Wjeżdżam na dyskretny podjazd, ukryty między dwoma opuszczonymi budynkami, i gaszę silnik. W środku skinam raz głową recepcjonistce – trochę ochroniarz, trochę iluzja recepcji – i kieruję się do prywatnej windy z tyłu. Przeciągam czarną kartą dostępu przez skaner. Winda ożywa z cichym szumem i zabiera mnie w dół. W momencie, gdy drzwi się rozsuwają, powietrze się zmienia. Gęstsze. Cieplejsze. Piwn