Wiatr w regionie wiał mocno. Liczba gości sprawiła, że obrona i ochrona regionu była wzmocniona nie tylko dwukrotnie bardziej niż zwykle, ale nawet trzykrotnie, a momentami czterokrotnie, tak aby nic nie poszło źle i nie doprowadziło do fatalnych konsekwencji. 15 Alfów z kilku regionów i 1 Król Alf zgromadzonych w jednym miejscu to łatwy cel dla złych ludzi i łotrów pragnących chaosu, więc oczywiście trzeba być przygotowanym. Atmosfera była napięta od momentu przybycia Króla Alf, a Alfowie mentalnie przygotowywali się na słowa, które – jak wierzyli – mogły ich zabić. Słyszałam o nim wiele, o Królu Alf; jest nawet książka o tym, jak brutalnie i bezlitośnie eliminował swoich wrogów, dzięki czemu królestwo wilkołaków stało się tak potężne, jak jest teraz. Zgaduję, że posiadanie partnerki bez wilka byłoby jego słabością, dlatego nienawidzi myśli o tym, by mieć mnie u swego boku. Nie wiem, czy to jest jego powód? Ale to wciąż niewłaściwe; jeśli jest naprawdę silny, ochrona mnie powinna być dla niego łatwizną, prawda? Nieważne, Gwen, nie myśl już o tym, odpuść... Jesteś silną kobietą, lekarką i zasługujesz na innego mężczyznę i bycie szczęśliwą z kimkolwiek, skoro twój przeznaczony cię nie chce. Klik... Wejście do mojego starego pokoju przywołało wspomnienia... Małe łóżko w rogu, biurko i mała biblioteczka wypełniona książkami, bo czytanie to jedna z moich ulubionych rzeczy. Dopiero teraz zdałam sobie sprawę, że mam aż tyle książek? Moja walizka była już w sąsiednim pomieszczeniu, w garderobie, a ja przeszłam do kolekcji zdjęć w pobliżu biurka. Wisiciały tam moje zdjęcia z młodości z Ryanem, Rickiem, Alice i rodzicami. Uśmiechnęłam się do nich, zanim rzuciłam się na łóżko i wypuściłam długi oddech. Powrót do domu... Wow, 5 długich lat studiowania medycyny, nigdy nie myślałam, że tu wrócę. Łup.. Łup.. Łup… Moje serce wciąż bije szybko. Chyba świadomość, że twój przeznaczony, który cię odrzucił, też tu jest, sprawia, że się denerwuję. Nie wiem, jak zareaguje, gdy dowie się, że tu jestem. Czy wiedział, kim jestem, zanim tu przybył? Czy wiedział, kim jest mój ojciec, zanim tu przybył? Nieważne, Gwen, zapomnij o nim! Zamierzałam tylko na chwilę zamknąć oczy, ale zmęczenie wzięło górę i nie zorientowałam się, kiedy zasnęłam. Dzyń.. Dzyń.. Dzyń…!!! Dźwięk telefonu obudził mnie i ze zdziwieniem zobaczyłam, że jest już 19:00. – SZLAG, zasnęłam!!! – krzyknęłam i pośpiesznie zaczęłam się szykować. Wzięłam szybki prysznic, po czym w pośpiechu wzięłam jakieś ubrania z garderoby, marudząc, że nie otworzyłam jeszcze walizki. Przejrzałam w biegu stare ubrania i ostatecznie zdecydowałam się na niebieską sukienkę, którą miałam na zakończenie liceum – była bardzo ładna, bo podkreślała moje oczy tego samego koloru. Zapomniałam zapytać, gdzie rozpocznie się wydarzenie i pomyślałam, żeby udać się do sali na 2. piętrze, ale zastałam ją pustą. CHOLERA! Wtedy jeden z ochroniarzy wstał i poinformował mnie, że kolacja odbędzie się w głównym ogrodzie. Biegnąc i dziękując, pospieszyłam na miejsce i przeklinałam się w duchu, widząc, że jest tam już mnóstwo ludzi. Mam nadzieję, że nie jestem spóźniona, mam nadzieję, że nie jestem spóźniona, mam nadzieję, że nie jestem spóźniona, mam nadzieję, że nie jestem spóźniona – mamrotałam w biegu. Ale jak zwykle szczęście nie było po mojej stronie, bo zobaczyłam postawną postać stojącą przed moimi rodzicami, którzy wyglądali na spiętych. Łup.. Łup.. Łup...! O moje serce, proszę, ucisz się!! Niech to szlag... Szlag...!!! CZY TO ON?!!! Próbuję zachować spokój i nie okazywać nerwów, ale moje serce zdaje się mieć własny rozum, bo bije jak szalone. Cholera! Uspokój się, Gwen!! – próbuję się uspokoić, ale to tylko pogarsza sprawę. Cholera! Ludzie to usłyszą!!! – Nie wiem, co cię tak denerwuje, ale wiem, że każdy mógłby usłyszeć bicie twojego serca. Wstrzymałam oddech i odwróciłam wzrok, by napotkać mojego starego przyjaciela, Daniela, stojącego obok mnie z uśmieszkiem na twarzy. – Dan, zaskoczyłeś mnie. – Witaj z powrotem, mała – przywitał mnie szerokim uśmiechem, zanim mocno mnie uściskał. Zachichotałam. – Wciąż czarujący, jak widzę. – Zawsze, skarbie – odpowiedział mrugnięciem oka, a ja nie mogłam powstrzymać śmiechu. Daniel to kobieciarz, ale jest moim dalekim kuzynem i byliśmy blisko od małego, więc rozmawianie z nim w ten sposób to coś, co robiliśmy od zawsze. Wiem o jego przygodach, a on traktuje mnie jak młodszą siostrę. – Dlaczego nie stanęłaś z rodziną, by powitać Króla Alf? – zapytał, a ja tylko wzruszyłam ramionami. – Powinnam? – zapytałam, a Daniel wiedział, że zawsze nienawidziłam być kojarzona z rodziną Alfy. Zachichotał tylko i poklepał mnie lekko po plecach. – Nie sądzę, żeby zorientował się, że cię tam nie ma – odpowiedział lekko, ale jakoś tak wyszło, że szczęście nigdy nie było po mojej stronie. – GWEN!!! – Wstrzymałam oddech, słysząc głos ojca wołającego mnie, i oboje podnieśliśmy głowy, by zobaczyć, że wszyscy na nas patrzą. Co? Moje serce znów przyspieszyło, gdy napotkałam jego spojrzenie. Jego oczy są we mnie wlepione przez cały czas… Co on chciał przekazać tym spojrzeniem? Dlaczego wydawał się zły? To ja powinnam być zła!!! – O..kej, dlaczego wygląda na to, że Król Alf mnie nienawidzi? Wygląda, jakby chciał mnie zabić wzrokiem?! – szepnął Daniel, zanim delikatnie popchnął mnie w plecy, bym ruszyła bliżej miejsca, gdzie stali. Zły? Dlaczego jest zły? Czy to dlatego, że rozmawiałam z Danielem? Więc co to ma z nim wspólnego? To on mnie nie zaakceptował, dlaczego jest zły?! – pomyślałam i próbowałam znaleźć w sobie odwagę, by stawić mu czoła. Dalej Gwen, musisz być silna, staw czoła temu królewskiemu dupkowi!!! *******