Wędrowały już kolejne czterdzieści minut. Eliana zatrzymała się na szczycie małego wzgórza, mrużąc oczy w dal. Między drzewami majaczyła flaga. Ulgę poczuła, rozpoznając linię mety. – Jeszcze tylko dwie minuty i będziemy na miejscu – powiedziała Eliana do pozostałych. – W końcu! – jęknęła Stella, opadając na ziemię i masując obolałe łydki. W tym momencie Liwia, podgryzająca obok nich mieszankę stu