Ik liep naar mijn kamer en gilde toen ik tegen de grond werd gewerkt. Ik begon te lachen toen Cassie van me af kwam. "Waarom heb je in vredesnaam niet gezegd dat je zou komen?" Ze gaf me een por in mijn schouder toen ik opstond. "Ik wist het pas vanochtend." Ik sloeg mijn arm om haar heen. "Ik heb je gemist." "Ik heb jou ook gemist." Ze trok zich terug en gooide me een klein doosje toe. "Fijne verjaardag." Ik lachte weer. "Met alles wat er is gebeurd, was ik bijna vergeten dat ik vandaag jarig ben." "De grote achttien. Ben je al veranderd?" Cassie sprong op en neer van opwinding. Ik schudde alleen mijn hoofd. "Ik verander niet. Dat weet je." Mijn gezicht betrok. Ik hoorde gesnuif in mijn hoofd. "Ik denk dat je het gewoon blokkeert. Je hebt een wolf. We voelen haar allemaal." Ze stootte haar heup tegen de mijne. "Ik voel dat ze eruit wil." Mijn wolf snuifte instemmend. Cassie is slimmer dan jij. De stem van mijn wolf weergalmde in mijn hoofd en ik glimlachte alleen maar. Er zijn dingen die ik je niet kan vertellen, zelfs nu niet, maar uiteindelijk, als we geluk hebben, zul je je antwoorden vinden. Ik rolde met mijn ogen. Alweer een niet-antwoord van Nix, mijn wolf. Ze snuifte terug naar me en verdween toen naar de achterkant van mijn geest. "Geeft Nix je nog steeds geen antwoord?" "Ze doet het wel, maar het zijn meer van haar niet-antwoorden." Ik pakte mijn tas en opende hem. "Je raadt nooit wat er vandaag is gebeurd." Cassie plofte op mijn bed. "Vertel me alles." Ik opende mijn mond om haar te vertellen dat ik eerder had geleefd en de stem van mijn vader klonk in mijn hoofd. Meisje, ik weet dat je Cassie misschien wilt vertellen wat er met je eerste leven is gebeurd, en ik begrijp de behoefte, maar vertel het nog aan niemand. Je kunt hun tong niet verzegelen en ons erfgoed is gevaarlijk. Oké, pap. Dat zal ik niet doen. Ik hou van je. Toen was zijn stem verdwenen en moest ik mijn gedachten reorganiseren. "Vertel het." Cassie gooide een kussen naar me en ik schudde mijn hoofd. "Ik denk dat de zoon van de alfa mijn partner is, en Shannon denkt dat ook. Ze verloor haar verstand en stal mijn kleren zodat hij aandacht aan haar zou besteden." Ik schudde mijn hoofd vol afgrijzen. "Ze probeerde je partner te stelen?" Cassie's ogen flitsten. "Ze mag hem hebben. Ik wil haar vieze tweedehandsje niet en heb het ook niet nodig. Zelfs als ze nog niet met hem had geneukt, wat ik zeker weet dat ze heeft gedaan, had ik hem niet gewild. Hij is gemeen en wraakzuchtig. En gewoon... klein." "Zoals klein, klein?" Cassie hield haar vinger en duim dicht bij elkaar en schoot haar ogen naar de top van mijn dijen en ik boog voorover van het lachen, de tranen sprongen in mijn ogen toen ze meedeed. "Ik heb geen idee." Ik veegde mijn ogen af nadat ik was gekalmeerd. "En dat wil ik ook niet. Ik bedoel gewoon dat zelfs als alfa, hij een kleine-man-energie afgeeft? Ik weet niet eens hoe ik het precies moet uitleggen. Gewoon dat zelfs als hij zijn alfa-aura pusht, ik niets voel, zelfs niet een beetje, zelfs niet een fractie van wat mijn vader doet." Ik ging op mijn bed zitten. "En je wilt niet samen zijn met een partner die zwakker is dan jij?" "Nee, dat is het niet." Ik schudde mijn hoofd. Ik legde het niet goed uit. "Ik weet dat als hij een excuus zou krijgen, hij me zou verraden. Zijn toewijding zou zwak zijn, net als zijn aura." "Ah. Nu begrijp ik het." Cassie rolde op haar rug en zuchtte. "Dat zou het allerergste zijn. Ik weet niet hoe je vader omgaat met de pijn." Ze schoot haar ogen naar me en grimasde. "Wist iedereen hier de waarheid?" Cassie schudde haar hoofd. "Nee, maar toen jullie eenmaal weg waren, en de alfa nooit bij de wolvin bleef. Bij geen enkele wolvin, dachten we dat er iets mis was, en toen werd de wolf geboren en konden we allemaal de partner van het meisje op de pup ruiken, en we wisten dat ze logen. We weten alleen niet waarom." Cassie rolde om. "Weet jij het?" Ik knikte. "Mijn vader vertelde me vandaag de waarheid toen ik hem vertelde dat ik mijn partner wilde afwijzen." "Nou, dit is gewoon deprimerend. Laten we uitgaan en iets doen?" Cassie ging rechtop zitten en ik schudde alleen mijn hoofd. "Kom op." "Ik heb morgen training en mijn vader zei dat het brutaal zou worden." "Dus je kunt vandaag niet uitgaan? Onzin. Sta op. We gaan winkelen en dan zal ik je voor iedereen paraderen om ze jaloers te maken dat mijn beste vriendin de dochter van de alfa is." Ik leefde op. "Heeft iemand je hier problemen gegeven?" Cassie schudde haar hoofd, maar ik kon zien dat iemand dat had gedaan. "Cass?" Ze zuchtte en knikte toen een beetje. "Slechts een paar wolvinnen die denken dat hun stront niet stinkt en een hogere rang hebben." Amanda en haar kleine posse, kon ik alleen maar aannemen. "Geven ze je veel problemen?" "Slechts een beetje." Ze pakte gewoon mijn arm en trok me naar de deur. "Genoeg van hen, het kan me niet schelen. Ik heb je gewoon gemist, en ik wil paraderen met mijn beste vriendin." "Deal." Ik kon geen nee tegen haar zeggen toen ik wist dat ze werd gepest. Cassie was zwakker dan ik, maar ja, dat was iedereen. Maar ze was lief en stond sinds de geboorte aan mijn zijde. Haar moeder en mijn moeder waren vroeger beste vriendinnen. "Maar je moet aanwijzen wie je pest." "Echt niet. Ik kan het aan." "Ik weet dat je het kunt, maar je zou het niet hoeven te doen." Ik voelde Nix dichter naar de oppervlakte komen. Mijn woede steeg al. "Je bent hier niet genoeg." Haar gefluister zorgde ervoor dat ik haar tot stilstand bracht. "Ik wil niet dat je je slecht voelt, maar je bent hier niet genoeg om iets met ze te beginnen voor mij. Omdat het alleen maar erger zal worden als je weer weggaat." Ze keek me met droevige ogen aan. "Dus, kunnen we het gewoon laten vallen?" Ik knikte met mijn hoofd, maar zwoer bij mezelf dat ik deze situatie zou uitzoeken. "Laten we wat plezier maken. Paradeer me zoveel je wilt. Ik ben hier de hele zomer." Ik glimlachte en duwde de Amanda-bullshit naar de achterkant van mijn geest. Ik zou haar aanpakken zodra ik kon.