Габриел шофираше мълчаливо по градските улици, единственият звук, който нарушаваше тишината, беше тихото бръмчене на двигателя на колата. Съзнанието му преповтаряше събитията от вечерта отново и отново, като филмова лента, която не можеше да спре. Адора. Целувката. Усмивката ѝ, начинът, по който изглеждаше толкова уверена в себе си, но някак... несигурна.
Той стисна малко по-силно волана. Не че ср
















