Iris: Powiedzieć, że cierpię, nie byłoby kłamstwem. Serce mnie bolało, a złość, którą czułam, była nieporównywalna z niczym, co kiedykolwiek czułam. Nie mogłam nawet pojechać odebrać Liliany z domu jej dziadków, wiedząc, że oni zaopiekują się nią dziś wieczorem lepiej niż ja. – Iris, otwórz, kurwa, te drzwi – powiedział Dean, waląc w nie po raz dziesiąty tego wieczoru. Nawet nie wiem, jak udało mi