Prawdę mówiąc, szczerze niechętnie z nim rozmawiała o sprawach finansowych, ale wydawało się, że doszła do ściany. Dlatego mogła się tylko na to przygotować. Rebecca była tak pochłonięta swoimi myślami i całkowicie zanurzona we własnym świecie, aż zapaliły się latarnie uliczne, a świat na zewnątrz pociemniał. Jednak Zayne nadal nie wracał do domu. Rebece wydawało się, że siedziała tam bardzo długo. Spojrzała na zewnątrz i lekko się zmarszczyła. Początkowo chciała do niego zadzwonić, ale po krótkim namyśle zrezygnowała. Próbowała tego wcześniej, ale on nie lubił, żeby mu przeszkadzano. "Zoey, zjem pierwsza." W rzeczywistości Rebecca nie miała nastroju na posiłek, ale kiedy pomyślała o dziecku, zdała sobie sprawę, że nie może go traktować niesprawiedliwie. Ale po kilku kęsach Rebecca nie mogła zmusić się do zjedzenia kolejnego. Była północ, a Rebecca nadal siedziała na sofie i czekała. Nagle usłyszała, jak ktoś otwiera drzwi. Wkrótce w drzwiach pojawiła się wysoka i krzepka postać. Rebecca początkowo opierała się o sofę. Została obudzona dźwiękiem otwieranych drzwi, więc natychmiast usiadła. To był on. Wrócił do domu. Rebecca natychmiast usiadła. "Zayne, wróciłeś?" "Hmm. Dlaczego nie śpisz?" Zayne lekko się zmarszczył, wydając się nieco niecierpliwy. "Czekałam na ciebie. Muszę ci coś powiedzieć." Rebecca usłyszała frustrację w jego słowach. Z niepokojem zacisnęła pięści. "Jestem bardzo zmęczony. Porozmawiajmy o tym jutro." Zayne wydawał się bardzo zmęczony i wyglądało na to, że wcale nie chce jej słuchać. Rebecca wiedziała, że to jej jedyna szansa, ponieważ następnego dnia Zayne będzie jeszcze bardziej zajęty. "To zajmie chwilę. Zayne, mój ojciec poręczył dług innej osoby. Teraz ta osoba uciekła, a wierzyciele przyszli do mojego ojca, żądając siedemset siedemdziesiąt tysięcy dolarów. Jest teraz u kresu wytrzymałości. Czy mógłbyś mu pomóc?" Rebecca pospiesznie opowiedziała mu o wszystkich szczegółach zdarzenia. Potem spojrzała na niego z nadzieją. Szczerze mówiąc, dla rodziny Summers była to astronomiczna kwota, ale dla Zayne'a to tylko drobne. "Rebecco, myślisz, że moje pieniądze przychodzą łatwo?" Zayne uśmiechnął się sarkastycznie. Jego słowa brzmiały jak sztylet i przeszyły jej serce. Podniosła głowę i spojrzała Zayne'owi w oczy. Ta para czarnych oczu była niezgłębiona. Teraz, gdy na nią patrzył, jego oczy były bardzo wyniosłe. Chociaż byli małżeństwem od trzech lat, nigdy go tak naprawdę nie zrozumiała. Wyglądało na to, że tylko ona ciężko pracowała, aby utrzymać to małżeństwo. "Zayne, czy mogę od ciebie pożyczyć? Mój tata jest teraz w szpitalu. Czy mogę ci spłacić w przyszłości?" Głos Rebecci brzmiał, jakby go prawie błagała. Nie miała innych możliwości. Gdyby miała inny sposób, nie szukałaby pomocy u Zayne'a. "Zayne..." Widząc, że milczy, Rebecca nie mogła się powstrzymać od odezwania się do niego. Zayne wyglądał chłodno, bez cienia uczuć. "Każdy powinien zapłacić cenę za to, co zrobił."