Przejście do perspektywy Rolfa Titusa Patrząc na śpiącą partnerkę, wypuściłem głęboki oddech, wstałem i podszedłem do okna. Wpatrując się w księżyc, nawet nie zdałem sobie sprawy, kiedy moje nogi przestały utrzymywać ciężar ciała, więc musiałem oprzeć się o ścianę, by nie upaść. Emocje, które powstrzymywałem od spotkania z Kurtem, sprawiły, że uroniłem łzy, pozwalając im płynąć w żałobie nad tym,