Kiedy Brent poczuł na sobie lodowate spojrzenie Ethana, musiał się wytłumaczyć. „Pan Miller, jest z Everly”. To, że Olivia spędzała czas ze swoją najlepszą przyjaciółką, Everly, nie było niczym niezwykłym. Ethan poprosił Brenta, żeby śledził Everly na Instagramie, monitorując w ten sposób poczynania Olivii. Podczas wyjaśnień Brent pokazał szefowi post Everly na Instagramie. Na jednym ze zdjęć Everly prezentowała swoje przyciągające wzrok różowe loki, ale Ethan natychmiast skupił uwagę na Olivii, która na zdjęciu prezentowała zupełnie inną stylizację. Obcięła włosy na krótko, na jeżyka z przedziałkiem na środku, co – w połączeniu z jej delikatną buzią – sprawiało, że wyglądała bardziej melancholijnie niż zwykle, tracąc swoją pogodną aurę. Jej oczy były spuszczone w dół, a przez koszulę typu oxford widać było obojczyk. Jej piękno miało w sobie coś wręcz sakralnego. Podpis pod zdjęciem brzmiał: „Odradzam się”. Ethan zdał sobie sprawę, że jego palce lekko drżą. Po roku nękania przez nią powinien poczuć ulgę, że chce odejść. Ale dlaczego zamiast tego czuł się duszony? Przypomniał sobie, że jego siostry już nie ma. Olivia nie miała prawa deklarować swojego „odrodzenia”. Przekonał samego siebie, że nie czuje się źle z powodu Olivii – po prostu chciał zemsty. Nie skończył jeszcze jej dręczyć i nie pozwoli na to, żeby mu to umknęło. Zanurzony w swoich myślach, został przerwany przez uwagę Brenta. „Pani Hilton przyprowadziła panią Miller do klubu Dark Horse”. Brent kliknął w post na Instagramie, na którym widać było Olivię leniwie leżącą na miękkiej kanapie w słabo oświetlonym pomieszczeniu, podczas gdy przystojny młody mężczyzna w białym ubraniu klęczał przed nią na jednym kolanie i karmił ją winogronami. Ethan prawie zgniótł telefon po obejrzeniu zdjęcia. „Jedź do klubu”. Powietrze zrobiło się mroźne, a on nie mógł przestać myśleć o młodym mężczyźnie w białym. Wiedział, że sprawi, że Olivia osłabnie w kolanach, kiedy założy białą koszulę, a ona czasami szkicowała wizerunek jego nastoletniego „ja” w białej koszuli. Właśnie wtedy zdał sobie sprawę, że wcale nie chce rozwodu. Nie tylko to, ale chciał ją też zatrzymać u swojego boku na zawsze. Chciał poddawać ją codziennej torturze, aby odpokutować za grzech Jeffa. Podczas gdy Ethan się wściekał, Brent wstrzymywał oddech w samochodzie. Był zdezorientowany sytuacją. W ciągu ostatnich dwóch lat Ethan był dobry dla Mariny i spełniał wszystkie jej żądania, ale nie wydawał się odczuwać do niej żadnego uczucia. Z drugiej strony Ethan ignorował Olivię, ale Brent mógł powiedzieć, że ona jest jego jedyną prawdziwą miłością. Niestety, Ethan, zaślepiony nienawiścią, zrobiłby wszystko, żeby skrzywdzić Olivię. Kiedy Ethan pośpiesznie przybył do klubu Dark Horse, obu kobiet nigdzie nie było. Najwyraźniej Olivia musiała zawieźć Everly do domu, ponieważ ta zrobiła scenę po tym, jak się upiła. Nie wiedząc, że je przegapił, rozkazał swoim ludziom rozejrzeć się, ale nic nie znaleźli. Brent zadzwonił do hoteli w całym mieście i nic nie uzyskał. „Pan Miller, musiała znaleźć nowe miejsce na pobyt z wyprzedzeniem. Znalezienie mieszkania bez agenta zajmie trochę czasu”. Wyraz oczu Ethana przyciemniał się, gdy zdał sobie sprawę, że planuje na dobre odejść po otrzymaniu odszkodowania. „Zajmij się tym! Znajdź ją, bez względu na to, ile to kosztuje!” Dobrą wiadomością było to, że Olivia nie opuściła lokalu z męskim eskortem. Mimo to osoby, które zabawiały Olivię, zostały związane i przyprowadzone do Ethana, który zapalił cygaro i wpatrywał się w dwóch drżących mężczyzn przez kłęby dymu. „Podnieście głowy”. Nieszczęśni mężczyźni nigdy nie myśleli, że wpadną w kłopoty z wielkim graczem. Drżąc gwałtownie, jąkali się: „P-pan Miller”. „Gdzie jej dotknęliście?” „N-nie, nie dotykaliśmy. Pani nie lubiła dotyku i trzymała się od nas na dystans. Wypiła kilka drinków, zanim wyszła z przyjaciółką”. Ethan chichotał i uniósł brodę jednego z kelnerów. Przestudiował twarz młodego mężczyzny, pokrytą makijażem. Mężczyzna pachniał też mdłym i tanim perfumami. Ethan zauważył: „Dlaczego miałaby jeść winogrona podawane jej przez takiego taniego, śmieciowego mężczyznę jak ty?” Młody mężczyzna był na skraju łez. Ethan pogorszył sprawę, ogłaszając: „Odcinać mu palce”. „Pan Miller, proszę, oszczędzę mnie!” Na szczęście Brent interweniował i pokazał Ethanowi nagrania z monitoringu salonu. „Pani Miller nie miała z nimi kontaktu fizycznego”. Dwóch mężczyzn już szlochało. Nie spodziewali się, że zostaną pozbawieni palców tylko dlatego, że nakarmili swoją klientkę winogronami. Chcieli tylko przyczepić się do jakiejś bogatej kobiety, otrzymać swoją część pieniędzy i wygodnie przejść na emeryturę. W końcu dzisiaj powitali piękną i stylową młodą damę, ale niestety, nawet na nich nie spojrzała, mimo ich największych starań, by ją poderwać. Nie tylko to, ale mieli też do czynienia z diabłem po jej odejściu. Mówiąc o pecha! Ignorując ich, Ethan wrócił do swojego samochodu i bez celu jeździł po mieście. Gdzie pójdzie Olivia, skoro nie miała gdzie się zatrzymać? Po tym, jak Jeff został umieszczony na OIOM-ie, nie musiała być w szpitalu, żeby się nim opiekować. Jej telefon był wyłączony. Bezradny, pojechał do prawie wszystkich miejsc, które wcześniej odwiedzili. Po bezowocnych poszukiwaniach wrócił do ich nowożeńców. Tej nocy zatrzymał się tam tylko na krótko. Minęło już trochę czasu od jego ostatniej wizyty w willi. Zostały tylko meble; wnętrze wydawało się nieskazitelne i pozbawione ludzkiego dotyku. Codziennie układała świeże kwiaty na stole w jadalni, ale nawet wazon zniknął. W pustym i samotnym głównym pokoju jej obecność została usunięta ze wszystkich ich zdjęć ślubnych. Na zdjęciach pozostał tylko Ethan, wyglądający jednocześnie niesamowicie i samotnie. Nawet po bankructwie Fordhamów nigdy nie zabrała żadnych firmowych ubrań, które jej kupił, i spakowała tylko kilka tanich ubrań. Wtedy przypomniał sobie, że nakazał odebrać luksusowe torby i biżuterię z willi. Zwróciła mu też swój diamentowy pierścionek. Była to jej jedyna posiadłość warta czegoś. Jej szczoteczka do zębów, kubek i ręczniki zniknęły z łazienki. Jego elektryczna szczoteczka do zębów wyglądała samotnie na półce. Następnie podszedł do pokoju dziecięcego, który niegdyś był wiarą Olivii, nie zauważając, że dłonie lekko mu się pociły. Drzwi zatrzasnęły się, a on został powitany pustym pokojem dziecięcym, widokiem, który zmroził mu krew w żyłach. Zerwała wszystkie więzi z nim. „Pan Miller, proszę się nie martwić. Sprawdziłem u wszystkich przewoźników lotniczych, kolejowych i autobusowych. Nie ma śladu po pani Miller kupującej bilety w żadnym miejscu. Skoro pan Fordham nadal przebywa na oddziale, nie opuści miasta”. Ethan z opóźnieniem dowiedział się, dlaczego nie zabił Jeffa, mimo że był w pełni zdolny do tego. Być może podświadomie czuł, że Jeff jest piętą achillesową Olivii. Trzymając Jeffa przy życiu, mógł trzymać Olivię pod kciukiem. „Znajdź ją i przyprowadź do mnie”. „Rozumiem”. Ethan położył się na łóżku w głównej sypialni. Noce, kiedy spali osobno, były dla niego też trudne. Chociaż wiedział, że Olivia jest niewinna, nie mógł zapomnieć o tym, że jest spokrewniona z Jeffem. Jej szczęście przypominało mu o jego biednej siostrze. To była wina Olivii, że urodziła się jako córka Jeffa, i powinna ponieść odpowiedzialność za grzech ojca. Odczuwał równie intensywną miłość i nienawiść do niej, uwalniając swoje tłumione żale i gniew poprzez jej dręczenie. Być może nadszedł czas na nową karę.