Maisie nam de mobiele telefoon mee naar het balkon en nam de oproep aan. "Wat is er gebeurd? Heeft directeur Vanderbilt nu spijt van je actie?" Willow knarste woedend met haar tanden toen ze dit hoorde. "Maisie, probeer je geluk niet te beproeven. Het is een eer voor je dat we bereid zijn $150.000.000 te betalen om je in te huren!" "Oh, echt waar? Je laat het klinken alsof ik dringend je miljoenen nodig heb." Maisie leunde tegen de reling van het balkon met een flauwe glimlach op haar gezicht. "Aangezien dit geen oprechte samenwerking is, bel me dan niet meer." "Wacht even!" schreeuwde Willow, ging op haar bureau zitten en grijnsde koud. "Maisie Vanderbilt, vergeet niet dat ik die video nog steeds in mijn bezit heb." Maisie's uitdrukking werd geleidelijk somberder sinds het woord "video" werd genoemd. Willow grijnsde toen ze geen reactie hoorde via de telefoon. "Als je niet wilt dat ik de zaak van zes jaar geleden onthul, raad ik je aan om morgenochtend langs te komen en met me te overleggen." Maisie haalde diep adem en knikte. "Oké, ik kom morgen langs." Ze hing toen op zodra ze dat had gezegd. Daisie, die van achteren aan het afluisteren was, rende met haar kleine voetjes terug naar de kamer en zei tegen haar broers: "Die gemene vrouw belde en bedreigde mama!" Waylon stelde toen onmiddellijk voor: "Dan starten we ons plan wanneer mama morgen uitgaat om haar te ontmoeten." Colton liet een 'oké'-gebaar zien en uploadde Daisie en Waylon's persoonlijke informatie en cv naar de officiële "Young Faces"-website, een kinderkledingmerk van de Blackgold Group. 'Het is toevallig zo dat het merk op zoek was naar twee jonge modellen, en we zullen zeker geselecteerd worden! 'We kunnen dicht bij die man komen zolang het merk van de Blackgold Group is. We moeten uitzoeken of Nolan onze papa is of niet!' De volgende dag… Maisie bereikte Vaenna Jewelry, en de secretaresse leidde haar naar Willow's kantoor. Zoals verwacht, wachtte Willow op haar op de bank. Willow glimlachte, stond op en liep naar haar toe zodra de secretaresse naar buiten ging. "Ik dacht dat je niet zou komen." "De video is nog steeds in jouw bezit. Kon ik niet komen?" Maisie glimlachte. "Trouwens, ik ben je erg dankbaar dat je de video al die jaren niet hebt gelekt." Willow keek enigszins beschaamd. 'Het is niet dat ik de video niet wilde lekken. Ik was bang dat Nolan zou ontdekken dat de vrouw van die nacht niet ik ben als ik dat zou doen.' 'Maar, afgaande op Maisie's houding, weet ze waarschijnlijk niet dat de man van die nacht Nolan is. Dus, ik kan haar toevallig nog steeds bedreigen met deze video.' "Oké, laten we het nergens anders over hebben. Ik heb het contract voor je klaarliggen, en de $150.000.000 is van jou zolang je het ondertekent." Willow ging naar haar bureau, pakte het contract op en overhandigde het aan Maisie. Maisie pakte het niet van haar aan. "Het lijkt erop dat je me echt nodig hebt." "Heh, denk je echt dat ik wil dat je in Vaenna blijft?" "Ja, de man die wil dat ik in Vaenna blijf, is tenslotte de man die me die $150.000.000 namens jou gaat betalen. Je hebt jezelf een behoorlijke steen gevonden in deze zes jaar, hè?" Maisie bespotte haar sarcastisch. "Het is jammer dat je me die klap van gisteren nog steeds schuldig bent. Zou dit niet mijn verlies zijn als ik het nu zou ondertekenen?" Willow's gezicht werd zuur zodra ze dit hoorde. "Je moet je geluk niet beproeven." Maisie liep naar haar toe, leunde dicht tegen haar aan, trok een wenkbrauw op en glimlachte. "Ik heb zes jaar geleden zo'n verlies in jouw handen geleden. Ik zal je niet toestaan ​​me zes jaar later te manipuleren om iets anders te doen. Ga je op je knieën zitten en je excuses aanbieden als je wilt dat ik dit onderteken?" Toen ze Willow haar arm zag optillen, onderschepte Maisie haar actie snel door haar pols vast te grijpen. "Ben je nog steeds van plan me te slaan?" "Maisie Vanderbilt, ik zou je aanraden het nu te ondertekenen. Anders lek ik de video zodat iedereen in Bassburgh weet hoe sletterig de wereldberoemde Zora is." Maisie gaf Willow een klap in het gezicht. Willow was stomverbaasd. Ze knarste met haar tanden nadat ze weer bij zinnen was gekomen. "Je verdomde teef—" "Behandelt Miss Zora anderen ook zo in Luxella?" Een vage stem klonk van achteren. Nolan kwam de kamer binnen met zijn persoonlijke assistent en was toevallig getuige van deze scène. Hij had de arrogantie van deze vrouw uit de eerste hand ervaren, maar hij had niet verwacht dat ze zo aanmatigend zou zijn. Maisie mompelde bij zichzelf: "Wat een toeval." Willow was diep van binnen verheugd omdat Nolan op het juiste moment was gekomen en beet op haar onderlip om zielig te doen. "Nolan, geef Miss Zora geen schuld. Het is allemaal mijn schuld. Misschien heb ik iets verkeerd gedaan." Nolan liep naar Maisie toe en waarschuwde haar met een onverschillige toon: "Ik heb manieren om alle kansen uit te roeien die je terug naar Luxella zouden kunnen leiden als je me deze houding blijft geven." "Dreig je me?" Maisie hief haar hoofd op. Ze haatte het het meest om bedreigd te worden in haar leven! Nolan fronste lichtjes toen hij de afkeer in haar ogen zag. "En wat als het een dreigement is?" Maisie barstte in lachen uit. "Jullie zijn degenen die me willen inhuren. Maar jullie hebben me niet alleen eerst verwaarloosd, maar me daarna ook nog geslagen. Lijk ik op makkelijk vlees voor jullie?" "Ze moet haar excuses aanbieden voor haar wangedrag." Nolan naderde haar. "Maar moet jij je excuses niet aanbieden voor jouw wangedrag?" "Wat heb ik verkeerd gedaan?" Maisie spreidde beide handen uit. "Ik gaf haar gewoon de gastvrijheid en beleefdheid terug die ik gisteren van haar kreeg. Ik heb haar alleen gelijk getrokken met die klap. Dus waarom is het mijn schuld? "Is dit niet hetzelfde als dat je zegt dat ik de ouderen niet respecteer als ik aangifte wil doen bij de politie nadat ik ben opgelicht door een oma die ik heb geholpen de weg over te steken?" Nolans ijskoude ogen keken streng. "Rechtvaardig je acties niet met excuses." Maisie snoof, draaide zich om en zwaaide. "Dan blijf ik bij wat ik al die tijd heb gezegd. Er is nu niets meer te bespreken." Maisie's arm werd abrupt vastgegrepen toen ze naar de lift liep. Ze werd toen naar het trappenhuis gesleept. Maisie worstelde om zich te bevrijden. "Wat doe je? Laat me los!" Nolan liet zijn blik zakken en zei somber: "Je kunt beter teruggaan en je excuses aanbieden."