NASTĘPNEGO RANKA (Perspektywa Rebeki) Wyciągnęłam ramiona i nogi, ziewając przeciągle, po czym przekręciłam się na drugi bok łóżka. Objęłam poduszkę, którą dosięgła moja ręka, i naciągnęłam kołdrę na ramię. Nie chciało mi się otwierać oczu, bo byłam pewna, że światło wpadające przez okno i tak zmusi mnie do ponownego ich zamknięcia. Kolejny dzień. Myśl o przyjaciółkach znów wypełniła mój umysł. Ch