– Myślałem, że mówiłeś, że będzie tu na czas? – krzyknął Xavier przez telefon do swojego asystenta Briana. Lekarze powiedzieli mu, że jego dziadkowi zostały ledwie dwa tygodnie życia. Xavier skłamał dziadkowi, że ma dziewczynę. Jego dziadek powiedział, że dziewczyna ma zostać poślubiona i przedstawiona mu przed jego śmiercią, aby mógł przekazać firmę z rąk specjalisty od zarządzania na jego imię. Jego dziadek wiedział, jak odpowiedzialnym człowiekiem jest Xavier, ale obawiał się, że jeśli odejdzie z tego świata, Xavier zostanie zupełnie sam, a później firma opuści ród Delgadów. Dawson (dziadek Xaviera) postanawia, że zamiast tego, by Xavier w dłuższej perspektywie oddał firmę, to on sam przekaże ją w ręce tych, którzy potrafią nią zarządzać. Przewróciłby się w grobie, gdyby Xavier zrezygnował ze swojej ciężkiej pracy i potu. Wolałby zrobić to sam. Xavier wiedział, że jest to winien swojemu dziadkowi. Kiedy jego rodzice zginęli w strasznym wypadku samochodowym, który odebrał im życie, mieszkał z dziadkiem, który robił wszystko, by się nim zaopiekować. Chciał, aby firma pozostała w rodzinie, i to skłoniło go do zawarcia małżeństwa. Jego asystent Brian opowiedział mu o usłudze małżeństwa kontraktowego, w której płaci się za posiadanie żony na jakiś czas. Posunął się naprzód i podpisał kontrakt z przypadkową kobietą z tej usługi na rok. Miała wyjść za niego za mąż bez żadnych zobowiązań, a następnie polubownie się rozwieść po roku. Był przed sądem, ale przypadkowa kobieta zniknęła bez śladu. Był zdezorientowany i wściekły na to marnowanie czasu. Musiał dziś zabrać swoją nową żonę do dziadka. Spojrzał na zegarek i westchnął zirytowany. – Przepraszam, sir. Spróbuję się z nią ponownie skontaktować – powiedział Brian i zakończył rozmowę. – Co za strata mojego cennego czasu – westchnął głośno i zirytowany Xavier. Nienawidził marnowania czasu i nie mógł uwierzyć, że dziewczyna zniknęła bez śladu po otrzymaniu częściowej zapłaty za kontrakt. Zadzwonił telefon i bez wahania odebrał połączenie. – I? – warknął na swojego sekretarza. – Jej firma nie może się z nią skontaktować – odpowiedział Brian. – Obecnie jest nieosiągalna. Może wrócisz i przełożymy termin z firmą? Wyślą nam kogoś innego – powiedział Brian. Miał szczęście, że miał już dobre relacje ze swoim szefem, bo inaczej już by się posikał. – Nie opuszczę tego miejsca bez aktu małżeństwa – odpowiedział Xavier. Nie chciał celowo wywierać presji na swojego asystenta. Potrzebował po prostu natychmiastowych rezultatów. – Wyjdę za ciebie – usłyszał Xavier. Odwrócił się i zobaczył piękną kobietę z czarnymi, błyszczącymi oczami. Spojrzał na nią i pomyślał, dlaczego miałaby to robić dla obcego. – Wyjdę za ciebie – powiedziała ponownie Jessica.