De kamer zat vol wolven en mijn geurklieren sloegen op hol. Zoveel wolven op één plek bij elkaar, dat deed dit altijd met me. Mijn neus was gevoelig en ik moest een paar keer diep ademhalen om mezelf te kalmeren. "Zijn jullie meiden er klaar voor?" Ik keek op naar mijn vader en knikte. "Kunnen we niet zonder jullie naar binnen?" vroeg ik aan mijn vader. "Waarom?" Ik glimlachte naar Cas, die aan Ronnie's arm hing. "Ik..." "Je bent iets van plan met de vrouwtjeswolven, hè?" "Yup." Ik glimlachte naar hem op en trok mijn arm uit de zijne. "Als je een groot gevecht hoort, kom dan opdagen. Maar ik zweer het, pap, als je voor mijn neus weer een vrouwtjeswolf het hof maakt, sla ik je." Mijn vader lachte me uit. "Ik beloof het je niet te doen en als ik dat per ongeluk toch doe, mag je me vol in mijn gezicht slaan." Hij glimlachte naar me en ik ging op mijn tenen staan en kuste zijn wang. "Bedankt, papa." "Graag gedaan, mijn meisje." Ik trok mijn arm uit de zijne en stak mijn hand uit naar Cassie. "Laten we gaan." "Weet je het zeker, Amy?" "Ja, ja, dat weet ik." Ik glimlachte naar haar en ze schudde haar hoofd met een kleine glimlach. "Kop op. Maak je geen zorgen. Ik ben er voor je." Ze knikte en we openden de deur en liepen de trap af. Toen we halverwege de trap waren, was iedereen gestopt om naar ons te staren. "Ze staren," fluisterde Cas tegen me en ik glimlachte. "Dat komt omdat we er zo goed uitzien," fluisterde ik terug toen de geur van lust haar in het gezicht sloeg. Ze struikelde, maar ik hield haar vast en we liepen door tot we beneden aan de trap waren. "Laten we wat gaan drinken." Ik trok haar naar de bar en negeerde de blikken van alle mannen en vrouwen om ons heen. "Waarom staren ze?" "Ik heb het je al gezegd. We zien er goed uit." Ik gaf haar een glas champagne en liet mijn glas tegen het hare klinken. "Je bent over een paar dagen jarig en deze mannen zijn je potentiële partners. Geniet vandaag. Want je leven zal veranderen als je achttien wordt." Ik wist dat Cas haar partner vond op de dag dat ze achttien werd, en hij was een goede man. Ik kon me niet meer precies herinneren wie het was, een bewaker of zoiets, maar ze was gelukkig. Ik kwam hier niet meer toen ik Brandon accepteerde. Hij verbood me hier te komen. Hij zei dat hij er niet mee kon leven dat ik zo ver weg was. Het klonk eerst lief, maar later realiseerde ik me dat het gewoon zijn behoefte was om me te controleren. "Wat heb je in godsnaam aan, slet?" Een schreeuw doorbrak de stilte en de mensen om ons heen werden stil. Ik glimlachte in mijn glas toen Cas bleek weggetrokken, maar ik klopte op haar rug en draaide me om. "Pardon?" Ik nam een klein slokje van mijn drankje en keek Aurora aan. Ze droeg een lichtwitte kokerjurk en een bijpassende parelketting. Amanda droeg een lichtblauwe bodyconjurk, met een bijpassende choker. Ze waren prachtig, maar niet opgewassen tegen mij en Cas. "Die jurk en ketting waren bedoeld voor mijn nichtje." Amanda stond naast haar tante met haar ogen op de grond gericht. Ik trok een wenkbrauw op. "Ik heb ze gekocht, ze zijn van mij, ik heb mijn beste vriendin toegestaan ze te lenen. Wat is het probleem?" Ik hield mijn hoofd schuin en staarde naar de twee. "Onzin. Je hebt ze gekocht, wetende dat Amanda ze wilde hebben, en hebt die zwakke wolf toegestaan om hier voor onze neus te paraderen." Ik haalde diep adem en zette toen mijn schouders recht. "En?" Aurora deinsde achteruit. Ze sputterde even voor me. En ik zette een stap in hun richting. "Wie ben jij om me te vertellen wat ik wel en niet mag doen? Ben je mijn ouders? Ben je een gamma, bèta of een alfa? Nee. Waarom maakt het dan uit?" Aurora gromde. "Het maakt uit omdat zwakkere wolven hun plaats moeten kennen." "Daar ben ik het mee eens. Zwakkere wolven moeten hun plaats kennen." Ik gromde en Nix flitste in mijn ogen en Amanda begon te beven. Aurora begreep mijn betekenis niet. Maar ze zette haar borst vooruit en wilde Cas vastpakken, maar ik stapte voor haar. "Aan de kant." Ze stampte met haar voet en liet haar kracht los. Die stortte zich op me en ik wilde lachen. Ze was zo zwak, maar ze deed alsof ze een grotere bedreiging was. "Raak haar niet aan." "Aan de kant." Aurora probeerde om me heen te lopen, maar ik greep haar pols en slingerde haar terug tot ze op haar achterste zat. Haar kracht sloeg weer toe. Maar die spoelde over me heen. Cas jammerde weer, maar ik hield haar achter me. Ik gromde luid en toen ging de menigte open en liep mijn vader door de menigte naar ons toe. "Wat is hier in godsnaam aan de hand?" Mijn vader keek van mij naar Aurora. Toen zijn ogen op Aurora gericht waren, zag ik dat zijn ogen wazig werden. "Devlin." Aurora stond op en rende in de armen van mijn vader. Ik wilde grommen, maar ik beheerste me. "Dit meisje pestte me en mijn nichtje." Zijn ogen gingen naar mij en ik kon zien dat hij me niet herkende. Ik liep naar mijn vader toe en ging voor hem staan. "Hoe durf je..." Hij gromde en ik deinsde achteruit en sloeg hem vol in zijn gezicht.