Ik haastte me terug naar de slaapkamer en nam de telefoon op om te klagen: "Je bent er ook wat, hè? Je laat me zomaar in de steek!" "Er kwam iets tussen op mijn werk, dus ik had haast," zei Ivanna, vermoeid klinkend. "Ik ben net klaar met het afhandelen. Daarom bel ik je nu. Waarom klaag je? Denk je dat mijn leven zo makkelijk is als dat van jou?" Ik aarzelde om te antwoorden, maar kon me niet inhouden en vroeg haar: "Ehm, je zei dat je Matthew twee dagen geleden had gezien. Waar was hij? Hoe laat was het?" Deze vraag had me de hele dag dwarsgezeten. Ivanna pauzeerde aan de andere kant van de lijn voordat ze kalm antwoordde: "Eerlijk gezegd, ik ben de exacte locatie vergeten. Het was maar een vluchtige blik tijdens het autorijden." "Oh." Om de een of andere reden stelde haar antwoord me een beetje teleur. Hoewel mijn hart in mijn schoenen zakte, ontspande ik mijn vuisten en realiseerde me dat mijn handpalmen koud en zweterig waren. Ik grinnikte en vroeg me af of ik wel wilde bewijzen dat Matthew een affaire had. Ik moet toegeven dat hij alles voor me was, en ik was bang hem te verliezen. "Ik zie wel hoe geobsedeerd je bent door je man. Je lijkt op te lichten telkens als ik Matthew noem. Kun je jezelf niet wat meer prioriteit geven? Nu Ava al naar de kleuterschool gaat, zou je iets voor jezelf moeten doen." "Vertel me niet dat je van plan bent om de rest van je leven Matthew's accessoire te zijn. Ik denk dat je een dwaas aan het worden bent. Je lijkt volledig losgekoppeld van de buitenwereld omdat Matthew de enige persoon in jouw wereld is," spotte Ivanna. Ik glimlachte onhandig en zuchtte. "Matthew zei..." "Zie je wel?! Matthew zei dit, Matthew zei dat. Had ik ongelijk toen ik zei dat je geobsedeerd bent door hem? Je leven draait om hem, en wat hij ook zegt, gebeurt. Spring je van een klif als hij dat zegt? Tel je het geld voor hem als hij je verkoopt?" Ivanna hield zich niet in. "Bah, je bent zo'n ongeluksvogel! Matthew zal me nooit verkopen!" riep ik terug. "Ja, je hebt gelijk. Je geliefde Matthew zal je nooit verkopen, maar ik wel!" sneerde Ivanna minachtend. "De waarheid doet soms pijn, maar je moet waarden hebben. Je leven zou niet moeten draaien om huisvrouw zijn en klusjes doen. Dat is geen liefde. Dat is een dwaas zijn!" "Het is alleen liefde als hij om je geeft. Hoe kun je zijn interesse vasthouden als je alleen maar thuis zit en klusjes doet? Laat me je iets vragen. Weet je, behalve je kind en man, nog wel wie je zelf bent?" Ivana babbelde door, en ik had geen tijd om te reageren. Ze merkte mijn stilte op en verzachtte haar toon. "Chloe, ik wil je zelfverzekerde en stralende zelf weer zien. Je was vroeger een topstudent, mijn superster! Ik vind het gewoon jammer om te zien dat je je tijd verspilt, thuis aan het sloven bent." "Genoeg. Dit is alsof je me een schouderklopje geeft nadat je me een klap hebt gegeven. Ik weet niet wie je op je zenuwen heeft gewerkt, maar je hebt besloten om het op mij te botvieren." We lachten allebei toen ik dat zei. Toch wist ik dat Ivanna altijd haar mening gaf. Hoewel ze al eerder soortgelijke dingen had gezegd, voelde het anders om ze vandaag weer te horen. Ik wist niet waarom ik me zo van mijn stuk bracht en vroeg me af of Ivanna iets probeerde te suggereren. Net toen klopte Matthew op de deur en kwam binnen met een zachte glimlach. "Schat, het is tijd om te eten!" Ivanna hoorde zijn stem aan de andere kant van de lijn en zei: "Oké, ga maar lekker eten." Toen verlaagde ze haar stem en adviseerde: "Overweeg wat ik heb gezegd. Neem mijn woorden ter harte en laat je niet verblinden door de glimmende dingen voor je!" Daarmee hing ze op. Matthew trok me in zijn armen en kuste me. "Wie was dat?" "Ivanna." "Wat zei ze? Was ze weer aan het zeuren?" Matthew glimlachte liefdevol, ogenschijnlijk nonchalant. Hij wist hoe close Ivanna en ik waren omdat we alle drie oud-klasgenoten waren. "Ik heb haar al een tijdje niet meer gezien." Mijn gedachten begonnen te tollen. Matthew zei dat hij haar al een tijdje niet meer had gezien, dus Ivanna was ver weg toen ze hem zag. Ik voelde me opgelucht en wist dat ik aan het overdrijven was. "Wat is er?" Matthew merkte mijn afwezigheid op en boog zich voorover om naar me te kijken. Hij kneep speels met beide handen in mijn wangen en boog zich voorover voor een kus, toonde uiterste bezorgdheid. Toen vroeg hij: "Wat leidt je af? Waar denk je aan?" Zijn blik was zorgvuldig, en ik schrok uit mijn gedachten. Ik glimlachte en zei: "Niets. Laten we eten!" Matthew trok me dicht tegen zich aan en kuste me opnieuw voordat we samen naar buiten liepen. Desondanks werden mijn twijfels op de een of andere manier zwaarder.