Maisie, usłyszawszy to wszystko, nie miała już nic więcej do powiedzenia, więc tylko machnęła ręką. "Okej, jesteś udziałowcem i masz tu decydujący głos." Odwróciła się i z uśmiechem podeszła do klientów. "Panie i panowie, proszę ze mną do pokoju VIP, omówimy szczegóły." Klienci skinęli głowami i poszli za Maisie do pokoju VIP. Willow w duchu się cieszyła, słysząc, jak Nolan ją broni. 'Wiedziałam, że nadal jestem ulubienicą Nolana.' "Nolan, nie wiedziałam, że coś takiego się wydarzy. W przyszłości będę bardziej uważać." Willow, przyznając się do błędu, zachowywała się szczerze i przepraszająco. Nolan spojrzał na nią przelotnie i powiedział chłodnym tonem: "Nie znasz się na rynku, więc po prostu nie wchodź w takie sytuacje w przyszłości. Zostaw to Maisie." Nolan odszedł z Quincy. Willow spuściła wzrok, a jej paznokcie wbiły się w dłoń. 'Maisie, Maisie, Maisie! 'Nie tylko nie pozbyłam się jej przez ten incydent, ale jeszcze muszę jej wszystko zostawić. Jestem oficjalną dyrektor Vaenny!' W pokoju VIP Maisie poprosiła pracowników o przyniesienie autentycznych wersji produktów, które klienci kupili, i ułożenie ich na stole. "W ramach przeprosin, otrzymacie to Państwo w prezencie. A jeśli chodzi o płatności, zostały one zwrócone za pośrednictwem poszczególnych platform i wkrótce zostaną zaksięgowane. Naprawdę przepraszam za to, co się dziś stało." Wstała i ukłoniła się, przepraszając ich. Pani uśmiechnęła się i machnęła ręką. "W porządku. Mamy już ogólny obraz całej sytuacji, a poza tym udzieliła nam Pani wyjaśnień. Po prostu zapomnijmy o tym incydencie." "Dziękuję za Państwa wyrozumiałość, proszę Pani." Maisie osobiście odprowadziła klientów do drzwi, a oni odeszli bardzo zadowoleni. Maisie, w dobrym nastroju, wysiadła z windy, podniosła wzrok i zobaczyła Nolana stojącego przed oknami w korytarzu. Jej euforyczny nastrój natychmiast opadł. "Panie Goldmann, wie Pan, że jest Pan na moim piętrze, prawda?" 'To nie jest piętro, na którym znajduje się biuro Willow.' "Czekałem na ciebie." Nolan powoli się odwrócił, patrząc na nią chłodno. Maisie wymusiła uśmiech i podeszła do przodu. "Co się stało, panie Goldmann? Czy przyszedł Pan się znowu wyżyć za swoją małą dziewczynę?" "Czy możesz przestać tak ciągle mówić?" Nolanowi nie podobał się ten ton i postawa. "Przepraszam, po prostu taka jestem." Maisie wzruszyła ramionami. Cienkie usta Nolana zacisnęły się w obojętną linię. 'To nie jest postawa, którą okazuje, kiedy ma do czynienia z innymi. Jest wroga, kiedy jest blisko mnie.' "Heh, jesteś zły, bo pomogłam Willow?" Maisie wyglądała na zaskoczoną. 'Co?' Nolan zdawał się ją przejrzeć. "Wiem, że twoje relacje z Willow zawsze były złe. Obierasz ją za cel, ponieważ przejęła firmę twojej matki." Podszedł do niej i powoli zaczął mówić. "Trzeba być wyrozumiałym, kiedy tylko jest ku temu okazja. Ona nawet nie narzekała na to, co jej zrobiłaś sześć lat temu." "Co jej zrobiłam sześć lat temu?" Maisie spojrzała mu w oczy i nagle się uśmiechnęła. "Więc Willow stała się dla ciebie ofiarą?" Nolan spuścił wzrok i nic nie powiedział. Maisie stłumiła uśmiech, a jej twarz stała się obojętna. "Tak, ona zawsze była tą żałosną w oczach innych. Nawet mój ojciec czuje się strapiony, kiedy widzi, jak się umartwia, a co dopiero ty." "Maisie Vanderb-" "Panie Goldmann," Maisie przerwała mu bez wyrazu. "Nie masz pojęcia o tym, czego doświadczyłam, więc nie masz prawa mnie oceniać. Nie obchodzi mnie, co ci powiedziała czarująca Willow, ale mówię to z czystym sumieniem. To ja byłam ofiarą tego incydentu sprzed sześciu lat." Następnie, nie czekając na odpowiedź Nolana, prawie natychmiast wróciła do swojego biura po wypowiedzeniu tych słów.