Pogoda w Jedborough City jeszcze przed chwilą była słoneczna i jasna, ale teraz niebo pociemniało. Wyglądało na to, że zaraz zacznie mocno padać. Rebecca Summers z niepokojem czekała na wynik testu w Centralnym Szpitalu. Spóźniała się z miesiączką już tydzień i zastanawiała się, czy wynik będzie taki, jakiego się spodziewała. Nie zwlekając ani chwili, pojechała od razu do szpitala na badanie krwi. Proces oczekiwania na wynik był torturą. Rebecca potajemnie modliła się w duchu, mając nadzieję, że tym razem jej życzenie się spełni i że będzie w ciąży. Była zamężna z Zaynem Moore'em już od trzech lat, ale przez cały ten czas nie mogła zajść w ciążę. W głębi duszy bardzo się tym martwiła. W ciągu ostatniego roku stała się bardzo niespokojna z powodu tego wszystkiego. W tej chwili jej wzrok był przyklejony do ekranu wyświetlającego wyniki laboratoryjne. "Rebecca Summers…" Wreszcie przez głośnik usłyszała swoje nazwisko. W momencie, gdy Rebecca otrzymała wyniki, była w siódmym niebie. Była w ciąży! Byli małżeństwem od trzech lat, a ona wreszcie spodziewała się dziecka Zayne'a. To było wspaniałe. To nie było łatwe. Wyjęła telefon i zadzwoniła do Zayne'a, ponieważ chciała mu przekazać dobrą nowinę. Telefon dzwonił długo, ale nikt nie odbierał. Właśnie wtedy, gdy Rebecca planowała się rozłączyć, nagle usłyszała z telefonu miękki i delikatny głos. "Przepraszam, kto mówi?" Rebecca usłyszała kobiecy głos i zmarszczyła brwi. 'Czy to możliwe, że źle wybrałam numer?' Dlatego od razu powiedziała: "Przepraszam. Pomyliłam się." Po rozłączeniu się Rebecca przyjrzała się uważnie numerowi. 'To nie tak. Przecież dzwoniłam do Zayne'a. Dlaczego odebrała kobieta?' Przez chwilę była oszołomiona, a w jej sercu zaczęło fermentować dziwne uczucie. Najpierw chciała zadzwonić jeszcze raz. Jednak, gdy zobaczyła pogodę na zewnątrz, pośpieszyła do lekarza z wynikiem. Po tym, jak lekarz ponownie potwierdził wynik, wreszcie się uspokoiła. W drodze do domu pogoda była fatalna. Lało jak z cebra. Rebecca zatrzymała taksówkę, aby wrócić do domu. Przez okno samochodu zdała sobie sprawę, że deszcz wcale nie ustaje. Krople deszczu spływały po szybie samochodu, tworząc tam wodne zasłony. Gdy czekała na światłach, deszcz w końcu trochę zelżał. Odruchowo podniosła głowę i spojrzała. Nagle w jej polu widzenia pojawił się znajomy samochód i zobaczyła tablicę rejestracyjną. 'Czy to nie samochód mojego męża?' W Jedborough Zayne był potentatem biznesowym znanym wszystkim. Wszyscy dobrze znali również jego samochód. Rebecca lekko pochyliła się do przodu. Niejasno widziała kobietę z długimi włosami siedzącą na siedzeniu pasażera w samochodzie. Co więcej, w tej chwili kobieta wydawała się przytulać do Zayne'a. Rebecca wyraźnie widziała tę scenę, ponieważ samochód był blisko, a deszcz zelżał. Czuła, jakby jej serce pękało. To było straszne. "Wszystko w porządku?" Kierowca spojrzał na kobietę, która nieco zbladła, w lusterku wstecznym i zapytał. Była w transie. Dlatego kierowca zapytał ją z troską. Rebecca mocno trzymała w ręku wynik testu. Zmusiła się, by potrząsnąć głową. "Jest… w porządku." Dom Zayne'a i Rebeki był willą na przedmieściach z piękną scenerią. Rebecca w ogóle nie pamiętała, jak dostała się do willi. Kiedy dotarła do domu, odłożyła rzeczy na miejsce i usiadła na kanapie. Po chwili zastanowienia w końcu zebrała się na odwagę i zadzwoniła. "Halo, Zayne. Chcę ci coś powiedzieć…" Połączenie zostało odebrane, ale ledwo zdążyła powiedzieć kilka słów, zanim zostało przerwane. Wyglądało na to, że niechętnie odbierał jej telefon. Wkrótce serce Rebeki ogarnął gorzki ból.