"O mój Boże, Daniel," wypluwam, czerwieniąc się jak burak i pochylając się przez stół. "Mówisz poważnie? Przed kawą?" On odchyla się na krześle i mierzy mnie wzrokiem. "Co, myślisz, że kawa to poprawi?" "Tak," odpowiadam, porywając jego maleńką filiżankę espresso i szybko ją opróżniając. Nieważne, on, ja tego potrzebuję bardziej. Daniel otwiera lekko usta, widząc, co zrobiłam. "Fay!" narzeka, "