Maisie had niets meer te zeggen na dat gehoord te hebben, dus ze wuifde met haar hand. "Oké, je bent een aandeelhouder, en jij hebt hier het laatste woord." Ze draaide zich om en liep met een glimlach naar de klanten. "Dames en heren, komt u alstublieft met mij mee naar de VIP-kamer om de details te bespreken." De klanten knikten en volgden Maisie naar de VIP-kamer. Willow was diep van binnen verheugd toen ze hoorde hoe Nolan haar beschermde. 'Ik wist het wel, ik ben nog steeds Nolans favoriet.' "Nolan, ik wist niet dat zo'n incident zou gebeuren. Ik zal in de toekomst beter opletten." Willow toonde een oprechte en verontschuldigende houding terwijl ze haar fouten toegaf. Nolan wierp haar een blik toe en zei met een koude toon: "Je begrijpt de markt niet, dus bemoei je er in de toekomst niet mee. Laat Maisie het maar regelen." Nolan liep weg met Quincy. Willow liet haar ogen zakken terwijl haar nagels in haar handpalm boorden. 'Maisie, Maisie, Maisie! Niet alleen heb ik haar niet weggejaagd door dit incident, maar ik moet ook alles aan haar overlaten. Ik ben de officiële directeur van Vaenna!' In de VIP-kamer vroeg Maisie de medewerkers om de authentieke versies van de producten die de klanten hadden gekocht te brengen en op tafel te plaatsen. "Als excuus worden deze aan u gegeven als geschenk. Wat betreft de betalingen, deze zijn terugbetaald via de respectievelijke platforms en zullen binnenkort worden bijgeschreven. Het spijt me oprecht wat er vandaag is gebeurd." Ze stond op en boog om zich te verontschuldigen aan hen. De dame glimlachte en wuifde met haar hand. "Het is oké. We hebben nu een algemeen beeld van het hele incident, en u hebt ons ook een uitleg gegeven. Dus laten we dit incident van de baan vegen." "Bedankt voor uw begrip, mevrouw." Maisie bracht de klanten persoonlijk naar de deur, en de klanten vertrokken met grote tevredenheid. Maisie liep vervolgens in een goede stemming uit de lift, keek op en zag Nolan voor de Franse ramen in de gang staan. Haar extatische stemming verdween onmiddellijk. "Meneer Goldmann, u weet toch wel dat u zich op mijn verdieping bevindt, toch?" 'Dit is niet de verdieping waar Willow's kantoor zich bevindt.' "Ik stond op je te wachten." Nolan draaide zich langzaam om en keek haar koud aan. Maisie forceerde een glimlach van haar lippen en stapte naar voren. "Wat is er aan de hand, meneer Goldmann? Bent u hier om weer eens te ventileren voor uw kleine vriendin?" "Kun je alsjeblieft ophouden om de hele tijd zo te praten?" Nolan hield niet van deze toon en houding. "Sorry, zo ben ik nu eenmaal." Maisie haalde haar schouders op. Nolans dunne lippen waren samengeperst tot een onverschillige lijn. 'Dat is niet de houding die ze aanneemt als ze met anderen omgaat. Ze is vijandig als ze in mijn buurt is.' "Heh, ben je boos omdat ik Willow heb geholpen?" Maisie keek verbaasd. 'Wat?' Nolan leek haar te hebben doorzien. "Ik weet dat je relatie met Willow altijd slecht is geweest. Je maakt haar je doelwit omdat ze het bedrijf van je moeder heeft overgenomen." Hij naderde haar en nam de tijd om te spreken. "Je moet vergevingsgezind zijn wanneer er een kans is om dat te doen. Ze heeft niet eens geklaagd over wat je haar zes jaar geleden hebt aangedaan." "Wat heb ik haar zes jaar geleden aangedaan?" Maisie keek hem aan en grijnsde plotseling. "Dus Willow is een slachtoffer geworden voor jou?" Nolan liet zijn ogen en wenkbrauwen zakken en zei niets. Maisie onderdrukte haar glimlach, en haar gezicht werd onverschillig. "Ja, ze is altijd de zielige geweest in de ogen van anderen. Zelfs mijn vader voelt zich bedroefd als hij haar zichzelf ziet opofferen, laat staan jij." "Maisie Vanderb—" "Meneer Goldmann," onderbrak Maisie hem uitdrukkingsloos. "U weet niet eens iets over wat ik heb meegemaakt, dus u hebt niet het recht om over mij te oordelen. Het kan me niet schelen wat de betoverende Willow je heeft verteld, maar ik zeg dit met een schoon geweten. Ik was het slachtoffer van het incident van zes jaar geleden." Ze keerde bijna onmiddellijk terug naar haar kantoor nadat ze dat had gezegd, zonder te wachten tot Nolan iets zou zeggen.