, alsof ik de waarheid niet wist. "Hoe kun je in vredesnaam weten dat ik zijn partner ben? We hebben elkaar nog niet geroken." "Omdat hij jou op mij heeft geroken!" Haar stem bereikte een hoger octaaf en mijn oren begonnen pijn te doen. "Kalmeer. Je doet ieders oren pijn en leg het gewoon uit." Mijn moeder zat naast me aan tafel en wreef over haar hoofd. "Vorige maand werd Brandon achttien en ik droeg Amy's jurk. Hij rook aan me en zei dat ik goddelijk rook. Maar als ik haar kleren niet draag, heeft hij nul interesse in me." Shannon pruilde. "Dus hij vindt het lekker hoe ik ruik, dat betekent niet dat we partners zijn." Ik wees erop. Volledig en al Brandon afwijzend als partner. Als ik hem niet accepteerde, zou hij toch nooit mijn partner zijn en ik zou hem nooit accepteren. Dat was het enige waar ik zeker van was. Brandon zou de laatste man zijn die ik deze keer zou aanraken. "Hou op met stom doen, Amy. We weten allemaal wat het betekent als een wolf je geur lekker vindt." Shannon begon te huilen en begroef haar hoofd in haar handen. "Hij is de man die ik wil, papa. De enige die ik ooit zou accepteren. Maar hij wil haar." Ze wees naar mij. Ik snoof. "Ik wil je overschotjes niet, Shannon. Zelfs als hij mijn partner was, en ik zeg niet dat hij dat is. Het zou een koude dag in de hel zijn voordat ik hem als partner zou accepteren. Ik zou de Lycan King nog eerder nemen dan Brandon." Ik gooide mijn hoofd achterover en lachte toen ze naar adem hapte. De Lycan King was de boeman van alle wolven. De laatste Lycan die nog bestaat en die in het wild leeft. Er wordt gezegd dat de enige wolven die zijn gezicht ooit zien, de raad is die toezicht houdt op de roedels. Maar hoe dan ook, ik loog niet. Ik zou de Koning als partner nemen voordat ik zelfs maar in de buurt van Brandon zou kijken. "Je liegt. Hij is de alpha." "En?" "Iedereen wil de luna zijn." "Idioten willen de luna zijn." Ik draaide me weer om en maakte mijn eten af terwijl Morgan haar kalmeerde. Mijn moeder stond op toen ze een claxon hoorde. "Dat is voor jou." Ik knikte toen ik opstond en mijn moeder gedag kuste voordat ik vertrok.