Oneida zwinęła się na bok z gracją, unikając ataku tych ludzi! Zrobiła duży krok i ruszyła w stronę Tobiasa z zimnym wyrazem w oczach. Tobias, zaskoczony jej spojrzeniem, podświadomie cofnął się o krok. – Niech się pan nie boi, panie Lindt – powiedziała Oneida, patrząc na niego z lekkim uśmiechem. – Może panu coś pokażę? Po tym, co pan zobaczy, powinien pan przemyśleć, czy mnie ukarać, czy nie. –