Po zakończeniu ceremonii zaręczyn w eleganckiej sali bankietowej hotelu Silver International, Emily Quest i Tom Sullivan radośnie podążali za swoimi rodzicami, podchodząc do każdego stolika, by wznieść toast. Jednak gdziekolwiek się nie udali, ludzie przewracali oczami, gdy tylko odchodzili. Niestety, rodziny Questów i Sullivanów nie miały pojęcia, co się stało, i wciąż uśmiechały się szeroko. Tymczasem Emily Quest, mocno umalowana, promieniała od ucha do ucha. Wyglądała na dumną z siebie, co podkreślała długa, czerwona suknia z kuszącym topem bez ramiączek. Rodzina Sullivanów była właścicielem firmy spożywczej, która zajmowała jedno z pięciu pierwszych miejsc na świecie. W porównaniu z rodziną Questów i innymi znanymi kobietami oraz ich rodzinami, rodzina Sullivanów była w znacznie lepszej sytuacji finansowej. Jako narzeczona Toma Sullivana, Emily niewątpliwie wzbudziłaby zazdrość wszystkich kobiet w towarzystwie. Fakt, że Tomowi Sullivanowi udało się pozbyć Xyli Quest, tej pulchnej dziewczyny, i zaręczyć z naprawdę bogatą i piękną Emily Quest, sprawiał, że czuła się jeszcze bardziej szczęśliwa. Bogate panie domu, które dowiedziały się już o wiadomościach z internetu, plotkowały za plecami Emily Quest i Toma Sullivana. „Zawsze mówiłam, że Emily Quest wygląda jak jędza. Widzicie, co mam na myśli? To się potwierdziło.” „Tom Sullivan wygląda na dżentelmena. Jak mógł być takim dupkiem? Naprawdę nie można oceniać książki po okładce.” „Współczuję Xyli Quest. Chociaż wygląda trochę szpetnie, to jest miłą osobą. Niestety, zapałała uczuciem do niewłaściwej osoby.” Gdy tylko Xyla Quest weszła do sali, od razu skupiła wzrok na Tomie Sullivanie i rodzinie Questów. Widząc, jak zadowolona wygląda Emily Quest, była pewna, że para nadal nie ma pojęcia, co się stało. Xyla potajemnie cieszyła się, że para nie wie, iż obrabiają im tyłki za plecami. Ubrana w suknię wieczorową w kolorze szampana, Xyla Quest wyróżniała się z tłumu. Jej długie, czarne włosy opadały falami na ramiona, emanując elegancją, stylem i szlachetnością. Nawet z delikatną warstwą podkładu na twarzy była niewyobrażalnie piękna. Wydawało się, że kobieta taka jak ona powinna zawsze przebywać w czystym miejscu. Jakikolwiek dotyk innej osoby byłby uważany za zanieczyszczenie jej czystości. Bardzo szybko kilku mężczyzn podeszło do Xyli i przedstawiło się, komplementując jej urodę i pytając, skąd pochodzi. Po pięciu latach, odkąd ostatni raz tego doświadczyła, Xyla miała mieszane uczucia. Spokojnie uśmiechnęła się do nich i lekko podniosła suknię, po czym elegancko podeszła do Toma Sullivana i Emily Quest. Jednak gdy tylko Tom Sullivan na nią spojrzał, wstrzymał oddech i wydawał się przerażony. Kim ona jest? Xyla… Xyla Quest? Czyż ona nie była tą niewyobrażalnie grubą kobietą? Jak mogła teraz wyglądać tak dobrze? Tom Sullivan nie mógł oderwać od niej wzroku. Wyraźnie widać było, że ma na sobie tylko suknię wieczorową i prawie nie ma makijażu. Właściwie nie miała na sobie nawet żadnych innych dodatków. Bez wysiłku przyćmiła Emily, która miała mnóstwo makijażu. Xyla była teraz w centrum uwagi wszystkich mężczyzn w pokoju. Chociaż Emily była ładna, nie miała wyrazistych rysów twarzy i było w niej coś, co czyniło ją dość zwyczajną. Jednak Xyla była inna. Była piękna od stóp do głów. Jak dzieło sztuki, któremu boska ręka poświęciła szczególną uwagę, Xyla była piękna, ale nie krucha, niemal jak wróżka, która złożyła wizytę w ludzkim świecie. Tom Sullivan nagle poczuł przypływ żalu. Gdyby wiedział, że odzyska dawne piękno, nie rzuciłby jej. Rodzice zarówno rodziny Questów, jak i rodziny Sullivanów wydawali się równie zszokowani. Jeremy Quest wpatrywał się w swoją piękną i ulubioną córkę z niedowierzaniem. „Xyla, czy to naprawdę ty? Gdzie byłaś przez ostatnie trzy lata? Dlaczego nie utrzymywałaś kontaktu z rodziną? I jak doszło do tej przemiany?” Chociaż Jeremy Quest słyszał, że Xyla mogła uciec z kimś innym, nie wierzył, że to prawda, ponieważ dobrze znał swoją córkę… Kiedy Xyla zobaczyła, jak bardzo wzruszony wydaje się jej ojciec, poczuła się bardzo winna. Wtedy, aby skupić się na powrocie do zdrowia, Xyla nie skontaktowała się nawet z ojcem. „Tato, to długa historia. Porozmawiajmy o tym, kiedy wrócimy do domu” – odpowiedziała Xyla. Jeremy kiwał głową raz za razem. „Dobrze… Dobrze… Dobrze.” „Xyla, wróciłaś…” – oczy Toma Sullivana wciąż były w nią wpatrzone, a jego ręce lekko drżały. Gdyby kobietę opisać jako kwiat, Xyla byłaby czystą i szlachetną białą piwonią, a Emily Quest – dziką różą. Po pewnym czasie nie widząc białej piwonii, mężczyznę może pociągać dzika róża. Jednak kiedy pojawi się biała piwonia, dzika róża nie będzie miała żadnego znaczenia. Reakcja Toma Sullivana rozwścieczyła Emily. W tym momencie Emily przypomniał się okres, w którym piękno Xyli trzymało ją w cieniu. W tamtych czasach Tom Sullivan i wszyscy bogaci mężczyźni w Atlantis patrzyli tylko na Xylę. Nikt z nich nie zwracał uwagi na drugie dziecko rodziny Questów, Emily Quest. Silne uczucie zazdrości prawie spowodowało, że kostki Emily zatrzeszczały od tego, jak mocno je ściskała. Jak Xyla mogła odzyskać swoje piękno? Jak to możliwe? Xyla spokojnie spojrzała na Toma Sullivana. Spojrzenie w jego oczach wywoływało w niej obrzydzenie. Ten mężczyzna był naprawdę obrzydliwy. W tym momencie wiele osób zauważyło, co się dzieje, i zgromadziło się wokół nich. „Tak. Słyszałam o waszych zaręczynach wczoraj wieczorem, kiedy wróciłam do kraju. Dlatego postanowiłam tu przyjść, żeby przekazać wam moje gratulacje” – Xyla wydawała się bardzo spokojna i pozbawiona emocji. Jej postawa sprawiła, że Tom Sullivan poczuł się bardzo rozczarowany. W przeszłości leżała u jego stóp, ponieważ był jej całym światem. Jednak teraz wszystko było inaczej, a Tom Sullivan miał trudności z zaakceptowaniem uszczerbku na jego ego. „O mój Boże. Xyla Quest znowu jest piękna. Emily Quest wypada blado w porównaniu z nią.” „Oni już tak potraktowali Xylę, a ona nadal może im składać życzenia z uśmiechem na twarzy. Co za wielkie serce ma ta kobieta.” „Emily Quest jest nie tylko mniej piękna niż Xyla Quest, ale ma też znacznie gorszą postawę niż Xyla.” Emily czuła, że jej ego jest atakowane przez szepty ludzi wokół niej. W tej chwili czuła tylko złość. Zaraz, zaraz. O czym ludzie mówili, wspominając, jak Emily Quest i Tom Sullivan potraktowali Xylę Quest? Cokolwiek się wydarzyło między nimi, nikt inny nie powinien się o tym dowiedzieć. „O czym wy wszyscy gadacie?” – zapytała Emily Quest, mierząc wzrokiem ludzi, którzy patrzyli na nią sarkastycznie. „Sprawdź najpopularniejszy temat w internecie” – powiedział ktoś z tłumu. Emily natychmiast otworzyła Weibo i wyszukała najpopularniejszy temat w internecie. Natychmiast Emily, Tom i ich rodzice byli zszokowani. „Co tu się dzieje? Emily, wytłumacz mi to! Czy ty i Tom Sullivan nie zeszliście się po tym, jak Xyla odeszła? Czy przez cały czas mnie okłamywałaś?” – Jeremy Quest wyglądał na wyraźnie zdenerwowanego. „Dobrze, kochanie, porozmawiajmy o tym, kiedy wrócimy do domu. Myślisz, że naszej rodzinie nie jest już wystarczająco wstyd?” – May Conner pociągnęła Jeremy'ego Questa za rękę, mówiąc cicho. Oprócz wściekłych spojrzeń wszystkich i brudnych plotek w internecie, Emily czuła głęboki wstyd. Czy to oznaczało, że goście wiedzieli o tym od dawna? Jeśli tak było, Emily i Tom musieli robić z siebie głupców, wznosząc toasty. Im więcej Emily o tym myślała, tym bardziej czuła się zażenowana. Tymczasem Xyla wydawała się zupełnie niezainteresowana tym, co się dzieje, stojąc w pobliżu. Emily podejrzewała, że Xyla za tym wszystkim stoi. Dlaczego to, co się stało, zbiegło się z powrotem Xyli? Bez wahania Emily Quest chwyciła Xylę Quest za nadgarstek i pociągnęła ją na koniec korytarza. „Czy to ty to wszystko zrobiłaś? Jesteś naprawdę bezwstydna, robiąc to zaraz po powrocie. Czy to był twój plan, żeby mnie dręczyć?” – zapytała Emily przez zaciśnięte zęby. Rozwścieczona Emily podniosła rękę, gotowa spoliczkować Xylę.