Straciłam rodziców, mając sześć lat, i od tamtej pory mieszkam z ciotką i jej rodziną. Dziś były moje dwudzieste pierwsze urodziny i oczywiście nikt z nich nie złożył mi życzeń. Zamiast tego cała rodzina zorganizowała wycieczkę, z wyjątkiem mnie. Wygląda na to, że celowo mi przypomnieli, że nie jestem kochana. Byłam nikim innym jak służącą. Kiedy wrócili, wyglądało na to, że otrzymali doskonałą wiadomość, ponieważ Ava, moja kuzynka i rozpieszczony bachor, wpadła do swojego pokoju, a następnie pojawiła się w salonie, krzycząc: "Mamo, niebieska sukienka czy czerwona? Nie mogę uwierzyć, że wychodzę za mąż za rodzinę Jeradów!" Pisnęła. "Wiem, twój ojciec był zachwycony, kiedy zaproponowali związek między naszymi rodzinami, to zbuduje nam ogromne pokoleniowe bogactwo!" Ciotka Michelle zgodziła się, poprawiając włosy. "Niedługo tu będą, po prostu załóż jakąkolwiek sukienkę." Na początku byłam zdezorientowana, próbując zrozumieć, co mają na myśli. Nigdy nie słyszałam, żeby byli w ogóle zainteresowani małżeństwem. Zadzwonił nasz dzwonek do drzwi, "oni są tutaj", moja ciotka rozpromieniła się i odwróciła się do mnie z obrzydzeniem, "lepiej się przebierz w coś lepszego." Problem w tym, że to było moje "coś lepszego". Zaczęłam nakrywać stół na rodzinny obiad między moją ciotką a słynną na całym świecie rodziną Jeradów. Ava zawsze miała najlepsze życie, a teraz wychodziła za mąż za miliardera. Wszyscy weszli wyglądając z klasą, moja ciotka i wujek witali ich jeden po drugim. Spojrzałam na trzech wysokich mężczyzn ubranych w garnitury, z pewnością jeden z nich musiał być przyszłym mężem Avy. Usiedli wokół stołu, a pani Jerad, z ciasno upiętym kokiem i w czerwonej sukience, odchrząknęła: "Lance będzie z nami wkrótce, jest bardzo podekscytowany, że będzie częścią waszej rodziny." Więc to nie był żaden z tych mężczyzn. Mogłam sobie tylko wyobrazić, jak wygląda, skoro wszyscy byli wysocy i mieli idealne twarze. Drzwi się otworzyły i wszyscy odwróciliśmy się w kierunku drzwi, tam stał w jednym z najdroższych garniturów noszonych przez ludzkość, starannie ogolona broda, idealna linia szczęki, ale z pewnością nie byłam ślepa. Ten mężczyzna siedział na wózku inwalidzkim. Zobaczyłam takie samo zaskoczenie na twarzy mojej ciotki, wujka i kuzynki. Podjechał na wózku do stołu, "przepraszam za spóźnienie", powiedział najgłębszym głosem, jaki kiedykolwiek słyszałam, ani krzty emocji w tym tonie, ani na jego twarzy, "ale wyciągnięcie wózka z samochodu może być kłopotliwe." Wyjaśnił. "Och, zapomniałam wspomnieć, że Lance jest sparaliżowany od pasa w dół od roku, jego lekarze mówią, że nigdy nie będzie mógł chodzić." Powiedziała pani Jerad. "To faktycznie ogromna informacja, którą pominęłaś," moja ciotka wstała, pociągając Avę za sobą, "przepraszam na sekundę." Obie zniknęły na górze, zostawiając wszystkich, aby jedli w ciszy. Mój telefon zaczął dzwonić w mojej ręce, zobaczyłam, że dzwoni Anton, mój chłopak od dwóch lat. "Muszę odebrać." Przeprosiłam przy stole, jakby kogo to obchodziło. Pospieszyłam na górę do mojego pokoju, składziku bez okien, aby odebrać telefon. "Spotkamy się dziś wieczorem?" Mój chłopak zapytał przez telefon. "Nic nie mogę obiecać, narzeczony Avy okazał się kaleką, więc jestem pewna, że nastrój będzie dziś wieczorem gorszy, opowiem ci o wszystkim później." Rozłączyłam się i kierowałam z powrotem na dół, kiedy usłyszałam pociąganie nosem dochodzące z otwartych drzwi sypialni obok mojego. "Weź się w garść, Avo Canton!" Moja ciotka jęknęła do niej, nie potrafiła ściszyć głosu. "Nie, mamo, nie mogę za niego wyjść!" Ava zawodziła, "Nie mogę sobie tego zrobić, on jest kaleką, byłabym dla niego tylko opiekunką." Pociągnęła nosem. "Musisz, twój ojciec podpisał umowę, oni są imperium wartym miliardy, nasza rodzina nie może stracić tego połączenia." "Ale jak będę miała dzieci? Nie chcę kalekiego mężczyzny." Kontynuowała płacz. Zakryłam usta jedną ręką, tłumiąc śmiech. Zasłużyła na to wszystko, za wszystkie lata, które sprawiła mi piekło. Postanowiłam zostawić je w ich nieszczęściu i zjeść posiłek na dole. To był najlepszy prezent urodzinowy, jaki kiedykolwiek dostałam, widzieć moją kuzynkę płaczącą w ten sposób. Dołączyłam do nich przy stole i wgryzałam się w posiłek, kiedy podniosłam wzrok znad stołu, zamarłam w miejscu. Jego wzrok był utkwiony we mnie, przyszłym narzeczonym Avy, moje serce stanęło w miejscu. Chciałam oderwać od niego oczy, ale nie mogłam, moje nogi zadrżały pod stołem, a towarzyszyło temu uczucie w żołądku, którego nie potrafiłam opisać słowami. Udało mi się odwrócić wzrok dopiero, gdy moja ciotka wróciła z moją kuzynką. Zauważyłam, że Ava zdążyła już poprawić makijaż. "Przepraszamy za zamieszanie, coś się stało," powiedziała moja ciotka, zajmując ponownie miejsce. Uśmiechnęła się promiennie, "Miło cię poznać, Lance, nasza rodzina jest wdzięczna za możliwość bycia jednym z waszą." Nie odpowiedział. Skupił się na swoim posiłku, zachowując się tak, jakby nikogo innego tu nie było. To tylko poprawiało mój dzień, mężczyzna nie dba o nią? To była najlepsza kara w historii. Coraz trudniej było ukryć mój szyderczy uśmiech. "Nasza córka jest podekscytowana, że cię poznała," uśmiechnęła się przy stole i wszyscy odwrócili się, żeby spojrzeć na Avę. Objęła mnie ramionami i wszystkie oczy natychmiast skierowały się na mnie, "to jest nasza córka Ava, i ona będzie twoją narzeczoną."