W tym momencie nie wróciła jeszcze do Jeahronu, by połączyć się ze swoją biologiczną rodziną. Przypominając sobie scenę ze swojego wcześniejszego snu, Oneida instynktownie dotknęła ust. Z jakiegoś powodu, za każdym razem, gdy Oneida zamykała oczy w ciągu tych trzech dni od powrotu, śniła jej się scena z poprzedniego życia, w której miała umrzeć. Oneida po cichu wymówiła imię "Jackson" w swoim sercu, a jej twarz wypełniła się czułością. Następnie potajemnie przysięgła: "W tym życiu cię odszukam." "Cece, szukają cię jacyś bogaci ludzie!" Sąsiadka Oneidy, Lydia, wpadła do jej domu podekscytowana. Oczy tej ostatniej błyszczały, bo wiedziała, że nadchodzą plotki. "Przyjechali dużym, fajnie wyglądającym samochodem." Lydia kontynuowała: "Przyjechali tu specjalnie dla ciebie. Są zdeterminowani, żeby cię zobaczyć!" Usłyszawszy to, Oneida zaczęła liczyć dni. Pamiętała, że w poprzednim życiu rodzina Chaserów przyjechała do wioski Nusridge, żeby ją zabrać mniej więcej w tym samym czasie. Życie Oneidy było w gruncie rzeczy dość absurdalne. Po tym, jak matka Oneidy urodziła Oneidę, niania zamieniła Oneidę na własną córkę, aby ta ostatnia mogła zostać fałszywą córką rodziny Chaserów. Oneida, prawdziwa córka rodziny Chaserów, została następnie porzucona przez nianię i później adoptowana przez biedną kobietę we wsi. Matka adopcyjna Oneidy była osobą z upośledzeniem umysłowym, która nie miała odpowiedniego imienia i była nazywana przez wieśniaków "Niemą". Jako córka Niemej, Oneida początkowo nie miała imienia. Ostatecznie wieśniacy zaczęli nazywać ją "Cece", ponieważ tak zwracała się do niej Niema. Trzy miesiące temu Niema przypadkowo wpadła do zbiornika i zginęła. Oneida nie miała nawet okazji, żeby zobaczyć ją po raz ostatni. W międzyczasie rodzina Chaserów natknęła się na szokującą tajemnicę po śmierci niani. Po tym rodzina Chaserów podjęła wielkie wysiłki, aby odnaleźć swoją prawdziwą córkę. Ostatecznie udało im się wytropić Oneidę w wiosce Nusridge. "Okej" - odpowiedziała Oneida chłodno, w jej tonie nie było cienia podekscytowania. Po tych słowach zostawiła Lydię za sobą i sama wyszła z glinianego domu. Odkąd wróciła trzy dni temu, Oneida czekała, aż rodzina Chaserów przyjedzie i zabierze ją z powrotem do Jeahronu. Tylko jadąc do Jeahronu, mogła spotkać wszystkich swoich starych znajomych. Elegancka czarna limuzyna zaparkowała przed płotem otaczającym podwórko. Wtedy ktoś otworzył drzwi samochodu. Tęgi mężczyzna w średnim wieku wysiadł z samochodu, w towarzystwie kobiety w średnim wieku, ubranej luksusowo. Byli zaskoczeni, gdy zobaczyli Oneidę na podwórku. Od pierwszego wejrzenia wiedzieli, że ta dziewczyna musi być ich córką, ponieważ jej twarz była połączeniem wszystkich ich najlepszych cech. Lucas Chaser wydawał się podekscytowany widokiem Oneidy, ale wyraz twarzy Tatiany Chaser stał się nieco sztywny. Chociaż dziewczyna przed nią była jej własną córką, Tatiana wychowywała Jennifer przez 19 lat. Nawet jeśli nie były spokrewnione krwią, Tatiana wciąż odczuwała emocjonalne przywiązanie do Jennifer. Z wyjątkiem słabego zdrowia, Jennifer wyróżniała się w każdym innym aspekcie. Była inteligentna i pełna wdzięku, a Tatiana nie mogła powstrzymać się od zastanawiania się, czy jej prawdziwa córka posiada te cechy. Tatiana spokojnie zmierzyła Oneidę wzrokiem, zauważając jej sprana koszulę, pogniecione dżinsy i tenisówki poplamione błotem. Jej wyraz twarzy stawał się coraz bardziej nieprzyjemny. Trudno było Tatianie zaakceptować fakt, że jej własna córka jest niewyszukaną wieśniaczką. Tatiana była głęboko dotknięta tym odkryciem i z trudem ukrywała pogardę na swojej twarzy. "Jeśli sprowadzę tę dziewczynę do domu, na pewno mnie zawstydzi!" - rozumowała po cichu Tatiana. "Drogie dziecko, jestem z Jeahronu" - powiedział Lucas z miłym uśmiechem do Oneidy, nieświadomy tego, o czym myślała jego żona. "Przyjechaliśmy, żeby cię zabrać z powrotem do twojego prawdziwego domu!" Oneida spojrzała na nich z półuśmiechem. Tym razem nie wahała się ani trochę i odpowiedziała stanowczo: "Okej".