**Perspektywa Tristana** Cris usiadła, nerwowa, jak powinna być. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz byłem dla niej taki. Wątpię, czy zrobiła cokolwiek złego, kiedy była młodsza, żebym wyładował na niej swój gniew. Siedziała wyprostowana, patrzyła na mnie wyczekująco. W jej oczach malował się ten smutek. – Kto dał ci prawo mówić Maggie o naszym lekarzu i osobistych sprawach? – zapytałem. – Nikt. – Spo