De volgende dag, bij Vaenna Juwelen... Maisie zat in haar eigen kantoor de ontwerpen van de sieradencollecties van het bedrijf door de jaren heen door te nemen en gooide de dossiers op het bureau. "Waar is alle creativiteit? Afgaande op wat ik zie, kennen ze niet eens de definitie van het woord 'ontwerp'. Zijn al die sieraden waar Vaenna Juwelen in de loop der jaren zoveel geld aan heeft besteed om te fabriceren er alleen maar om het aantal op te vullen?" Het personeel dat in het kantoor stond, keek beschaamd. "Juffrouw Zora, directeur Vanderbilt zei dat alle nieuwe ontwerpen alleen het originele ontwerpconcept van Vaenna moeten volgen." Maisie leunde achterover in de stoel met haar armen over elkaar en glimlachte. "Wat is het originele ontwerpconcept dat jullie hebben gevolgd?" Ze tilde de foto's en de sieradendatabase op. "Dit is volkomen onopvallende rommel als je het aan de mode- en sieradenindustrie laat zien. Directeur Vanderbilt is echt in staat, hè? Ze heeft alle elites van de ontwerpafdeling ontslagen direct nadat ze aantrad. En toen Vaenna niet eens zijn eigen producten kon maken, kon ze alleen de restjes van andere bedrijven verkopen. Ze kan niet eens als een pro geld verliezen." De medewerker zweeg. Maisie stond op en zei: "Breng me naar het grondstoffenmagazijn." "Oké." De medewerker knikte. Maisie en de medewerker liepen naar het grondstoffenmagazijn en botsten toevallig op een man die ze niet wilde zien bij de ingang van de liften. Nolans ogen werden iets donkerder toen hij zag dat ze hem ronduit negeerde, en hij draaide zich om. "Begroet je niemand als je ze ziet?" Maisie stopte en dacht dat hij tenslotte een man was die zich $150.000.000 kon veroorloven. Dus knarste ze met haar tanden, draaide zich om en glimlachte flauwtjes. "Ja, het is fijn je te zien, meneer Goldmann." "Waar gaat u heen, juffrouw Vanderbilt?" Maisie was stomverbaasd. 'Hij weet echt dat ik een Vanderbilt ben?' Nolan liep naar haar toe. "Waar gaat u heen?" 'Deze man is inderdaad erg lui.' Maisie grijnsde. "Waarom vragen? Moet ik elke keer dat ik naar het grondstoffenmagazijn ga, uw toestemming vragen, meneer Goldmann?" 'De man van Willow is nogal controlerend, hè?' "Geweldig, ik wil ook weten wat u kunt ontdekken als u naar het grondstoffenmagazijn gaat." Maisie was sprakeloos. Het grondstoffenmagazijn was een plaats waar de ertsen en grondstoffen werden opgeslagen die werden gebruikt om sieraden te vervaardigen. Toen de vrouwelijke medewerker de lichten aandeed, waren er dozen te zien die in de hoeken van het enorme magazijn waren gestapeld, en de ruwe diamanten die niet waren geslepen, werden op de planken op de tafel geplaatst. Er stond een slijpmachine op de tafel en alle materialen waren compleet. Maisie liep naar de plank, pakte een erts en bekeek het goed. Vervolgens bracht ze de edelsteen en bewoog ze zich in de richting van de slijpmachine. De vrouwelijke medewerker was gealarmeerd en vroeg haastig: "Juffrouw Zora, wat doet u?" Maisie antwoordde niet. In plaats daarvan gebruikte ze de machine om de ruwe diamant open te snijden en ze merkte iets op zodra ze in een van de ertsen kwam. "Wauw, Vaenna is nu zelfs begonnen met het vervalsen van edelstenen?" Maisie pakte de gesneden ruwe diamant op en liep naar de vrouwelijke medewerker. "Wie is er verantwoordelijk voor het grondstoffenmagazijn?" De medewerker antwoordde nerveus: "Dat is directeur Chester." Maisies uitdrukking werd somber. "Vraag directeur Chester om onmiddellijk naar mij toe te komen." Nolan liep naar de gesneden ruwe diamant en haalde de steen over de ring die hij om zijn wijsvinger droeg. Er was een ondiepe maar duidelijke kras op het oppervlak te zien. Maisie naderde hem met haar armen over elkaar, hief haar wenkbrauwen op en grijnsde. "Meneer Goldmann, dit is tenslotte het bedrijf van uw vriendin, dus gaat u niets doen aan de vervalsing van de edelstenen?" Nolan liet zijn ogen zakken, draaide zich om en staarde haar aan. "Is dit niet ook het bedrijf dat uw moeder heeft opgericht?" Zodra dit feit werd genoemd, verstrakten de mondhoeken van Maisie. "Er veel ophef over maken zal je ook geen goed doen. Los het gewoon privé op." Vervolgde hij luchtig. 'Los het privé op? 'Hè, de aankoop van deze partij ruwe diamanten moet door Willow zijn goedgekeurd. Volgens de huidige marktprijs zijn de kosten van echte ruwe diamantproducten extreem hoog, maar de kosten van half vervalste ruwe diamanten zijn erg laag. 'Ik laat het gaan als Willow hier niets van weet, maar ik ga niet achterover leunen en toekijken als ze een partij half vervalste ruwe diamanten heeft gekocht, alleen maar omdat ze de hoge kosten niet kan betalen.' "Als het echt Willow is..." "Ze weet niets van sieraden, dus het is te vergeven dat ze bedrogen wordt." Nolan draaide zich om om naar Maisie te kijken en zei met een nonchalante toon: "Kom niet zo terloops tot een conclusie als je de zaak niet tot op de bodem hebt uitgezocht." Maisie grinnikte innerlijk. 'Hij klinkt een beetje als Waylon als hij een fout probeert te rechtvaardigen... Wacht even, wat denk ik?' "Directeur Chester is er." De vrouwelijke medewerker bracht directeur Chester het magazijn binnen. Directeur Chester was oorspronkelijk nog vol vertrouwen aan het praten met de medewerker, maar zijn uitdrukking veranderde onmiddellijk toen hij Nolan zag. "Meneer Gold... Meneer Goldmann, waarom bent u hier?" Directeur Chesters gezicht werd bleek. Nolan liep naar hem toe. "Wat is er met deze vervalste ruwe diamanten gebeurd?" Directeur Chester begon op zijn voorhoofd te zweten. 'Verdorie, deze ruwe diamanten zijn allemaal gekocht volgens de orders van juffrouw Vanderbilt. Als het zou worden ontdekt... 'Zelfs als ik juffrouw Vanderbilt ter sprake zou brengen, is zij de geliefde van meneer Goldmann. Ik zal de enige zijn die in vlammen opgaat als het wordt onthuld!' "Dit... Ik was niet de oorspronkelijke verantwoordelijke voor deze partij ertsen. Directeur Zaleski, die is afgetreden, was de verantwoordelijke voor deze ertsen. Ik weet niet dat deze ruwe stenen zijn vervalst." 'De persoon is toch al afgetreden. Ik kan hem alleen naar voren schuiven als zondebok.' "U liegt." Beweerde Maisie en ondervroeg vervolgens streng: "Vaenna had nog nooit vervalste ruwe stenen gezien toen Xander Zaleski in functie was. Hij had 15 jaar voor Vaenna gewerkt, dus zou hij niet allang zijn ontslagen als hij zo'n domme fout had gemaakt?" Directeur Chester was even van zijn stuk gebracht. 'Hoe weet juffrouw Zora dat Xander hiervoor voor Vaenna had gewerkt!?' "Ehm... Dat weet ik echt niet." "Vanuit mijn oogpunt, probeert u de schuld op u te nemen voor iemand anders?" Maisie staarde hem aan met haar koude en plechtige ogen. Nolan wierp haar een zijdelingse blik toe, maar sprak geen enkel woord uit. Willow verscheen op dat moment buiten de deur.