– Odpieprz się ode mnie – warknął Jake. – O, przepraszam, Jake – wydukałam i wstałam. – Co ty próbujesz zrobić? Zgnieść mnie na śmierć? – powiedział, prostując koszulę. – Staram się nie spóźnić na zajęcia, pa! – pomachałam i próbowałam odejść, ale złapał mnie za ramię. – Nie tak szybko. Jesteś siostrą Liliany Brown? – zapytał. – No i co z tego? – zapytałam. Tak, Jake, spotkaliśmy się już z dziesięć tysięcy razy. Ale śmiało, udawaj, że nie masz pojęcia, kim jestem. – Potrzebuję, żebyś wyświadczyła mi przysługę – powiedział z uśmieszkiem. – Może to poczekać? Już jestem spóźniona – powiedziałam rozpaczliwie. – Dobra, możesz iść. Spotkajmy się na tyłach szkoły po lekcjach, przy płocie – powiedział. – Jasne, pa, pa! – uciekłam i odetchnęłam z ulgą, że w końcu się wyrwałam. On mnie przeraża. Po szkole zastanawiałam się, czy powinnam się z nim spotkać, czy nie. Czego on może ode mnie chcieć? Zdecydowałam się pójść. Stanęłam przy płocie i czekałam. – Hej – odwróciłam się, słysząc jego głos. – No, jestem, i co? – wydałam nerwowy śmiech. – Wiesz, że jestem zakochany w Lilianie od dwóch lat, prawda? – zapytał. – Mniej więcej – powiedziałam. – Próbuję ją namówić na randkę, ale ona udaje, że nie istnieję – jego oczy pociemniały. Witaj w moim świecie, kolego, pomyślałam. – Cóż, ona nie gustuje w typach bad boyów – powiedziałam. – Szkoda, bo ona będzie moja – upierał się. – Rób, co chcesz – prychnęłam. – Co chcesz, żebym z tym zrobiła? – zapytałam. – Pomóż mi ją przekonać. Może powiesz mi o niej więcej, żebym wiedział, jak jej zaimponować? – zasugerował. – Nie ma mowy, kolego. Zapomnij – powiedziałam i próbowałam odejść, ale złapał mnie i przycisnął do płotu. – Nie wydaje mi się. Pomożesz mi, czy tego chcesz, czy nie – zażądał. – Chryste! Co z tobą jest nie tak? Ona nie jest zainteresowana. Nie jesteś w jej typie, nie rozumiesz tego? – krzyknęłam. – Posłuchaj… jak ci tam! Jeśli mi nie pomożesz, zadbam o to, żeby twoje życie w tej szkole było koszmarne. Więc idź do domu i dobrze się zastanów, zanim mnie odrzucisz, jasne? – powiedział. Jego ciemne oczy wwiercały się w moje. Poczułam dreszcz. Ten facet nie żartował i prawdopodobnie jest niebezpieczny. Może uda mi się przekonać Lilianę na jedną randkę chociaż. – Okej, w porządku, tylko mnie puść. Zobaczę, co mogę zrobić. A nazywam się Jane, ty palancie! – skrzywiłam się. Puścił mnie i wypuścił powietrze. – Przepraszam, że straciłem panowanie. Czasami trudno mi kontrolować złość – westchnął. Jake? Przeprasza? Świat się kończy. – Cóż, powinieneś się bardziej starać – powiedziałam i uciekłam. Nie wiem, jak mam przekonać Lilianę do umawiania się z tym kretynem. Nie jesteśmy przecież super blisko. Szczerze mówiąc, nawet jej nie lubię. Zawsze była zajęta swoim własnym światem, żeby zwracać na mnie jakąkolwiek uwagę. Jako starsza siostra powinna mnie chronić, być moją przyjaciółką, ale jedyne, co robiła, to mnie ignorowała. Ani razu nie próbowała mi pomóc w moich kompleksach. Może Jake i ona są siebie warci. Zapukałam do drzwi Liliany później tego wieczoru. – Proszę – krzyknęła. – Hej, Lili, mogę z tobą porozmawiać przez sekundę? – zapytałam. – O co chodzi, Jane? – zapytała. – No… um… Zastanawiałam się, co myślisz o Jake'u Morrisie? – O kim? – zapytała. – Wiesz o kim, Jake! Wysoki, muskularny, ciemnobrązowe oczy, trochę przerażający? – opisałam go. – Co o nim myślę? To największy tyran na tej planecie, a jego zachowanie bad boya jest irytujące – oświadczyła. – Dlaczego pytasz o niego? – No… powiedział mi, że bardzo, bardzo cię lubi i chciałby się z tobą umówić – powiedziałam. Zmrużyła na mnie oczy. – Od kiedy przyjaźnisz się z Jake'iem Morrisem? – Nie przyjaźnię się! Chcę tylko pomóc koledze z klasy – zaproponowałam. – Jake jest w ostatniej klasie. Ty jesteś w przedostatniej. Nie chodzicie na te same zajęcia. Co się dzieje, Jane? – zapytała. – Okej, powiem ci. On mi groził, okej! Powiedział, że muszę cię przekonać, bo inaczej… – Bo inaczej co? – zapytała. – Nie wiem! I nie chcę się dowiedzieć. Więc proszę, po prostu umów się z tym facetem – błagałam. – Co? Nie ma mowy! – powiedziała. – No weź, Lily, proszę, zrób to dla mnie! A jeśli on mnie naprawdę skrzywdzi? – powiedziałam. – Zapomnij. Nie ulegnę. W ogóle nie jest w moim typie i nie będę się umawiać z jakimś frajerem tylko dlatego, że się go boisz. A teraz wyjdź z mojego pokoju – powiedziała i wypchnęła mnie z pokoju. Ugh… dlaczego ona musi być dla mnie taka wredna? Moje życie i tak jest wystarczająco trudne, a teraz muszę radzić sobie z Jake'iem przez nią. Nigdy nie mogę na nią liczyć, ani razu. Ale wiedziałam, że Jake nie tak łatwo mi odpuści. Przypomniałam sobie siódmą klasę. Jake poprosił Matta Millera o odrobienie za niego pracy domowej. Zazwyczaj Matt robił to, co mu kazano, bo Jake go bił, jeśli tego nie zrobił. Ale dzień wcześniej biedny Matt dostał grypy i nie przyszedł do szkoły z pracą domową Jake'a. Myślicie, że Jake zaakceptował to usprawiedliwienie? Jasne, że nie. Poczekał na odpowiednią okazję do zemsty. Odbywał się coroczny projekt naukowy i Matt nie mógł się go doczekać. Jego projekt był dobrze przemyślany i szczegółowy. Dzień przed oddaniem projektu Jake zakradł się do klasy i go ukradł, a następnie spalił na boisku baseballowym. Cała ciężka praca Matta zniknęła w kilka sekund. Następnego dnia zostawił notatkę w szafce Matta, żeby dać mu znać, czyje to było dzieło. Cała szkoła o tym wiedziała, ale Jake uszedł z tego z marnymi dwoma dniami aresztu. To tak, jakby dyrektor nie miał ochoty bronić ofiary zastraszania. Boże, nienawidziłam go od tamtej pory. To była tylko jedna z wielu okropnych rzeczy, które robił ludziom. A teraz mam mu pomagać? Wolałabym go utopić w wannie ze święconą wodą.