"Moja babcia chce, żebym cię poślubił, a potem opiekował się tobą i twoimi dziećmi do końca życia. Zgadzasz się mnie poślubić?" Elliot wypalił bez ogródek. Mimo że mówił o małżeństwie, jego spojrzenie było obojętne; zachowywał się, jakby po prostu brał na siebie odpowiedzialność. Anastazja, nagle rozbawiona, potargała swoje długie włosy i spojrzała na mężczyznę naprzeciwko. "Przyjrzyj mi się dobrze. Czy wyglądam na typ osoby, która nigdy nie wyjdzie za mąż?" Była bardzo piękna. Właściwie, nie byłoby przesadą stwierdzenie, że była absolutnie oszałamiająca. "Panno Tillman, czy nie chce mnie pani poślubić?" Elliot poruszył kącikiem ust i cicho odetchnął z ulgą. "Mimo że jesteś potężny i przystojny, nie obchodzisz mnie," Anastasia odpowiedziała bardzo pewnie. Na przystojnej twarzy Elliota pojawiło się lekkie zaskoczenie. Wyglądało na to, że w ogóle nie pociągał tej kobiety. No cóż, i tak to jest dokładnie taki wynik, jakiego chciałem. Jak sobie życzył, nie czuli do siebie pociągu. "Mam nadzieję, że odwiedzi pani moją babcię osobiście, panno Tillman." W końcu tylko ta kobieta mogła odrzucić życzenia jego babci, ponieważ w głębi serca był również odpowiedzialny za inną kobietę. Anastazja zastanawiała się przez kilka sekund, a następnie zapytała ze zmrużonymi oczami: "Naprawdę przejąłeś Grupę QR International?" "Od teraz będę twoim szefem, więc nie martw się. Zaopiekuję się tobą." Elliot wyraził, że mimo iż nie może jej poślubić, zaopiekuje się nią w pracy. Słysząc to, Anastasia zamrugała. "Dobrze, zróbmy tak! Do widzenia, panie prezesie Presgrave." Elliot ponownie zdziwił się jej słowami. Nigdy wcześniej żadna kobieta nie zignorowała go tak ostentacyjnie. W ten sposób Elliot wstał i wyszedł. Kiedy to zrobił, Anastasia cicho westchnęła. Nagle Grace zapukała do drzwi i zapytała: "Anastazjo, o czym rozmawiałaś z prezesem Presgrave? Czy on bardzo cię lubi?" "Kto tak powiedział?" "Wszyscy mówią, że wpatrywał się w ciebie na sali konferencyjnej," Grace poinformowała Anastazję z najświeższymi plotkami. Kiedy Anastasia to usłyszała, zirytowała się. Wyglądało na to, że Elliot sprawia jej kłopoty w pracy. Jako szef powinien być dobrym szefem. Ona po prostu będzie dla niego pracować, a on nie powinien pokazywać się jej w przyszłości. Stojąc przed oknem sięgającym od podłogi do sufitu, Anastasia podniosła telefon i zadzwoniła do ojca. "Halo! Czy mogę wiedzieć, kto mówi?" Znajomy głos dobiegł z drugiej strony. Anastazja poczuła pieczenie w nosie, gdy zawołała do rozmówcy: "Tato, to ja. Anastasia." "Anastazja? Ty... Gdzie byłaś przez ostatnie pięć lat? Nie mogłem cię znaleźć." Francis był mile zaskoczony. Teraz, gdy ojciec i córka nawiązali kontakt, jakakolwiek nienawiść mogła przetrwać? Oczy Anastazji wypełniły się łzami, gdy powiedziała: "Tato, przepraszam. Przez te wszystkie lata mieszkałam za granicą, a teraz wróciłam do pracy w kraju." "Dobrze, ważne, że wróciłaś. Kiedy wrócisz do domu?" "Z-zaraz wrócę do domu." "Dobrze, ważne, że jesteś zdrowa i bezpieczna. To moja wina. Nie powinienem był cię wyrzucać." "Zapomnijmy o przeszłości." Anastasia go pocieszyła. Przeszła przez wszystkie trudy i nie chciała już o nich myśleć. "Dobrze, wróć do domu tak szybko, jak to możliwe!" Francis westchnął. Anastasia odłożyła słuchawkę i wzięła głęboki oddech. Właściwie to jeszcze nie chciała wracać do domu. Wystarczyło jej, że jej ojciec był zdrowy i bezpieczny. W tym momencie Larry zapukał do drzwi i wszedł z pudełkiem w rękach. "Anastazjo, przyszedłem ci coś przynieść." Anastasia ze zdziwieniem spojrzała na pudełko, które położył na stole. "Co to jest?" "Zgadnij." Anastasia spojrzała na pudełko z napisem "Rezydencja w Chmurach nr 1". Brzmiało to jak nazwa budynku. "Lepiej powiedz mi wprost!" Anastasia uśmiechnęła się; nie chciała zgadywać. "Rezydencja w Chmurach nr 1 to luksusowy, duży apartament o powierzchni 370 metrów kwadratowych, wart 120 milionów złotych. To najwyższej klasy nieruchomość, wystawnie odnowiona i urządzona luksusowymi dekoracjami, gotowa do zamieszkania. Zasługujesz na to." Larry skończył mówić i otworzył pudełko. W środku było sześć kluczy i karta do drzwi. Anastasia zmarszczyła brwi. "Czy to jest dla mnie?" "Anastazjo, to specjalny dodatek od prezesa Presgrave. Zmienił twoje miejsce zamieszkania na apartament w Rezydencji w Chmurach nr 1. Czy nie jesteś zaskoczona i podekscytowana?" "Zabierz to; nie potrzebuję tego." Anastasia odmówiła chłodno. Nie chciała przyjmować żadnych przysług od rodziny Presgrave. Kiedy zmarła jej matka, przeżyła bardzo bolesne dzieciństwo. Jej matka zmarła śmiercią honorową, a ona straciła swoją najbliższą ukochaną osobę. Słysząc jej odmowę, Larry oniemiał na kilka sekund. Czy ona właśnie odrzuciła tak niesamowity dodatek? "Anastazjo, nie żartujesz, prawda? To dodatek tylko dla ciebie!" Larry miał 35 lat i był singlem. On również zakochał się od pierwszego wejrzenia w Anastazji, która była młoda i piękna, ale nie spodziewał się, że Elliot już go wyprzedził. "Powiedz prezesowi Presgrave, że nie potrzebuję specjalnego traktowania w firmie." Po tych słowach Anastasia przesunęła pudełko w stronę Larry'ego i powtórzyła swoje słowa. "Zabierz to." "Nie rób mi tego. Jak mam mu to powiedzieć? Po prostu to przyjmij!" Larry widział, że Elliot jest zainteresowany Anastazją. Jednak Anastasia nadal stanowczo mówiła: "Odeślij to. Naprawdę tego nie potrzebuję. Dziękuję." Kiedy Larry zobaczył, że mówi poważnie, musiał zabrać pudełko. W tym momencie Elliot nie wrócił do pracy w swojej firmie Dominion Corporation, ale zaczął pracować w głównym biurze Bourgeois. "Panie prezesie Presgrave, Anastasia nie chce tego przyjąć, cokolwiek bym nie powiedział," Larry poinformował bezradnie. "Dobrze." Ciemne oczy Elliota były zamglone. Spodziewał się tego, ale najlepiej byłoby, gdyby mógł spłacić swój dług materialnymi rzeczami, aby nie musiał wiązać się z Anastazją małżeństwem. W rezydencji Tillman Francis właśnie wrócił. Spojrzał na żonę oglądającą telewizję na sofie, a następnie szczęśliwie westchnął i powiedział: "Naomi, odebrałem dzisiaj telefon. Zgadnij od kogo?" "Od kogo?" Naomi spojrzała na niego z ciekawością. "Od Anastazji! Przez te wszystkie lata mieszkała za granicą. Nic dziwnego, że nie mogłem się z nią skontaktować," powiedział radośnie Francis. Nie zauważył, że wyraz twarzy jego żony nagle się zmienił, a uraza w jej oczach wzrosła. "Dlaczego wciąż o niej myślisz? W przeszłości cię zawstydziła, więc nie pozwól jej wracać do tego domu." "Naomi, od jakiegoś czasu myślę i czuję, że ona nie jest taka. Musi być jakieś nieporozumienie, a w każdym razie minęło już tyle lat. Po prostu puśćmy to w niepamięć!" "Jakie nieporozumienie? Erica sfotografowała ją często przebywającą w tego rodzaju miejscach w środku nocy. Dowody są niepodważalne." Naomi naprawdę nie spodziewała się, że Anastazja, która została wyrzucona, wróci teraz. Czy zauważyła rozwój naszej firmy i wróciła, aby konkurować o majątek rodzinny? Hmph! To wszystko należy do mojej córki. Będę trupem, zanim Anastazja położy na tym rękę! Widząc, że jego żona nie jest szczęśliwa, Francis nic więcej nie powiedział i poszedł na górę, trochę zmęczony. Wtedy Naomi szybko podniosła telefon i wykręciła numer do swojej córki. "Hej! Mamo." "Erica, zgadnij, kto wrócił?" "Kto?" "Ta mała suka Anastazja skontaktowała się dzisiaj z twoim tatą. Wróciła." "Co? Jak ona w ogóle może wrócić?" "Musiała upatrzyć sobie majątek naszej rodziny i chce wrócić po kawałek tortu. Ze mną tutaj nawet nie dotknie tego palcem." Naomi prychnęła chłodno, jej twarz była pełna goryczy. "Byłam w stanie ją wyrzucić pięć lat temu, więc nawet jeśli wróci, nadal mogę ją znowu wyrzucić." Erica również była tego bardzo pewna.