Alessa spuściła głowę. Jasne, że Jose do nich zadzwonił. Jasne, że nawymyślał im z powodu jej odejścia. I jasne, że mu uwierzyli. Ciotka Betty zaprowadziła ją do salonu, gdzie wujek Patrick palił w milczeniu na swojej miętowo-zielonej kanapie. Posadziła ją obok kuzynki Mandy, która położyła jej rękę na kolanie. W pokoju panował mrok, rozjaśniany jedynie światłem telewizora. Alessa pierwsza przerwała ciszę: "Tak, zdecydowałam się z nim zerwać." Patrick uderzył pięścią w kanapę. "Dlaczego? Co się dzieje?" "Ja..." zawahała się, patrząc na swoje stopy. "Chciałam. Musiałam." Patrick machnął na nią ręką. "To normalne, że pary się kłócą, ale nie można się poddawać. Ja i twoja ciotka, kłócimy się cały czas, a wciąż jesteśmy razem!" Powiedział, machając w stronę Betty. "Wiesz, żyjemy dzięki Yontzom," wyjaśnił Patrick, gasząc papierosa. "Wiem, ale..." Betty wstała. "Pomyśl o tym przez chwilę! Jak się utrzymasz? Daliśmy ci wszystko i nigdy nic w zamian nie oczekiwaliśmy, a ty robisz coś takiego? Co z tobą nie tak?" ubolewała. Alessa zacisnęła zęby: "Ciotko Betty, kiedy mnie adoptowaliście, wzięliście akcje mojego ojca jako zapłatę od jego firmy. Więc, tak naprawdę, nie sądzę, że cokolwiek wam zawdzięczam. A już najmniej," powiedziała, wstając, aby spojrzeć jej w oczy, "pozwolenia wam decydować, za kogo mam wyjść za mąż." "Och! Teraz odpowiadasz!" Krzyknęła, wskazując na nią palcem i odwracając się w stronę pokoju. "A teraz nas oskarżasz - nas! - o wykorzystywanie cię! Ty niewdzięczna dziewczyno!" Powiedziała, rzucając się na nią, wbijając jej palec w pierś. "Jak mogłaś? Twoja matka cię porzuciła! Twój ojciec też!" To zabolało Alessę. Kochał ją, dał jej wszystko. "To nieprawda!" Krzyknęła. "-a po latach zrujnujesz swojego wujka?! Na litość boską! Co za bezduszna dziewczyna!" Betty zataczała się, a Patrick i Mandy próbowali ją pocieszyć. Alessa wykorzystała okazję i pobiegła na górę do swojego pokoju, zatrzaskując za sobą drzwi. "Ty niewdzięczna dziewczyno!" Zawołała za nią Betty. "Idź przeproś Jose!" Rzuciła się na łóżko, włożyła słuchawki i powstrzymywała łzy. Grał Modest Mouse. Czy oni nie zauważyli moich ubrań? Pomyślała, kiedy opadła fala emocji. Siniaków na moim ciele? Moich bosych i spuchniętych stóp? Gdyby tata jeszcze żył, obroniłby mnie. A mama... Z trudem przypominała sobie jej twarz, ale pamiętała jej ciepło i zapach. Znowu wybuchnęła płaczem. Wielkie, szlochające łkanie wstrząsało jej piersią. Wtedy ktoś zapukał do drzwi, wstała i je otworzyła. Wszedł Patrick, jego ramiona opadły. "Alessa..." zaczął, stojąc niezręcznie w progu. "Twoja ciotka trochę się zagalopowała, ale miała rację. Nasza fabryka powinna była zbankrutować lata temu, gdyby nie Yontzowie. A jeśli odejdziesz, oni... no cóż, będą chcieli krwi." Powiedział, wzdychając. "Anulują zamówienia i nasza fabryka zostanie zamknięta. Więc po prostu - po prostu pomyśl o tym, zanim zostawisz Jose, dobrze?" Nagle poczuła wstyd. Wujek Schultz był jej jedyną rodziną, jak mogła być tak samolubna, żeby zniszczyć wszystko, na co on pracował? I wszystko, na co pracował jej ojciec. Pieniądze, które zostawił jej ojciec, zostały zainwestowane w tę fabrykę. To było tak samo jej, jak i ich. Nie mogło się nie udać. Betty miała rację, była niewdzięczna. Alessa przytuliła Patricka. "Wiem, przepraszam" - powiedziała. "Postaram się to od razu naprawić." Patrick mocno ją uścisnął i uśmiechnął się. "Dziękuję." *** Wśród krętych dróg Beverly Hills, Jose spotkał się z Brianem w jego luksusowej willi. Brian siedział na kanapie ze skrzyżowanymi nogami, z ponurą miną: "Powiedz to wprost, Jose. Dlaczego mi ją tak przysłałeś?" Siedząc wygodnie tuż obok niego, Jose uśmiechnął się złośliwie. "Wujku Brianie, to nic nie znaczyło, przysięgam. Widziałem, jak wpatrujesz się w zdjęcie Alessy tamtego dnia i pomyślałem, że jesteś nią zainteresowany, więc ci ją dałem." Powiedział, wzruszając ramionami. "Jesteś moim wujkiem. Moja narzeczona, moja żona, to nie ma znaczenia. Po prostu chcę, żebyś był szczęśliwy." "Przejdź do sedna!" warknął Brian, jego twarz posępniała. Jose podniósł ręce. "Okay, okay... Ostatnio zainwestowałem w biznes i potrzebuję zastrzyku kapitału od Grupy. Sto milionów. Ale pozostali akcjonariusze nalegają na twój podpis. Ze względu na szybkość, wujku, proszę, pomóż mi tym jednym razem!" Brian, najmłodszy, ale i najbardziej bezwzględny dyrektor generalny Sterling Group, ma indywidualne uprawnienia, które przewyższają grupę. Był jedynym, który mógł pomóc. Usta Briana wykrzywiły się w sardonicznym uśmiechu: "Co sprawia, że myślisz, że dam ci sto milionów za noc z twoją narzeczoną?" "Wujku!" wykrztusił Jose. "Alessa i ty oboje weszliście dziś do twojego prywatnego apartamentu, co zostało zarejestrowane przez monitoring hotelowy." W jego oczach błysnął nikczemny błysk. "Co by było, gdyby te nagrania zostały pokazane publicznie? Co by o tobie pomyśleli, gdyby wiedzieli, że spałeś z narzeczoną swojego siostrzeńca? Dziadek może zlikwidować twoje stanowisko prezesa..." Garwood spojrzał gniewnie na Josego, jak śmiał grozić Brianowi! Brian wstał i spokojnie podszedł do Josego, jego głębokie oczy płonęły gniewem. Nachylił się do ucha Josego: "Grożisz mi?" Jose poczuł, że zamarza: "Co? Nie! Chcę tylko wyjaśnić ci sytuację." "Wynoś się" - odpowiedział Brian, wskazując palcem na drzwi. "Wujku, proszę." Jose stał się niespokojny. "Mam powtórzyć?" Jose włożył kurtkę i wycofał się z pokoju, błagając Briana, gdy wychodził. Drzwi zamknęły się za nim i podszedł Garwood. "Sir, on ma rację. Nie możemy dopuścić do ujawnienia tego nagrania. To by cię zrujnowało." Brian uśmiechnął się złośliwie. To, że z nią spał, nie byłoby problemem, gdyby była jego, nominalnie. A nagranie z monitoringu byłoby bezużyteczne. Cóż, dziewczyna potrzebowała bogatego mężczyzny, więc oto on. To będzie łatwe, uśmiechnął się. I może mi się to nawet spodoba.