"Twee dagen geleden? Waar?" Vroeg ik, met een lichte angst. Ivanna merkte mijn reactie op en antwoordde bits: "Wat is dat voor een blik?" "Waar heb je hem gezien?" Ik kon me minder druk maken om met haar te dollen en bleef aandringen op antwoorden. Echter, Ivanna's telefoon begon te rinkelen. Ze wierp een blik op het scherm en siste dat ik stil moest zijn, voordat ze achterover leunde in haar stoel en de oproep beantwoordde. Na een paar zinnen richtte ze zich op, keek me aan en zei: "Wat?! Ik ben er zo!" Meteen daarna sloot ze haar laptop en stopte hem in haar tas. "Ik moet gaan. Laten we een andere keer afspreken!" "Wacht... Jij..." Ik had meer vragen, maar ze negeerde me en vertrok. Ze zei dat ze Matthew twee dagen geleden had gezien, maar hij zou dan op zakenreis in Canta zijn. Waar heeft ze hem gezien? Was ze ook in Canta voor een reis? Ik kromp stil ineen in de stoel. Ik was hulpeloos, maar een vreemd gevoel van angst vulde mijn hart. De TikTok-video bleef in mijn hoofd afspelen, maar ik wist niet zeker of het Matthew was. Loog hij tegen me? Is hij helemaal niet naar Canta gegaan? Heeft hij een affaire? Ik zat alleen in het café met mijn hoofd in de war. Ondanks het warme zonlicht dat op me scheen, kon ik niet stoppen met rillen. Ik vroeg me af wat ik moest doen als Matthew een affaire had en wat er met Ava zou gebeuren. Ik was de hele dag zo afwezig dat ik vergat Ava op te halen. Gelukkig kwam Matthew vandaag vroeg terug. Toen hij zag dat ik vergeten was Ava op te halen, troostte hij me snel en vertrok naar de kleuterschool. Toen hij weg was, dwong ik mezelf op te staan en te beginnen met koken. Voordat Matthew met onze dochter terugkeerde, kwam Melanie onverwachts binnen. Ze had een sleutel van ons huis en behandelde het alsof het haar eigen huis was. Hoewel ik dit niet prettig vond, verwende Matthew haar. Toen ze me in de keuken zag, zette ze haar tas neer en kwam naar me toe. Ze leunde tegen de deur en vroeg: "Waarom ben je aan het koken? Waar is mijn broer?" Ik was de groenten aan het wassen toen ik antwoordde: "Hij is Ava gaan ophalen." "Het is al laat, en hij gaat haar nu pas ophalen?" Melanie's toon had een vleugje verwijt. Ze gedroeg zich altijd verwend en arrogant, alsof zij de baas was in huis. Haar houding tegenover mij, haar schoonzus, was ook onvoorspelbaar. Ik was echter in de loop der jaren gewend geraakt aan haar gedrag. Ze was immers Matthew's zus, en ik had geen andere keuze dan het goede en slechte van het trouwen met hem te accepteren. "Hebben we inktvis in huis? Ik wil graag wat calamari!" Vroeg ze nonchalant. Ik gebaarde naar de koelkast. "Kijk daar maar. Je broer heeft waarschijnlijk wel wat gekocht." Net op dat moment weerklonk Ava's lieve stem vanuit de deuropening. "Mama, ik ben terug! Waarom ben je me vandaag vergeten op te halen?" Ze rende naar me toe en keek me met haar hoofd schuin aan. Hoewel ik me schuldig voelde, glimlachte ik en kneep haar neus met mijn natte handen. "Ik was druk. Ik beloof dat ik mijn baby de volgende keer niet zal vergeten." Matthew kwam binnen met de kleine rugzak van onze dochter en keek ons vertederd aan. Ondertussen naderde Melanie de deuropening en begroette hem: "Matt!" "Waarom ben je hier?" Vroeg Matthew terwijl hij zijn spullen neerzette en zijn jas uittrok. Toen kwam hij de keuken binnen en sloeg zijn armen om me heen. De volgende seconde deed hij mijn schort af en deed hem zelf om. "Ik regel dit wel, schat. Jij kunt met Ava gaan spelen." Melanie staarde naar haar broer en merkte sarcastisch op: "Mijn broer is zo'n goede echtgenoot. Ik wil in de toekomst iemand zoals hij vinden!" Matthew beet haar toe: "Ga de keuken uit en stop met het veroorzaken van problemen. Wacht gewoon tot het eten klaar is." "Dat wil ik niet. Ik zal je helpen!" Melanie sprak speels en wurmde zich vervolgens de keuken in. "Ik wil ervaren hoe het is om een ondersteunende vrouw te zijn!" Ik zuchtte bij haar woorden en vond haar schaamteloos. Hoe kon ze ervan dromen om iemand zoals haar broer te vinden, terwijl ze gewoon een nietsnut was die de hele dag rondhing? Het zou een vloek zijn voor wie met haar zou trouwen. Ik was al geïrriteerd, maar het zien van Melanie versterkte het. Ze was een volwassen vrouw die haar broer constant lastigviel. Ik wist dat ze alleen maar slijmde bij Matthew om weer om geld te vragen. De Murphys hadden in hun jongere jaren in armoedige omstandigheden geleefd. Matthew's ouders werkten overal losse klusjes, terwijl Melanie vaak ziek werd en behoefte had aan voorzichtige zorg. Het leven was destijds een uitdaging voor hen, en Matthew voelde zich hulpeloos. Het leven van Matthew en zijn familie veranderde echter drastisch toen mijn bedrijf van start ging. In zekere zin onderhielden Matthew en ik een groot gezin, vooral Melanie. Ze vroeg altijd om geld alsof we verondersteld werden het aan haar te geven. Ze was praktisch een parasiet, maar verontschuldigde zich niet en durfde nog steeds zorgeloos te zijn. Ik was echt sprakeloos. Ik pakte de hand van mijn dochter en verliet de keuken. Als Melanie uit het zicht was, was ze uit het hart. Net op dat moment ging mijn telefoon, en toen ik keek, was het Ivanna.