Willow had gehoord dat Nolan en Maisie naar het grondstoffenmagazijn waren gekomen, en ook dat directeur Chester was ontboden. Daarom was ze haastig gekomen, uit angst dat er iets onthuld zou worden. Ze onderdrukte de paniek in haar hart en vroeg alsof ze van niets wist: "Wat is er gebeurd? Nolan, waarom ben je hier?" Terwijl Willow aan de oppervlakte onschuldig acteerde, kon ze het niet laten om innerlijk te vloeken. 'Verdorie. Dit kreng is hier teruggekomen om mijn leven moeilijk te maken, hè? Ze heeft zelfs haar weg gevonden naar het grondstoffenmagazijn! Destijds heb ik ze inderdaad opgedragen om een partij vervalste ruwe diamanten te kopen om aanzienlijk wat geld te besparen. Maar ik had niet verwacht dat dit kreng dit probleem opzettelijk zou aankaarten zodra ze terug is!' Nolan keek haar aan en vroeg onverschillig: "Wat is er aan de hand met deze vervalste ertsen?" Willow kon het niet laten om haar vuist te ballen, maar ze deed nog steeds alsof ze onschuldig was. "Ik weet het niet zeker. Je weet toch dat ik niets weet van ruwe diamanten en edelstenen. De aankoop van ruwe diamanten verloopt al jaren via mijn goedkeuring, maar ik heb altijd gedacht dat ze hetzelfde waren als die van vroeger." Haar onwetendheid als het ging om ruwe diamanten bleek gunstig voor haar te zijn. Maisie grinnikte. "Vader is zo grootmoedig. Hij heeft het bedrijf daadwerkelijk overgedragen aan iemand die niets van sieraden weet. Hij is gewoon niet bang dat het bedrijf echt failliet zou gaan, hè?" "Ik... Ik weet er echt niets van." Willow had geen ideeën meer, dus het enige wat ze kon doen was naar Nolan staren. "Nolan, je moet me geloven." 'Maisie, jij kreng, ik zal je vroeg of laat wegjagen!' Het was niet dat Nolan Maisie's verdenking niet geloofde. Het was alleen dat Willow al die jaren aan zijn zijde had gestaan. Ook al wist ze niets van de mode- en sieradenindustrie, ze vroeg en leerde al die tijd van hem. Hij wist dat Willow er niet uitzag als een bedriegster. Hij verlegde zijn blik naar directeur Chester. "Je bent ontslagen." Directeur Chester was verbijsterd, maar hij accepteerde dat de andere partij iemand was die hij zich niet kon veroorloven om tegen zich in het harnas te jagen. Willow beet op haar lip toen ze zag dat directeur Chester werd ontslagen. Het was een geluk dat Nolan haar vertrouwde. Nolan draaide zijn hoofd en zei tegen Maisie: "Jij bent voortaan verantwoordelijk voor de aankoop van ruwe diamanten en andere grondstoffen." Vervolgens verliet hij het grondstoffenmagazijn nadat hij dat had gezegd. Terwijl Maisie terugliep naar haar kantoor, haalde Willow haar in, strekte haar hand uit en greep haar vast. "Maisie Vanderbilt, je deed dat met opzet, hè?" Maisie draaide zich om, wierp haar een blik toe en vroeg geamuseerd: "Wat heb ik met opzet gedaan?" "Jij... Heb je Nolan met opzet benaderd? Je hebt hem zelfs naar het grondstoffenmagazijn geleid, hè? Heh, denk je dat Nolan je zou geloven?" Er flitste een vleugje zelfgenoegzaamheid door Willow's ogen. "Je hebt het zelf gezien. Ik ben degene die Nolan vertrouwt, dus doe niet eens meer de moeite om tegen me te complotteren." "Oh, zeg je nu dat ik hem naar het grondstoffenmagazijn heb gebracht om tweedracht te zaaien tussen jullie twee en hem heb verteld dat de ruwe diamanten vervalst waren om hem jou te laten wantrouwen?" Toen ze Willow's ontstemde uitdrukking zag, grijnsde Maisie met haar armen over elkaar. "Wat doet je denken dat ik de tijd heb om me te bekommeren om de relatie tussen jullie twee? Hij is degene die me naar het grondstoffenmagazijn wilde volgen. Heeft dat ook iets met mij te maken?" "Maisie, denk niet dat ik ooit iets zal geloven dat uit je mond komt." "Als je het niet gelooft, geloof het dan niet. Waarom zou je al deze dingen tegen me zeggen?" Maisie was echt geïrriteerd en voegde eraan toe: "Ik ben nog niet klaar met je als het gaat om de partij vervalste ruwe diamanten. Als het niet zo was dat mijn moeder Vaenna Jewelry heeft opgericht en ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om de zaak aan het licht te brengen, zou het me geen bal schelen hoeveel kussens je achter je hebt." Nolan kon inderdaad de hemel bedekken, maar Maisie was geen doetje dat zomaar iemand kon stoppen. Ze stond op het punt te vertrekken toen Willow haar weer vastgreep. "Maisie Vanderbilt, denk niet dat je kunt doen wat je wilt alleen maar omdat je terug bent. Vergeet niet dat je video—" Maisie kon het niet meer verdragen, dus draaide ze zich om en pakte haar mobiele telefoon af. "Wat doe je?" Willow wilde hem terugpakken, maar Maisie ontweek haar. Toen Maisie Willow's angstige uitdrukking zag, glimlachte ze. "Je hebt me altijd graag bedreigd met die video, hè?" Ze liep naar een van de ramen van de gang, strekte haar hand uit het raam en liet de mobiele telefoon plotseling los. Willow keek toe hoe haar mobiele telefoon van de 19e verdieping viel. Hij kon alleen maar in miljoenen stukjes uiteenvallen. "Jij!" "Je dreigt me zo graag met die video, nietwaar? Laten we eens kijken hoe je me in de toekomst nog gaat bedreigen nu de video verleden tijd is." Maisie ging terug haar kantoor in zonder om te kijken. Willow beefde van woede, maar ze voelde zich ook opgelucht en dacht liever dat de video was vernietigd. 'Laat maar. Nolan zal er nu nooit achter komen wie de vrouw was.' 'Nolan is waarschijnlijk teleurgesteld in me vanwege wat dat kreng vandaag heeft aangekaart. Ik kan niet langer wachten. Ik kan pas Nolan's vrouw worden nadat ik vanavond de jackpot met Nolan heb gewonnen!' De avond was aangebroken. In de studeerkamer van het Goldmann-huis... "Meneer, ik heb het. Maisie Vanderbilt is de dochter die Stephen Vanderbilt had met zijn ex-vrouw. Ze is de oudste dochter van de Vanderbilts. Maisie's moeder was een sieradenontwerpster. Haar moeder en Stephen Vanderbilt hebben Vaenna Jewelry opgericht. Alle aandelen van het bedrijf zijn sinds de dood van Maisie's moeder in het bezit van Stephen. De reden waarom Maisie zes jaar geleden naar het buitenland is gegaan, is nog steeds onbekend." Quincy's stem kwam uit de mobiele telefoon die aan de kant lag. Nolan had Zora's informatie in zijn handen en bekeek de documenten. Zijn ogen werden donkerder zodra hij naar Quincy's uitleg luisterde. 'Richt ze zich op Willow omdat ze zich er niet bij neerlegt dat het bedrijf nu in Willow's bezit is? Maar als Maisie een lid is van de Vanderbilts, waarom heeft Willow haar dan niet vanaf het begin herkend?' Het werd al laat. Nolan legde alles achter zich, ging terug naar de kamer en merkte dat er iemand op zijn bed lag. Hij deed toen het licht aan en zag Willow op zijn bed zitten in dunne en onthullende nachtkleding. Zijn ogen werden koud en hij vroeg onverschillig: "Waarom ben je in mijn kamer?" Hij stond haar misschien toe om in het Goldmann-huis te verblijven, maar hij stond haar niet toe om in zijn slaapkamer te slapen. Willow droeg deze jurk opzettelijk en had zo flagrant naar hem gehint, maar het leek hem van streek te hebben gemaakt. Ze beet op haar onderlip omdat ze zich een beetje onwillig voelde. "Nolan, ik heb erover nagedacht, je hebt me nooit toegestaan om dichter bij je in de buurt te komen sinds die nacht van zes jaar geleden. Heb ik iets verkeerd gedaan?" Haar uitdrukking zag er heel onschuldig, zielig, zachtaardig en hulpeloos uit. 'Nolan is een gewone man. Het zou zeker nep zijn om te zeggen dat hij niets voelt.' Toen ze zag dat hij niet meer sprak, nam Willow het initiatief om uit bed te stappen en hem te omhelzen. Ze sloeg haar armen om zijn nek, ging op haar tenen staan en probeerde hem te kussen. Toen Willow's lippen hem naderden, flitste Maisie's gezicht door Nolan's hoofd en hij duwde Willow abrupt weg met een vleugje walging in zijn ogen. "Nolan..." Willow, die werd weggeduwd, was verbijsterd. "Nolan, ben ik dan zo afschuwelijk voor je?" 'Waarom? Waarom kon hij die nacht zes jaar geleden met Maisie vrijen, maar niet als hij bij mij is?' "Wat er zes jaar geleden is gebeurd, was een ongeluk. Ik laat je aan mijn zijde blijven en ik kan je compenseren met wat je maar wilt. Wat er vanavond is gebeurd, mag niet als een precedent worden beschouwd." Nolan dacht aan iets toen hij zich omdraaide en terugkeek naar Willow. "Maisie is een familielid van de Vanderbilts, klopt dat?" Willow schrok. 'Waarom zou hij Maisie ineens noemen? Is hij erachter gekomen?' "Ze is mijn jongere zus..." "Waarom heb je haar dan niet herkend toen ze naar het bedrijf kwam, maar haar in het gezicht geslagen?" Nolan dacht aanvankelijk dat de vrouw Willow misschien had geprovoceerd om dat te doen. Hij was er pas achter gekomen dat ze van de Vanderbilts was nadat hij haar achtergrondinformatie had bekeken. Hij ontdekte ook dat Vaenna Jewelry was opgericht in de naam van de moeder van die vrouw, en Stephen was slechts een van de aandeelhouders van het bedrijf. Willow beet lichtjes op haar lip en balde haar handen stevig, maar ze gaf een onschuldige blik op haar gezicht. "Eigenlijk hebben mijn zus en ik een oude vete." "Waar gaat die vete over?" Willow dacht aan iets en haar ogen werden bloeddoorlopen. "Zij is degene die me die nacht zes jaar geleden heeft gedrogeerd. Ik weet dat ze het sinds onze aankomst bij de Vanderbilts op mijn moeder en mij heeft gemunt omdat ik de onwettige dochter ben. Zij was de kandidaat die Vaenna Jewelry oorspronkelijk zou overnemen, maar mijn vader was erg boos en heeft haar weggestuurd vanwege dat incident." Nolan's gezicht werd iets donkerder. 'Ze is zes jaar geleden ook gedrogeerd? Heeft die vrouw Willow echt zoiets aangedaan? Maar gezien de arrogantie van die vrouw, is het niet onmogelijk.' Nolan wist niet waarom hij zich hierdoor geïrriteerd zou voelen. "Je moet wat rust nemen." Nolan vertrok onverschillig. Willow's blik werd geleidelijk aan afschuwelijk nadat de deur was gesloten. 'Maisie, Maisie, het is weer Maisie! Maisie's bestaan is gewoon een bedreiging voor me. Ik kan dat kreng niet in Vaenna laten blijven, dat is zeker!'