Kiedy drzwi biura zamykają się za Bryantem, potrzebuję kilku minut, żeby znowu napełnić płuca powietrzem. Są kompletnie puste. To on tak działa, to chyba my tak działamy razem. Wysysamy tlen prosto z pokoju. Zużywamy każdą jego kroplę, żeby istnieć obok siebie pod ciężarem uczuć. Miłości. – Co ja mam zrobić? – szepczę, ocierając wilgotne oczy. Odwracam się na krześle i patrzę na jego komputer, któ