Ik was slechts één keer bij Tanum Corporation geweest, toen ze net naar Galar Tower verhuisd waren. Matthew had me erheen gebracht, en we huurden een hele verdieping, wat me een gevoel van voldoening gaf. Die dag hield hij me vast terwijl we bij het kamerhoge raam in zijn kantoor stonden en zei liefdevol: "Bedankt dat je me hebt geholpen en mijn leven hebt veranderd. Geloof me, mijn liefste. Het zal niet lang duren voordat ik dit gebouw aan jou geef." Ik grinnikte om zijn woorden. Nu stond hij op het punt alles af te breken. Toen ik het gebouw binnenkwam, vroeg de jonge en aantrekkelijke receptioniste naar welke verdieping ik ging en wie ik zocht. Toen ik de naam van Matthew noemde, bekeek ze me vluchtig en zei met een glimlach: "Het spijt me, mevrouw. Meneer Murphy is er niet. Hij is weg met zijn vrouw." Mijn hoofd zoemde toen ik dat hoorde. Hoewel ik me er mentaal op had voorbereid, schokte haar antwoord me toch. Ik kneep steviger in mijn handtas, maar mijn stem werd ondanks mijn inspanningen om mijn emoties te beheersen, enigszins scherp. "Wat zei je? Weet je dat zeker?" Ze keek me verbaasd aan en antwoordde: "Jazeker. U vroeg toch naar meneer Matthew Murphy van Tanum Corporation van de 10e verdieping? Hij is vanochtend vroeg vertrokken met zijn vrouw." Haar zekerheid joeg me rillingen over mijn rug. Ik voelde me verleid om te vragen wie de vrouw van Matthew was. Als een andere vrouw zijn vrouw was, wie ben ik dan? Ik hield me echter in en beet op mijn tanden. Toen draaide ik me om en verliet Galar Tower. Ik wilde met waardigheid vertrekken en hoopte dat de receptioniste een fout had gemaakt. Op die manier zou de trots van Matthew ook intact blijven. Uiteindelijk belde ik Johnson Link van de marketingafdeling van Tanum Corporation om te herbevestigen wat ik net had gehoord. Mijn handen trilden, maar ik kalmeerde mezelf voordat ik vroeg: "Hé, John, is Matthew klaar met zijn vergadering? Ik probeer hem te bellen, maar hij neemt niet op. Ik begin me een beetje zorgen te maken." Johnson was een van de hoge functionarissen bij Tanum Corporation, dus hij zou weten of er een vergadering was. Toen hij mijn vraag hoorde, leek hij een beetje verbaasd. "Vergadering? Er is geen vergadering vandaag, mevrouw Murphy. Meneer Murphy is weg." "Oh," was alles wat ik kon uitbrengen voordat ik ophing. Op dat moment overspoelde een gevoel van machteloosheid me. Mijn gespannen zenuwen begaven het, en ik voelde mijn knieën knikken. Het was alsof al mijn energie was verdwenen, waardoor ik uitgeput achterbleef. Mijn hand die de telefoon vasthield, trilde oncontroleerbaar. Ik kon zelfs de moed niet opbrengen om Matthew te bellen en te vragen waar hij was. Was het überhaupt nodig om het te vragen? Zelfs als ik het deed, zou hij weer tegen me liegen. Ik wist niet meer hoe ik iets wat hij zou zeggen, kon vertrouwen. Hij paradeerde schaamteloos rond in Galar Tower met een andere vrouw, waardoor iedereen geloofde dat die andere vrouw zijn vrouw was. Die vrouw kon vrij in en uit lopen, de firma binnenstappen die ik zelfstandig had opgebouwd, en genieten van privileges die van mij hadden moeten zijn. Ik voelde me verloren terwijl ik op straat tussen de menigte stond, en hij was nergens te bekennen. Hij leek op zand, dat door mijn vingers gleed. Hoe meer ik hem probeerde vast te grijpen, hoe sneller hij weggleed. Na er goed over nagedacht te hebben, kwam ik erachter wie deze "mevrouw Murphy" werkelijk was. Met dat idee in gedachten verzamelde ik de kracht om mijn trillende benen te bewegen en hield een taxi aan. Toen ik thuis aankwam, ging ik naar de nabijgelegen markt en kocht veel van Matthew's favoriete gerechten. Ik koos zelfs wat ananassen uit waar Ava dol op was. Ik zou wachten tot hij thuiskwam. Terwijl ik me bezighield met klusjes, dacht ik na over mijn volgende stap. Ik dacht altijd dat de tijd te snel ging, maar deze keer was het anders, want het leek eindeloos te duren. Toen de avond aanbrak, verzamelde ik mijn moed om Matthew te bellen en te vragen waar hij was, voordat ik hem vertelde Ava op te halen. Hij stemde onmiddellijk toe.