W salonie Tateów Wanda Tate postawiła Avery Tate, swojej pasierbicy, ultimatum. „Możesz zobaczyć swojego ojca pod warunkiem, że wyjdziesz za Elliota Fostera lub zapłacisz półtora miliona dolarów. Wybór należy do ciebie”. Avery po tych słowach uśmiechnęła się lodowato. „Zmuszasz mnie do poślubienia mężczyzny w stanie wegetatywnym, bo nie możesz znieść myśli, że twoja córka zrobi to samo? I robisz to tylko dla pieniędzy? Śnij dalej, jeśli myślisz, że możesz mnie w ten sposób zastraszyć!” „Więc nie podejmiesz decyzji?” Wanda podniosła głos i wskazała palcem na Avery. „W takim razie zakończę leczenie twojego ojca. Nasza rodzina nie ma już zbyt wielu pieniędzy, więc lepiej zaoszczędzę je na posag dla twojej siostry, niż będę wydawać na umierającego mężczyznę. Przypominam, że jestem jego żoną. Mam prawo w każdej chwili przerwać leczenie”. „Jak śmiesz!” „Fuj! Jeśli chcesz go uratować, zrób, jak mówię, i wyjdź za Elliota”. Twarz Avery zamarła. Wyszła bez słowa. Wanda była podstępną i bezwzględną kobietą, która nigdy nie groziła na próżno. Avery musiała jak najszybciej znaleźć sposób na zdobycie pieniędzy. Wyjęła telefon i zadzwoniła do swojego chłopaka, Cole'a, czując, że on będzie mógł jej pomóc. W końcu Cole był jednym z Fosterów, a także bratankiem Elliota. Jednak jego znajomy dzwonek rozległ się z pobliskiej sypialni. Avery pomyślała, że źle słyszy, bo Cole nie mógł być w jej domu, a tym bardziej w pokoju jej siostry. Avery wciąż jeszcze wahała się, gdy głos jej siostry, Cassandry, powiedział: „To telefon od mojej siostry. Nie odbierzesz, Cole? Co jeśli to coś pilnego?” „A co mnie obchodzi ta suka? Przez trzy lata, co byliśmy razem, nigdy nie pozwoliła mi się z nią przespać, więc pewnie ma jakieś schorzenie. Ale z tobą… Och, nie mogę się ciebie nasycić! Mój wujek jest teraz rośliną i nie żyje mu się już długo. Kiedy wyjdzie za niego i zostanie wdową, namówię ją, żeby cały majątek Fosterów był nasz. Potem będziemy się świetnie bawić”. „Jesteś taki niegrzeczny!” Avery poczuła, jakby uderzył ją piorun. W głowie jej huczało, a wszelkie nadzieje na odwrócenie sytuacji rozpłynęły się w jednej chwili. Jej chłopak, który często deklarował jej miłość, okazał się ją zdradzać, a kobietą, z którą miał romans, była jej siostra. Avery mocno zamknęła oczy, gdy głośne i rozpustne echa namiętności nasilały się z wnętrza pokoju. Niestety, nie była w stanie powstrzymać łez spływających po jej policzkach. Fostersowie byli jedną z najbogatszych rodzin w Avonsville, a Elliot – głowa rodziny – po wypadku sześć miesięcy temu znalazł się w stanie wegetatywnym. Lekarz już jasno dał do zrozumienia, że nie przeżyje do końca roku. Jego matka, Rosalie, nie chciała, żeby umarł kawalerem, więc obiecała astronomiczny posag każdemu, kto zechce go poślubić. Fostersowie byli bogaci, a skoro Elliot był głową rodziny, jego matka nawet nie brała pod uwagę biedniejszych rodzin, mimo że Elliot był w stanie wegetatywnym. Mówiąc wprost, żadna z bogatych panien nie chciała wyjść za umierającego. Zbiegiem okoliczności, ojciec Avery trafił do szpitala z nagłą chorobą, gdy jego firma zbankrutowała. Potrzebne były pieniądze na jego leczenie, więc Wanda, po usłyszeniu wieści o poszukiwaniu żony dla Elliota przez Fosterów, postanowiła wykorzystać jego chorobę do zastraszenia Avery. Avery gwałtownie otarła łzy. Następnie otworzyła mocno zamknięte oczy, ukazując lodowaty wzrok. Była zbyt naiwna. Przez lata znosiła prześladowania macochy i przyrodniej siostry dla dobra ojca. Nawet wierzyła w każde kłamstwo płynące z ust jej słodkiego chłopaka. W tej chwili postanowiła, że już nigdy nie pozwoli sobie wmawiać głupstw! Avery wyjęła telefon i zadzwoniła. „Wyjdę za Elliota”. Trzy dni później odbyła się ceremonia ślubna. Avery była sama na ślubie i przeszła przez kościół w białej welonce i z bukietem w ręku. Od tamtej pory była panią Foster i była nietykalna.