Leila mocht dan boos zijn op Maisie, maar ze had alle woede in zichzelf opgekropt. Dus ging ze naar Stephen en klaagde over Maisie zodra ze thuiskwam. Stephen legde de krant neer, duidelijk een beetje verrast. "Zee is teruggekeerd naar Zlokova?" "Ja, ze is nu Zora, een wereldberoemde sieradenontwerpster. Ik hoorde Willie zeggen dat ze zo brutaal is dat ze het niet eens nodig vindt om meneer Goldmann te vleien, laat staan Willie en mij." Aangezien Stephen wist dat zijn dochter Willow een relatie had met meneer Goldmann, had hij hoge verwachtingen van haar en waardeerde hij haar enorm. Het was dan ook niet meer dan logisch dat hij niet aan de zijlijn kon blijven staan toen hij hoorde dat Maisie meneer Goldmann tegensprak. Stephen wilde immers niet alleen de reputatie en status, maar hij wilde ook de Goldmanns niet beledigen. Hoe kon hij rustig toekijken en aanzien dat zijn perfecte schoonzoon van hem werd afgenomen? Stephen vouwde de krant op en legde hem neer. "Dat meisje, ik heb haar zes jaar niet gezien en ze is erin geslaagd om meneer Goldmann te provoceren?" Leila ging naast hem zitten en hield zijn arm vast, alsof ze gekwetst was. "Ja, toch? Ik ging vandaag naar het bedrijf om haar daar vriendelijk aan te herinneren, maar ze... Ze schold me uit. "Schat, Zee heeft altijd het meest naar jouw advies geluisterd. We kunnen haar niet zo dom laten blijven doen. We weten niet wanneer Willie verstrikt zal raken in de woede van meneer Goldmann vanwege haar. Het zou moeilijk te hanteren zijn als die tijd komt." Stephens gezicht betrok enigszins toen hij plechtig voorstelde: "Ik zal dat meisje morgen terug naar huis halen." Diep van binnen was Leila zelfgenoegzaam toen ze dit hoorde. 'Ik kan je misschien niet tegenspreken, trut, maar ik weiger te geloven dat zelfs je vader niets kan doen aan die vuile bek van je.' ***** Toen ze aan het avondeten zaten, zag Maisie dat Daisies wang een beetje opgezwollen was en fronste haar wenkbrauwen. "Daisie, wat is er met je wang?" "Mama, we gingen vandaag lunchen met peettante en we kwamen Willows moeder tegen. Die slechte vrouw vroeg ons plotseling of wij jouw kinderen waren en ze sloeg Daisie zelfs." Maisies gezicht betrok onmiddellijk en ze verbog bijna haar metalen lepel. Als ze niet bang was geweest om haar drieling bang te maken, was ze nu met een mes naar buiten gegaan. 'Verdomme, Leila! Daarom kwam ze me eerder vandaag op mijn kantoor opzoeken. 'Maar wacht even, hoe zou Leila weten dat ik kinderen heb? En hoe weet ze zo zeker dat het mijn kinderen zijn?' Daisie stak haar hand op en legde die op de rug van de hand van haar moeder. "Wees niet boos, mama. Het doet niet veel pijn. De reden dat ik verdrietig ben, is dat de kinderen van andere gezinnen worden beschermd door hun papa, maar ik niet." Maisies hart maakte een sprongetje en haar ogen werden dof. Hoewel ze haar kinderen een ongelooflijke groeiomgeving kon geven, ontbrak het hen nog steeds aan de liefde van een vader. Ze voelde zich erg schuldig tegenover de kinderen omdat ze niet wist hoe ze hen over hun vader moest vertellen. Ze wist immers zelf niets over de man. Waylon hief zijn hoofd op en vroeg serieus: "Mama, waarom heeft papa ons verlaten?" Colton volgde de stroom en knikte. "Ja, ja, waarom wil papa ons niet meer?" Maisie stond op het punt iets te zeggen toen Daisie naast haar luid begon te huilen. "Boehoehoe, papa heeft vast een andere vrouw gevonden. Daarom wil hij niet meer bij mama en ons zijn. Boehoehoe." Colton en Waylon keken elkaar aan. 'Daisies acteerprestaties zijn werkelijk onberispelijk.' "Niet huilen, Daisie, dat is niet zo. Je papa heeft je niet verlaten." Maisie had geen ideeën meer. Ze veegde zachtjes de tranen weg terwijl ze haar troostte. Daisie stopte met huilen en staarde haar moeder aan met haar bloeddoorlopen ogen. "Echt?" Maisie beet door de zure appel heen en zei met een grijns: "Ja, waarom zou je papa jullie verlaten?" "Waarom heb je ons dan nooit iets over papa verteld? Waarom heeft papa ons verlaten?" Daisie was van plan om door te gaan met haar spervuur van vragen om de bodem van de zaak te bereiken. Toen Maisie zag dat de blikken van de drie ettertjes op haar waren gericht, bedekte ze haar mond en werd ze verdrietig. "Laten we het er niet meer over hebben. Ik zal jullie papa niet meer noemen, omdat jullie papa heel jong is gestorven. Ik kan me voorstellen dat zijn graf op dit moment helemaal bedekt is met onkruid." De drie ettertjes waren sprakeloos. 'Mama, knaagt dat niet aan je geweten!?' Ryleighs telefoontje werd verbonden terwijl Maisie nadacht over manieren om de drie kleine ettertjes af te wimpelen. Maar ze was nu veilig dankzij het telefoontje. Ze stond op en ging naar het balkon om de telefoon op te nemen. "Ik ben aan het eten. Wat is er aan de hand?" Er klonk echter een vreemde mannenstem aan de telefoon: "Bent u een familielid van mevrouw Hill? We zijn van de verkeerspolitie..." Maisie haastte zich naar het politiebureau en zag Ryleigh zielig op een stoel zitten. Ze haalde diep adem en stapte naar voren. "Zus, wat heb je gedaan?" "Ik... Ik ben per ongeluk tegen iemands auto aangereden en het... Het... Het is van iemand die ik me niet kan veroorloven om te beledigen." Ze had met dit ongeluk misschien een tijger geprovoceerd. Ze zou worden gevild als haar vader over dit incident zou horen. Maisie keek haar aan. "Tegen wiens auto ben je aangereden?" Ryleigh keek voorzichtig naar binnen terwijl een verkeersagent beleefd met twee mannen uit het kantoor kwam lopen. Die man was niemand minder dan Nolan Goldmann, een man die onverbiddelijk in de buurt hing. Maisies gezicht verstrakte plotseling. Ze keek naar Ryleigh en knarste met haar tanden. "Je bent echt goed in het uitkiezen van je slachtoffer, maar waarom heb je hem niet gedood bij het ongeluk?" Ryleighs wenkbrauwen fronsten en ze beweerde onschuldig: "Het was echt niet mijn bedoeling. Ik had haast, wie weet..." Ze was versteend toen ze tegen de Rolls-Royce botste en ze voelde zich alsof ze door de bliksem was getroffen toen ze de mensen in de auto zag. Nolans ogen werden iets donkerder toen hij Maisie zag. Vooral het beeld dat maar niet uit zijn gedachten wilde verdwijnen toen Willow gisteravond op hem afkwam. Hij liep op hen af terwijl zijn vage blik op haar viel. "U bent de borg die ze ons heeft gegeven?" Maisie glimlachte een beetje. "Ja, dit is de schuld van mijn vriendin. Laten we gewoon de procedure volgen, meneer Goldmann, noem gewoon het bedrag aan schadevergoeding dat u wilt." Nolans gezichtsuitdrukking veranderde helemaal niet. "De schadevergoeding is onnodig. De auto is immers al afgeschreven." 'Afgeschreven?' Maisie keek naar Ryleigh. "Is het zo ernstig?" Ryleigh schudde haar hoofd: "Nee, er zat een deuk in." Quincy, die aan de zijkant stond, legde uit met een grijns: "Mevrouw Vanderbilt, elke auto die meneer Goldmann bezit, is altijd nieuw en wordt nooit gerepareerd of opgeknapt. De auto's van meneer Goldmann worden afgeschreven, zelfs als er maar een schroef ontbreekt." "Dus je zegt dat je wilt dat mijn vriendin een gloednieuwe auto voor je koopt?" Maisies gezicht betrok in een oogwenk. Quincy klonk alsof het het juiste was om te vragen. "Het hangt af van de houding die u op dit moment uitstraalt." "Jij..." Maisie stond op het punt uit haar vel te springen, terwijl Ryleigh haastig aan de zoom van haar kleren trok. Ze kon zich onmogelijk een nieuwe auto veroorloven. Maisie wist dat deze man geen geld tekort kwam, dus het was niet meer dan logisch dat hij Ryleigh niet zou vragen om hem te compenseren met een gloednieuwe auto. Hij deed dit alleen om wraak te nemen op haarzelf. "Te oordelen naar de houding van mevrouw Vanderbilt, bent u niet tevreden met het aanbod?" Nolan staarde haar strak aan. Hij was oorspronkelijk van plan om deze zaak over te dragen aan de verkeerspolitie en was niet van plan om deze vrouw voor de hele auto te laten betalen. Het was alleen dat hij dacht aan wat Willow gisteravond tegen hem had gezegd en zich een beetje ongeduldig voelde toen hij erachter kwam dat de borg die ze hier had opgeroepen Maisie was. 'Niemand heeft mijn emoties ooit zo beïnvloed, zelfs geen vrouw. Ik heb echter een uitzondering gemaakt en mijn kalmte verloren vanwege de twee kinderen, en ik word nu beïnvloed door deze vrouw? 'En heeft deze vrouw zes jaar geleden echt zoiets gedaan met Willow? 'Dan zou ik graag willen zien wat ze vandaag voor haar zogenaamde vriendin zou doen.'