Lucas szedł wyłożonym dywanem korytarzem z powrotem do recepcji Chadwick’s Creations, a w jego głowie kłębiło się mnóstwo sprzecznych myśli. Miał mnóstwo pytań, a spotkanie nie potoczyło się tak, jak to sobie zaplanował. Dlaczego Flynn go nie rozpoznał? Nawet podczas drugiego spotkania Flynn nie dał żadnych znaków, że go poznaje. Delikatnie mówiąc, było to niepokojące. Miał nadzieję, że z upływem czasu Flynn zacznie sobie go przypominać. Zamiast tego wyglądało na to, że ich pierwsze spotkanie zostało wymazane z jego pamięci. Poza tym, z Flynnem wyraźnie działo się coś niepokojącego, co go martwiło. Minęło wiele czasu, odkąd się poznali, ale czuł, że sam niewiele się zmienił, podczas gdy Flynn był zupełnie inną osobą. Z zamyślonym umysłem przeszedł przez recepcję. Nie zauważył, że ktoś czeka przy drzwiach wejściowych, dopóki ta osoba się nie odezwała. – Muszę z tobą porozmawiać. Lucas podniósł wzrok i zobaczył, że wpatruje się w niego Sarah Chadwick-Brooks. Zdecydowanie wyglądała na osobę z misją. Nie był tylko pewien, o czym chciała z nim porozmawiać. Z drugiej strony, była kuzynką Flynna i prawdopodobnie znała go najlepiej. Mogła być w stanie odpowiedzieć na jego pytania na jego temat. Oczywiście, jeśli będzie chciała. – Ja też chciałem z tobą porozmawiać – odpowiedział uprzejmie. – Może pójdziemy na kawę? Sarah spoglądała nerwowo po recepcji. Było tam mnóstwo ludzi wchodzących i wychodzących, więc nikt się im nie przyglądał. Jeśli będą rozmawiać dłużej, to się zmieni. – Na tej ulicy jest miła kawiarnia. Spotkajmy się tam za piętnaście minut. Nie chcę, żeby do uszu Flynna dotarły jakieś plotki na nasz temat. *** Sarah zjawiła się w kawiarni punktualnie co do minuty. Była to zaskakująco przyjemna, niezależna kawiarnia, w której wszędzie dominowały pastelowe kolory. Lucas pozwolił sobie zamówić drinka i lekko go popijał. Zamówienie lemoniady Sherbert było strzałem w ciemno, ale miała odpowiednią dawkę słodyczy dla jego podniebienia. – Zamówiłbym coś dla ciebie, ale nie wiedziałem, co by ci smakowało – poinformował ją, gdy podeszła do jego stolika na końcu sali. – Cokolwiek z kofeiną – odpowiedziała i położyła płaszcz na oparciu drugiego krzesła. Lucas cierpliwie czekał, aż odbierze swoje zamówienie i dalej popijał swój napój. Sarah wróciła trzymając kubek na wynos, który pachniał mocno raczej espresso niż cukrem. Wyglądało na to, że różniła się od swojego kuzyna. – Wiedziałam, że gdzieś cię już widziałam – powiedziała po wzięciu łyka espresso. Uwaga Lucasa skupiła się teraz całkowicie na niej. Sarah nie była obecna na przyjęciu w ogrodzie tyle lat temu. Byli tam tylko rodzina Chadwicków i jego własna. Skąd znała jego twarz? Coś musiało się odbić na jego twarzy, bo uśmiechnęła się do niego. – Wiesz, na tym przyjęciu w ogrodzie robiono zdjęcia – przypomniała mu. – Widziałam je, a jedno z nich przetrwało do dziś – Flynn chciał, żebym zobaczyła jego nowego przyjaciela, więc dał mi jedno ze zdjęć i musiałam obiecać, że je oddam. Wyraz jej twarzy był smutny i nostalgiczny. Lucas nie był pewien, jak to zinterpretować. – Jak to możliwe, że on mnie nie pamięta, a ty rozpoznałaś mnie tylko po jednym zdjęciu? Sarah westchnęła i odłożyła filiżankę espresso, po czym wyjęła telefon. Odblokowała go i po chwili pokazała mu ekran. Było to zdjęcie jego i Flynna stojących przy krzakach róż sprzed 13 lat. Flynn wyglądał uroczo ze swoją okrągłą twarzą i dużymi oczami. Nie zwracał zbytniej uwagi na to, jak on wyglądał. Chciał kopię zdjęcia, żeby móc zobaczyć młodego Flynna. – Nie miałam okazji oddać zdjęcia, więc mogłam je odzyskać z mojej własnej kolekcji. Wiesz, co się stało dwa tygodnie po waszym pierwszym spotkaniu? – zapytała. Lucas odrzucił na bok pragnienie posiadania kopii zdjęcia i skupił się na sednie sprawy. Państwo Chadwick zginęli 13 lat temu i niedługo po tym spotkaniu. Chciał znowu odwiedzić Flynna, ale jego rodzice uznali, że to nie jest dobry pomysł, a potem się wyprowadzili. – Jego rodzice zginęli w pożarze – odpowiedział. Sarah skinęła głową z grymasem na twarzy. – Zgadza się. Niewiele pamięta z tamtego czasu, to był dla niego bardzo traumatyczny wstrząs. Widział to miejsce w płomieniach i prawdopodobnie słyszał, jak próbowali się wydostać. To zmieniło go na zawsze, nigdy już nie był taki sam. Lucasa uderzył jej smutny ton. Naprawdę dbała o swojego kuzyna i teraz zdał sobie sprawę, że nie do końca przemyślał, jaki Flynn będzie po 13 latach. Myślał tylko o spełnieniu ich obietnicy i zastanawiał się, jak wygląda Flynn. Powinien był się spodziewać, że Flynn będzie inny ze względu na to, co mu się przydarzyło. Wyglądało na to, że jego rodzice lepiej to zrozumieli niż on. Kiedy powiedział im o swojej pracy z Flynnem, po prostu powiedzieli, żeby się nim zaopiekował i upewnił się, że wszystko z nim w porządku. Wyglądało na to, że wciąż musi się wiele nauczyć o ludzkiej naturze. – Dlatego mnie nie pamięta – powiedział beznamiętnie. – Zdaję sobie sprawę, że byłem samolubny, oczekując tego. Sarah spojrzała na niego ze współczuciem. – Nie sądzę, żeby to było dokładnie tak. Nigdy więcej się nie spotkaliście i nie zdawałeś sobie sprawy, że Flynn stał się osobą, którą jest. Ja… miałam nadzieję, że będę osobą, która zmieni go na lepsze, ale niestety tak się nie stało… W jej tonie było coś pełnego nadziei i mógł się domyślić, co próbuje zasugerować. – Chcesz, żebym był osobą, która wyciągnie go z jego spirali smutku? – zapytał. Sarah złożyła ręce i wzięła głęboki oddech. – Wiem dokładnie, co obiecaliście sobie tyle lat temu i wykonałeś wiele pracy, aby dojść do punktu spełnienia pierwszej części. Biorąc pod uwagę twoje oddanie, myślę, że prawdopodobnie jesteś najlepszą osobą do tego. Zostałam u jego boku w firmie, żeby go chronić, ale to wszystko, co wydaje mi się, że mogę zrobić. Druga część będzie musiała pochodzić od kogoś, kogo lubi w inny sposób. Trochę go zawstydzało, że Sarah znała cały zakres ich obietnicy, zwłaszcza biorąc pod uwagę jej treść. Miło z jej strony, że nie powiedziała tego wprost. – Jak sugerujesz, żebym zaczął? – zapytał. – W tej chwili tak naprawdę go nie znam. Trzyma dystans. – Nie spiesz się zbytnio i nie próbuj na siłę przywracać jego wspomnień. Może nigdy nie odzyskać wspomnień z tamtego czasu i może tak jest najlepiej. Będziesz musiał zacząć od początku – doradziła. – Wiem, że brzmi to tak, jakbym zrzucała to na nieznajomego, ale znam twoją przeszłość i widziałam, jak na niego patrzysz i jak on patrzy na ciebie. Szkoda byłoby zmarnować tę szansę. Zauważył, że gryzie się w wargę z niepokoju i mógł powiedzieć, że jest rozdarta, powierzając mu swoje sekrety. – Panno Chadwick-Brooks, zrobiłbym to i tak, bez twojej prośby. Chcę, żeby Flynn był szczęśliwy, a on wyraźnie nie jest szczęśliwy w tej chwili – zapewnił ją. To ją chyba rozweseliło. – Masz rację. Proszę, bądź cierpliwy dla niego, jest bardzo kruchy, bez względu na to, co udaje – powiedziała mu. – Muszę już iść. Spotkamy się w późniejszym terminie. Lucas patrzył, jak odchodzi ze swoją kawą. Było to wiele do przepracowania. Wypełniła dla niego wiele luk. Technicznie rzecz biorąc, nie powiedziała mu wiele, czego sam nie był w stanie wymyślić. Flynn wyraźnie go pociągał, zauważył to. Flynn był również wyraźnie smutny. Zacząłby szukać odpowiedzi na pytanie, dlaczego, gdyby Sarah z nim nie porozmawiała. Była też jeszcze jedna rzecz, o której Sarah nie wspomniała, prawdopodobnie z lojalności wobec swojego kuzyna. Flynn był bardzo głęboko w szafie. To prawdopodobnie pogarszało wszystko dla niego. Lucas wiedział, że miał szczęście dorastać z rodzicami, którym nie przeszkadzała jego orientacja, podczas gdy Flynn stracił rodziców. Lucas siedział tam, aż jego kawa wystygła, próbując wymyślić najlepszy sposób na przywrócenie życia w Flynnie. Był zdeterminowany, by Flynn znowu był szczęśliwy i spełnić wszystko, co obiecali sobie tego pamiętnego dnia.